Καλλικράτης ή «Κακοκράτης»;

Έχει αρχίσει όπως ήταν αναμενόμενο λόγω επικαιρότητας σε τοπικό επίπεδο, στα μέσα γενικής ενημέρωσης, κυρίως στο επίπεδο της ονοματολογίας και πληροφοριών περί των Αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου.

 

Για να ξεφύγουμε από τις «φημολογίες» και τα κουτσομπολιά που ενδέχεται να υποτιμούν τις προθέσεις των υποψηφίων, την γνώμη των πολιτών, αλλά και του ρόλου της τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αυτή την περίοδο, σε αυτό το κοινωνικό – οικονομικό φόντο.

 

Κατά την ταπεινή μου γνώμη με την εμπειρία μου ως ενεργός πολίτης, αλλά και ως δημοτικός σύμβουλος την περίοδο αυτή πιστεύω και τοποθετούμαι δημόσια, ότι πρέπει να συμφωνήσουμε στις εκατό περίπου μέρες που απομένουν σε τρία τουλάχιστον πράγματα.

 

α) Ο Απολογισμός όλων των δημάρχων είναι αυτονόητος, αλλά και του συνόλου του Δημοτικού έργου που επιτελέστηκε σε σχέση με τι; Ασφαλώς με τα προεκλογικά προγράμματα που ψηφίστηκαν. Απολογισμός του συνόλου των Δημοτικών Συμβούλων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, όχι μόνο για το αυτονόητο που είναι η παρουσία στα Δ.Σ., αλλά και του έργου που υλοποίησαν, των προτάσεων που κατέθεσαν, των θεμάτων που επεξεργάστηκαν. Η επάρκεια των αντιδημάρχων αλλά και όλων των θεσμοθετημένων επιτροπών. Πως λειτούργησαν οι παρατάξεις στην αντιπολίτευση; πως συνέβαλαν με τις προτάσεις τους στο Δημοτικό έργο, πόσο συνέβαλαν με την εποικοδομητική ή άλλη κριτική για την ανάδειξη προβλημάτων κ.ά.

 

β) Πρόγραμμα για την επόμενη πενταετία, αναλυτικό – διεκδικητικό – ρεαλιστικό – υλοποιήσιμο και όχι «γονατογραψήματα», θεωρώντας ότι δεν τα διαβάζει κανείς ή απίθανα έργα (….δημιουργία Κέντρου Παγκόσμιας εμβέλειας με γήπεδα golf και bowling τέτοιου μεγέθους που να μπορεί να εξυπηρετήσει παγκόσμιες εκδηλώσεις κ.τλ. κ.τλ….)

 

Ένα πρόγραμμα που θα περιγράφει λειτουργίες και ρόλους, τη συλλογικότητα, το ρόλο των προέδρων και των τοπικών κοινοτήτων, το ρόλο των συνεργασιών των συνεργειών, αυτό που στα νιάτα μας λέγαμε «δημοκρατικό προγραμματισμό» που τα τελευταία χρόνια στους περισσότερους δήμους βρίσκεται στο ναδίρ ούτε καν τα προβλεπόμενα από το νομικό πλαίσιο του «Καλλικράτη» ως προβλέπεται εφαρμόζεται.

 

Αυτή την περίοδο το σύνολο των πολιτών πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ζει σε μια κατάσταση διαρκούς άγχους, αμφιβολίας, αβεβαιότητας για το μέλλον αλλά και το παρόν. Σε αυτή την εφιαλτική κατάσταση που δημιουργεί την αίσθηση της ασφυξίας και του αδιέξοδου, υπάρχει μια διάχυτη αγωνία για το ποια θα είναι η έκβαση, για το ποιες θα είναι οι πιθανές λύσεις.

 

Οι τοπικές πρωτοβουλίες και η Αυτοδιοίκηση είναι λύση, τα τοπικά αναπτυξιακά σχέδια, ο σωστός προγραμματισμός που θα κινητοποιεί τους κατοίκους είναι λύση, γιατί μπορεί να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις ή αντιθέσεις για διάφορα θέματα αλλά, όλοι συμφωνούμε ότι ο κόσμος δεν αντέχει πλέον την έλλειψη προοπτικής.

 

γ) Η συγκρότηση Ψηφοδελτίων των συνδυασμών πρέπει να υπακούει στο τρίπτυχο ανανέωση – επάρκεια – αλλαγή και όχι να μας προσπερνά και να μας αφήνει αδιάφορους.

 

Το κόλλημα για πολλά χρόνια σε θέσεις χωρίς αντίστοιχο έργο δεν πρέπει να είναι ο κανόνας.

 

Πρέπει οι γυρολόγοι της πολιτικής και των συνδυασμών να βρουν κλειστές πόρτες αυτή την φορά, όπως και οι διεκδικητές οφιτσίων και αξιωμάτων. Να προσερχόμαστε καταθέτοντας την διάθεσή μας για προσφορά αλλά και την απαιτούμενη επάρκεια για την θέση που διεκδικούμε από τους ψηφοφόρους, παραθέτοντας και την στάση ζωής μας στα δημόσια τοπικά πράγματα, στο χωριό μας, την γειτονιά μας, στην περιοχή μας και όχι καταθέτοντας ως μοναδικό προσόν ορισμένες φορές τους κουμπαροσυντέκνους!

 

Η συγκρότηση ψηφοδελτίου και ο «προεκλογικός μας λόγος» να μην εκδηλώνονται στο «κατόπιν ενεργειών μου» ή στο μηχανισμό της μπετονιέρας, του κρέιντερ, της λακκούβας, της βάνας, του μικρορουσφετιού και πιστέψτε με υπάρχουν ακόμα τέτοιες συμπεριφορές, όπως επίσης και κατάργηση προέδρων εκλεγμένων, ενημερώνοντας και ορίζοντας εξωθεσμικά «παράγοντες» υποψήφιους, υποψήφιους συμβούλους ή προέδρους τοπικών κοινοτήτων!

 

Η κακοποίηση του θεσμού των ανθρώπων και η υποτίμηση της κοινωνίας για άλλη μια φορά από ορισμένους, πρέπει να σταματήσει, ο «Κακοκράτης» είναι μπροστά μας, τον βλέπουμε, το ανεχόμαστε κάποιοι αλλά το κόστος για τον τόπο, την ζωή μας, το μέλλον μας είναι τεράστιο και αυτό γίνεται μόνο με την ψήφο του κόσμου, μόνο με την ψήφο μας.