Σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα προέκυψε -φαντάζομαι όχι μόνο στη δική μου οικογένεια- τον τελευταίο καιρό. Αφού συγκρουστήκαμε, αντιπαρατεθήκαμε, απειλήθηκε ο οικογενειακός δεσμός που τόσο είχαμε σφυρηλατήσει εν τέλει μόλις χθες, ησυχάσαμε όλοι και απερίσπαστοι επιστρέψαμε στις δουλειές και τις υποχρεώσεις μας (το επιστρέψαμε στις δουλειές είναι βέβαια σχήμα λόγου).
Η αιτία που κοντέψαμε να οδηγηθούμε σε πλήρες αδιέξοδο ήταν πού θα πάμε διακοπές το Μάρτιο!!!
Οι μικρές έλεγαν να πάμε Ελβετικές Άλπεις, επειδή έχει ποιοτική σοκολάτα, η σύζυγος επέμενε να πάμε Αυστριακές Άλπεις γιατί οι πίστες δεν έχουν βράχους που πάνε και καρφώνονται τελευταία οι Γερμανοί, ενώ εγώ ήθελα να πάμε Μαλδίβες για να είμαστε πιο ζεστά. Υπήρξε οικογενειακό συμβούλιο όπου δεν καταλήξαμε. Οι μικρές ευτυχώς κρατούσαν τις απουσίες τους για τότε, το τουριστικό κονδύλι είχε εξασφαλιστεί από κάτι υπερωρίες της γυναίκας μου που εισέπραξε από τότε που εργαζόταν (πριν έξι χρόνια). Για να πω την «αμαρτία» μου, επιχείρησα να κλείσω στη «μαύρη αγορά» το σαλέ στην Ελβετία, αλλά μου είπαν πως αυτοί δε λαδώνονται, γιατί τέλειωσε η σύμβαση του γραφείου με την siemens.
Ενώ εν ολίγοις είχαμε γίνει «μαλλιά-κουβάρια» και είχαμε οδηγηθεί σε ενδοοικογενειακές αντιπαραθέσεις για το πού θα διοχετεύσουμε το «πρωτογενές οικογενειακό πλεόνασμα», ω του θαύματος(!!!)- σαν από μηχανής θεός ήρθαν οι ειδήσεις για τη «λευκή εβδομάδα», δηλαδή την εβδομάδα μετά τις Αποκριές, όπου άπαντες οι συνέλληνες θα μπορέσουν επιτέλους να «δραπετεύσουν» (μόνο ο Ξηρός δηλαδή έχει το δικαίωμα;) στις χιονοδρομικές πίστες της Ευρώπης και τις κοραλλιογενείς παραλίες του Ινδικού και Ειρηνικού.
Τόσα χρόνια ακούγαμε για «λευκές νύχτες» -άσχετο-, για «λευκούς γάμους» -κι αυτό άσχετο- ήταν καιρός να καθιερωθούν και οι «λευκές εβδομάδες» για να μπορέσουμε όλοι εμείς να τονώσουμε την οικονομία στις Άλπεις και στον Ινδικό!!!
Νομίζω πως έκδηλη είναι η ικανοποίηση και κυρίως η συγκίνηση σε κάθε ελληνική οικογένεια για το προτεινόμενο μέτρο. Ξέρετε πόσοι φίλοι μου γονείς, κάθε χρόνο έτρεχαν να δικαιολογήσουν απουσίες στα σχολεία των παιδιών τους, γιατί τα σκασμένα τις είχαν εξαντλήσει και δεν μπορούσαν ν’ ακολουθούν τους γονείς τους στο Κο-Σαμούι, το Πούκετ και τη Χαβάη; Πού θα πήγαινε αυτό; Με κλεισμένα τα εισιτήρια και τα ξενοδοχεία, να φταίει το ανοιχτό σχολείο και να γίνεται άνω-κάτω κάθε ελληνική οικογένεια; Μην κοιτάτε που τα παιδιά του Λιάπη ξεσχόλισαν και δεν είχε το άγχος να πάει στην Κουάλα-Λουμπούρ!!!
Στη δική μου οικογένεια -και νομίζω κάθε μικρομεσαίου Έλληνα- η εβδομάδα χειμερινών διακοπών ήταν μείζον θέμα και μέγιστο πρόβλημα.
Ευτυχώς και αυτό λύθηκε!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
istor.tzanakis@gmail.com
