Αυτός είναι ο τίτλος της φετινής παρουσίασης, από τη Θεατρική Ομάδα της «Ρεθεμνιώτικης Απόδρασης» του σκηνοθέτη και ηθοποιού Απόστολου Κουγιτάκη και την υποστήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρεθύμνης. Πιστοί στο ραντεβού μας, η ομάδα μας θα προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί στους θεατρόφιλους της πόλης μας, συμμετέχοντας παράλληλα στο φιλανθρωπικό της έργο που τέσσερα χρόνια τώρα υπηρετεί.
Κανένας από την ομάδα δεν είναι ηθοποιός με την απόλυτη σημασία του όρου. Όμως κάθε χρόνο δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας και σίγουρα γίνονται οι μικρές – μεγάλες υπερβάσεις εαυτού σχεδόν απ’ όλα τα μέλη της ομάδας.
Εξ άλλου αυτή είναι και η μαγεία της τέχνης. Να σου προσφέρει περισσότερα από όσα μπορεί να σου πάρει. Συμμετέχοντας κι εγώ τόσα χρόνια στο μαγικό αυτό ταξίδι ψυχής, έχω να καταθέσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου στο σκηνοθέτη μας, που αν και τυχαίνει να είναι αδελφός μου, τον γνώρισα καλυτέρα μέσα από τις διαδρομές αυτές. Μόνο θαυμασμό για την προσπάθειά του ετούτη τρέφω, αφού καταθέτει πρώτα ο ίδιος την ψυχή του προκειμένου να μας ωθήσει στις μικρές υπερβάσεις μας με το δικό του μοναδικό τρόπο. Με αυστηρότητα πολλές φορές αλλά και πολύ πολύ χιούμορ, συνεχίζει με αμείωτη διάθεση και πάθος να μας δίνει την ενέργεια και τις γνώσεις του, ώστε κάποια στιγμή να κατορθώσουμε να ψηλαφίσουμε το τι σημαίνει πραγματικά ο όρος «ηθοποιός». Κάθε χρόνο η εμπειρία είναι διαφορετική. Συνειδητοποιείς ότι πάντα υπάρχει κάτι να ανακαλύψεις, να χαθείς στις διαδρομές του και στην τελική να «βγάλεις» από μέσα σου ώστε να φθάσεις στη λύτρωση εαυτού. Είναι ατέλειωτο το ταξίδι αυτό και σίγουρα απίστευτα συναρπαστικό αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι πάντα έρχεται η κάθαρση…
Λυτρωτική λοιπόν ετούτη η τέχνη όπως όλες οι μορφές τέχνης εξ’ άλλου.
Κάθε φορά ανακαλύπτεις κάποια πτυχή του βαθύτερου «είναι» σου, που ίσως δεν γνώριζες ότι την κατέχεις. Και η πρόκληση είναι μεγάλη. Στην πραγματικότητα αυτό που οφείλεις να πράξεις είναι να καταφέρεις να εναποθέσεις την ίδια την ψυχή σου επάνω στη σκηνή. Εκεί επάνω, βορά στην κριτική ματιά του συχνά απαιτητικού κοινού… πρέπει να αφοσιωθείς, να εισχωρήσεις, να συγκεντρωθείς απόλυτα και να αποδώσεις το νέο σου ρόλο που σχεδόν πάντοτε εμπεριέχει ένα κομμάτι του εαυτού σου πολλές φορές γκρίζο. Εάν δεν τα καταφέρεις δε θα κατορθώσεις να «αγγίξεις» τους θεατές σου. Είναι μαγικό όμως πως όταν το καταφέρεις απλά να είσαι εσύ ο ρόλος… πάντα η ενέργεια αυτή απλώνεται μαγικά, πετάει πάνω από την αίθουσα και ακουμπάει ακόμα και την πιο αδιάφορη ψυχή… Τη χαϊδεύει, την προβληματίζει… τη συγκινεί ή τη διασκεδάζει και τελικά τη λυτρώνει μέσα από σένα, μέσα από τη δική σου προσωπική λύτρωση.
Και αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου…
Ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ στην ομιλία του κατά την απονομή βραβείων Νόμπελ το 1957 όπου και τιμήθηκε το έργο του, αναφέρει:
«Η τέχνη δεν είναι μοναχική απόλαυση, αλλά ένα μέσο να συγκινεί κανείς τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων προσφέροντάς τους προνομιούχα εικόνα, κοινών πόνων και ευχαριστήσεων. Ο καλλιτέχνης θα μάθει γρήγορα ότι δεν θα θρέψει την τέχνη του όντας διαφορετικός ομολογώντας τη διαφορετικότητά του με τους άλλους.
Σφυρηλατείται μέσα σ’ αυτό το συνεχές πήγαινε-έλα από τον εαυτό του στους άλλους, ανάμεσα στην ομορφιά που δεν μπορεί να την αρνηθεί και την κοινότητα απ’ όπου δεν μπορεί να ξεριζωθεί.
Γι’ αυτό τον λόγο οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν περιφρονούν τίποτε. Υποχρεώνονται να κατανοήσουν αντί να κρίνουν. Κι αν πρέπει να πάρουν μια θέση σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν μπορεί να είναι παρά η θέση σε μια κοινωνία όπου σύμφωνα με τον Νίτσε, δε θα βασιλεύει πια ο κριτής αλλά ο Δημιουργός, είτε είναι διανοούμενος είτε εργάτης…»
Σας περιμένουμε λοιπόν όλους εσάς, προκειμένου να περάσουμε δυο όμορφες βραδιές προσφοράς, αγάπης και πολλαπλών συγκινήσεων. Tα σπονδυλωτά σκετσάκια μας είναι βέβαιο ότι θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
• Κυριακή 12 Ιουνίου 2016, ώρα προσέλευσης: 21:00 μ.μ.
• Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016, ώρα προσέλευσης: 21:00.
Στο φιλόξενο «Σπίτι του Πολιτισμού» που πολύ ευγενικά ο Δήμος της πόλης, μας παραχώρησε.
