Βγήκα, την περασμένη εβδομάδα, έξω από το σπίτι για περπάτημα έως το κέντρο της πόλης. Να δω ήθελα με τα μάτια μου και να αντιληφθώ με τα αισθητήριά μου όργανα όσα γίνονται καθημερινά γύρωθέ μας.
Πολλά πληροφορήθηκα για τα διάφορα ψυχοπνευματικά βάσανα των σύγχρονών μας ανθρώπων. Και άκουσα για αδελφοκτόνους πολέμους ανά τη Γη. Και είδα παιδιά ν’ αλαζονεύονται αχάριστα προς τους γονείς, νέους προς τους γέροντες και ποταπούς προς τους έντιμους. Έμαθα και για αριβιστές και αρχομανείς οι οποίοι συναγελάζονται με κλέφτες και ψεύτες και πωλούν «προστασία και συμμαχία» στους λαούς. Διέκρινα μιαν αχαλίνωτη αναρχία, μιαν ηθική παρακμή και μιαν πνευματική στασιμότητα από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής για την παγκόσμια κοινότητά μας. Συνάμα, παρατήρησα πως η Γη γέμισε από πρόσκαιρης χρήσης και, αν το καλοσκεφτείς, μηδαμινής αξίας «είδωλα» (χρήμα, εξουσία π.χ.) και από ανθρώπους που λατρεύουν ως θεούς τα «είδωλα» αυτά.
Σίγουρα, δεν ανακάλυψα σήμερα την Αμερική, ούτε εφηύρα το μπαρούτι στην προχτεσινή μου βόλτα. Όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας, από καιρό βλέπουμε όσα δεινά προανέφερα και τα ξέρουμε καλά, αν και μερικοί από εμάς αρέσκονται να στρουθοκαμηλίζουν. Και όμως για όσο χρόνο τα αντιμετωπίζουμε παθητικά ή φορώντας παρωπίδες και ωτασπίδες και δεν αντιδρούμε δυναμικά, η ζωή μας θα μοιάζει με άκαρπη ελιά και με άνυδρο κήπο.
Και όμως υπάρχει σωτηρία και διέξοδος των ανθρώπων από τα παραπάνω, το ξέρετε; Με το σεβασμό στο συνάνθρωπο και την ανθρωπιά ως αρχές και με την πίστη στο Θεό στο τιμόνι, οι άνθρωποι, ενωμένοι σαν μια γροθιά και αξιοποιώντας τα ηθικοπνευματικά τους χαρίσματα, το ιδεολογικό τους «οπλοστάσιο» και τα υλικά εφόδια, δύνανται να (προσ)φέρουν μια καλύτερη, πιο ανθρώπινη ζωή για όλους.
Πιστεύοντας βαθιά και αληθινά στο Θεό και προτάσσοντας το εις το διηνεκές θαλερό κοινό καλό έναντι του εφήμερου ατομικού συμφέροντος, ο άνθρωπος καλλιεργείται ψυχικά και μπορεί να σωθεί απ’ όσα τον βασανίζουν καθημερινά στη δημόσια και στην ιδιωτική του ζωή. Τα πάσης φύσεως «είδωλα» τότε θα καταβαραθρωθούν, ενώ τα εσώψυχα και το πνεύμα του ανθρώπου θα καθοδηγούνται από το Θεό, τον μόνο πραγματικό σωτήρα μας και λυτρωτή, στην ανιδιοτέλεια, στην αβλάβεια, στο σωστό, στο έντιμο, στο ηθικό και στο σύννομο.
Και έτσι, εις έκαστος των εχόντων αρετή και Θεό στη ζωή του άνθρωπος θα απολαμβάνει μαζί με τους συνανθρώπους του όλα τα αγαθά που του προσφέρει η περί ης ο λόγος σωτηρία της ψυχής και του νου, θα γεύεται τον καρπό των έργων του και δεν θα έχει κανέναν να τον καταδυναστεύει πάνω από το κεφάλι του ως «δαμόκλειος σπάθη»…
* Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων «Ηθοποιών Γεύμα»…
