Κατήγοροι ή απολογούμενοι;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου εδώ και δεκαετίες είχαμε συνηθίσει στο φαινόμενο οι κυβερνήσεις να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί ή να κλωτσάνε το τενεκεδάκι παρακάτω για τους επόμενους. Αυτή η νοοτροπία ίσως μπορεί να εξηγήσει τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το περίσσιο θράσος που επιδεικνύει, όχι μόνο όσο αφορά προβλήματα που δεν έλυσε, αλλά και προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Δεν είναι μόνο ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να μην έμαθε τίποτα από την ήττα της στις εκλογές όπως λένε ορισμένοι. Είναι επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται είναι ο μοναδικός που γνωρίζει.

Έτσι τώρα, όπως και όσο ήταν στην κυβέρνηση, συνεχίζει να βαφτίζει το κρέας ψάρι και μάλιστα με μεγαλύτερη θρασύτητα. Έτσι, η προηγούμενη κυβέρνηση όχι μόνο προχώρησε σε ψηφοθηρικές προσλήψεις, όχι μόνο απέφυγε να δημοσιοποιήσει τον αριθμό των συμβασιούχων και εκτάκτων που προσλήφθηκαν όπως ήταν υποχρεωμένη, αλλά στην αποκάλυψη ότι βρέθηκαν 9000 υπεράριθμοι συμβασιούχοι στο δημόσιο κατά τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο, απαντούν ότι η σημερινή κυβέρνηση ετοιμάζεται για απολύσεις. Για την ταμπακιέρα φυσικά ούτε κουβέντα. Ως άξιοι συνεχιστές μιας τακτικής που δυστυχώς προέβαιναν όλες οι κυβερνήσεις στο παρελθόν, όχι μόνο δεν αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν για αυτό, αλλά βαφτίζουν τη λήξη μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου ως «απόλυση». Και μπορεί η λήξη μιας σύμβασης σίγουρα να μην αποτελεί απόλυση, όμως η μαζική προεκλογική σύναψη τους σίγουρα αποτελεί ψηφοθηρία.

Με το ίδιο περίσσιο θράσος απαντούν και για το θέμα της ΔΕΗ. Χωρίς να αισθάνονται καμία ανάγκη να απολογηθούν για την κατάσταση στην οποία έφεραν τη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού, βαφτίζουν την ανάδειξη του προβλήματος «επιχείρηση απαξίωσης» με σκοπό την πώληση της. Μιλάνε για απαξίωση της επιχείρησης εκείνοι που παρέλαβαν μια ΔΕΗ με χρηματιστηριακή αξία 2,5 δισ. και την παρέδωσαν 250 εκατ. ευρώ. Εκείνοι που  παρέλαβαν μια ΔΕΗ με 100 εκατ. ευρώ κέρδη και την παρέδωσαν με σχεδόν 1 δισ. ευρώ ζημιές. Με τον ίδιο τρόπο κουνάνε το δάχτυλο σε όλα τα μεγάλα και σημαντικά ζητήματα στα οποία απέτυχαν, όπως την διαχείριση του προσφυγικού, στις δεσμεύσεις για τα υψηλά πλεονάσματα, στις επενδύσεις και πολλά άλλα.

Όπως όλοι, έτσι και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και κυρίως να καταλάβουν ότι ο τρόπος που πολιτεύονταν έως σήμερα δεν περνάει πλέον σε τόσο μεγάλο βαθμό στον κόσμο. Ότι οι νάρκες που άφησαν πίσω τους έχουν πραγματικές επιπτώσεις στους πολίτες και δεν αποτελούν ένα φανταστικό σενάριο μιας προπαγανδιστικής ταινίας του κ. Γαβρά. Θα έπρεπε ήδη μετά από τρεις συνεχόμενες εκλογικές ήττες να το είχαν αντιληφθεί. Από την άλλη, η κυβέρνηση δεν πρέπει να αρκεστεί σε διατύπωση των προβλημάτων που παρέλαβε αλλά να προβεί στην άμεση και αποτελεσματική επίλυση τους. Κι όπου υπάρχουν ευθύνες (πολιτικές ή ποινικές) να αποδοθούν. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κίνηση ρεβανσισμού. Αποτελεί υποχρέωση της.