Ο πατέρας μου, από τα εφηβικά μου χρόνια, τότε δηλαδή που ήθελαν οι γονείς μου και ήθελα και εγώ να ενταχθώ αρμονικά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο μετά το σχολείο και το σπίτι, με συμβουλεύει τα λόγια μου να συνοδεύονται πάντα από πράξεις. Όσα λέω να μη μένουν ποτέ «κενά γράμματα», αλλά να τα τηρώ έμπρακτα, προς όφελος τόσο δικό μου, όσο και όλων όσοι με περιβάλλουν καθημερινά.
Η συνέπεια λόγων και έργων βοηθά, φρονώ, το άτομο να κερδίσει και να διατηρεί την εμπιστοσύνη του περίγυρού του. Και είναι σημαντικό να σε εμπιστεύονται οι συνάνθρωποί σου, ιδίως στις γεμάτες παγίδες εποχές που ζούμε. Δυναμώνει ο συνεκτικός δεσμός, οσάκις υπάρχει ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη αναμεταξύ τους, των μελών ενός κοινωνικού συνόλου και ενωμένη σαν μια γροθιά και δυνατή η κοινωνία αντιμετωπίζει τα μικρομέγαλα κοινά για όλους μας προβλήματα της καθημερινότητας.
Η ζωή, όμως, όπως βλέπω παρατηρώντας προσεχτικά όλα όσα γίνονται γύρωθέ μας, δεν είναι πάντα δύσκολη. Έχει, βέβαια, εμπόδια και δυσκολίες που για να υπερφαλαγγιστούν άλλοτε θέλουν μικρότερη και άλλες φορές μεγαλύτερη προσπάθεια. Εντούτοις, οι άνθρωποι, θαρρώ, είναι συχνά εκείνοι που την κάνουν πιο δύσκολη απ’ ό,τι πραγματικά είναι, και για τους εαυτούς τους και για τον κοινωνικό τους περίγυρο.
Να σας γράψω ένα παράδειγμα: Τα αυτοκίνητα εφευρέθηκαν για να διευκολύνουν τη ζωή των ανθρώπων. Πράγματι, η μεταφορά ανθρώπων και υλικών αγαθών χάρη στα αυτοκίνητα και την εξέλιξη αυτών επιτυγχάνεται ευκολότερα και το βιοτικό μας επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, και εξαιτίας της ανάπτυξης των μεταφορών, γίνεται και καλύτερο. Κι όμως, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν τηρούν και δε σέβονται τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, οι ίδιοι εν γνώσει τους θέτουν σε κίνδυνο τόσο τη δική τους ζωή, όσο και των άλλων που θα βρεθούν από κακή τύχη ή ατυχία εμπρός τους.
Το ίδιο ισχύει και με όσους δασκάλους, νομομαθείς και κληρικούς διδάσκουν και λένε ότι προστατεύουν, ο καθένας από τη θέση του, ό,τι θα μπορούσε ως σωστό, ανθρώπινο, δίκαιο, νόμιμο και ηθικό να αποτελέσει γερό στήριγμα των ανθρωπίνων κοινωνιών. Εάν κάποιοι απ’ αυτούς, όμως, χωρίς ψυχικό υπόβαθρο, δεν εφαρμόζουν όσα διδάσκουν τους άλλους, αλλά τα παραβαίνουν πρώτοι απ’ όλους, τότε η κοινωνία έχει σαθρά θεμέλια και είναι ζήτημα χρόνου η κατάρρευσή της συμπαρασέρνοντας και όσους, δίχως να είναι υπαίτιοι για τούτη την κατρακύλα, αγωνίζονται όσο ζουν για μια καλύτερη ζωή.
Όχι, δεν εξαιρούνται όσοι γιατροί ορκίστηκαν να τιμούν και να τηρούν του Ιπποκράτη τον Όρκο τον ιερό για την υγεία των ασθενών τους μα τον παραβιάζουν χάριν του κέρδους. Κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους γιατρούς και μετατρέπουν την ιατρική γνώση και επιστήμη σε εμπόριο.
Είναι, λοιπόν, ειλικρινά κρίμα οι ίδιοι οι άνθρωποι, όταν εμφανίζονται στην πράξη ανακόλουθοι σε σχέση με όσα λένε και κενοί ψυχικά, να καταστρέφουν μόνοι τους ασύνετοι τη ζωή τους, αλλά και όσων τους περιβάλλουν και οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα. Υπάρχει πάντα χρόνος να μετανιώσουν ειλικρινά και πολύτιμη βοήθεια στην προσπάθεια να γίνουν έμπρακτα έκτοτε συνεπείς σε όσα λένε νομίζω πως θα τους προσφέρουν μια δίχως δόλο και υποκρισία ενδοσκόπηση αφενός και μια αληθινή και βαθιά αυτογνωσία αφετέρου, οι οποίες θα τους σπρώξουν να γνωρίσουν πραγματικά ποιοι είναι και πώς μπορούν να συμβάλλουν κι αυτοί μαζί με τους γείτονές τους ο κοινός αγώνας για μιαν καλύτερη και πιο ανθρώπινη ζωή σε μια μικρομέγαλη κοινωνία να είναι πάντα, παρά τις πρόσκαιρες δυσκολίες και τα φαινομενικά εμπόδια, καρποφόρος…
