Ένας όλεθρος, παρά τις περί του αντίθετου δοξασίες, είναι πάντα ωφέλιμος. Ιδιαίτερα για μιαν κοινωνία, εφόσον έτσι ξεφανερώνονται οι αληθινοί δεσμοί που συνδέουν τα μέλη της.
Η παγκόσμια κοινωνία -αν και όλα έδειχναν και σε κάθε μέρος της γης ότι το σύγχρονό μας ανθρωπολόι έχει προοδέψει πιότερο από κάθε άλλη προηγούμενη γενιά και εποχή- ήταν σάπια και παρηκμασμένη πριχού ακόμη καταφθάσει η οικονομική κρίση. Ξεπεσμένη ηθικά απογυμνώθηκε τελείως και είδαν όλοι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα όταν η οικονομική κρίση εισέβαλε στη δημόσια ζωή και στο πορτοφόλι του σπιτιού μας.
Τότε, με έκπληξη σαν να ανακαλύψαμε την Αμερική, αντικρίσαμε και πόσο ο ιδιωτικός τομέας εχθρεύεται τον δημόσιο και θεωρεί «παράσιτα» τους δημοσίους υπαλλήλους, ανταμώσαμε το σκληρό και ανάλγητο πρόσωπο της εργοδοσίας που απολύει ή αμείβει με ψίχουλα ανθρώπους που επί χρόνια μοχθούσαν για το κέρδος της. Συνάμα είδαμε και το κράτος να μην μπορεί να συμπαρασταθεί ως όφειλε στους πληγέντες από την ανεργία και την αισχροκέρδεια πολίτες, την ώρα που, ενώ τα πλήθη φτωχαίνουν όλο και πιο πολύ, οι οικονομικά δυνατοί κάθε κοινωνίας πλουτίζουν ακόμα περισσότερο αδιάφοροι για το λαό και με τις έγνοιες τους εστιασμένες μονάχα στην αύξηση των κερδών τους.
Τον τελευταίο καιρό, η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει ότι αρχίζει σε λίγο μια καινούργια εποχή για την Ελλάδα. Θα ξεφύγουμε, λένε, από την κηδεμονία της τρόικας πια και εφεξής θα ξαναμπούμε ανεξάρτητοι και δυνατοί στις διεθνείς αγορές. Μακάρι να είναι αλήθεια!
Στην καινούργια εποχή, όμως, για να πετύχει ο Έλληνας, πρέπει να είναι πιο δυνατός από πριν. Για να δυναμώσει και ταυτόχρονα για να μην ξανακάνει τα αλλοτινά λάθη που έφεραν τον όλεθρο, θα πρέπει πρωτύτερα να διδαχτεί από αυτά.
Δεν είμαι ειδικός να σας προφητέψω τι θα κερδίσει οικονομικά η Ελλάδα της καινούργιας -έξω από το λαβύρινθο της κρίσης- εποχής. Για να πετύχει, όμως, ως κοινωνία θα πρέπει να προσανατολίσει όλες της τις καθημερινές προσπάθειες να κατανικήσει τη φτώχεια, την πενία, τις αρρώστιες και την απαιδευσία, όλα όσα μας κληροδότησε η κρίση.
Και γράφοντας «κοινωνία», εύχομαι να μας έδιναν το παράδειγμα οι τωρινοί πολιτικοί ταγοί μας. Γιατί εάν θέλουμε αληθινά να σταθούμε ως Ελλάδα και Έλληνες όρθιοι στα πόδια μας και να βγούμε από τα παρόντα έλη, πρέπει όλοι να δουλέψουμε και πολύ, όλοι ανεξαιρέτως όσοι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Όλοι και με ομόνοια, δίχως εγωισμούς και ανιδιοτελώς.
* Ο Γιώργος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος, υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.
