Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗ*
Οι στόχοι της ΕΕ-ΚΑΠ και όλων των κυβερνήσεων που τις υλοποιούν, πιάνονται κατά γράμμα. Δείκτης επιτυχίας και η συρρίκνωση της κτηνοτροφίας. Γιατί, αυτό είναι το ζητούμενο και σε αυτό συνίσταται η καλή οργάνωση.
Ένας τέτοιος στόχος, είναι η ακόμα παραπέρα μείωση της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα, άρα και στο Ρέθυμνο.
Για όσους ελάχιστα ασχολούνται ή έχουν σχέση με την κτηνοτροφία, σίγουρα δεν ανακαλύπτουν ένα νέο πλανήτη. Έχουν ειπωθεί πολλά για το ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της ΕΕ και σε ζητήματα που αφορούν την αγροτοκτηνοτροφική (α/κ) οικονομία και προωθείτε μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).
Το 2019, εκπνέει η πολιτική της ΚΑΠ 2012-2019, όπου καταγράφτηκε μεγάλη καταστροφή στις μικρές μονάδες παραγωγής α/κ προϊόντων. Όλοι οι α/κ το γνωρίζουμε πολύ καλά διότι έχει άμεση σχέση με το βιοτικό επίπεδο των οικογενειών μας. Συρρίκνωση της ίδιας μας της ζωής. Παίρνει την σκυτάλη η νέα ΚΑΠ 2020-2027 για να αποτελειώσει την στρατηγική της ΕΕ στον τομέα της α/κ παραγωγής. Στόχος της η παραπέρα συρρίκνωση των ενισχύσεων, την καλύτερη κατανομή της για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και την συνέχιση της πολιτικής περάσματος της γης σε λιγότερα χέρια. Ως «τελευταία» ενημέρωση οι αγρότες γνωρίζουν ότι: Με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου καταργείται ο μειωμένος κατά 50% ειδικός φόρος κατανάλωσης και εξομοιώνεται με των υπόλοιπων αλκοολούχων ποτών.
Δεν έχει να κάνει λοιπόν η οικονομική ύφεση και οι καιρικές συνθήκες (τουλάχιστον από μόνα τους), αυτά πάντα υπήρχαν ειδικά οι υφέσεις με το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο.
Ο ανταγωνισμός με της πολυεθνικές εταιρείες στα γαλακτοκομικά προϊόντα και γενικά σε ζητήματα διατροφής είναι ένας αρνητικός παράγοντας που επιδρά στην μείωση εσόδων των α/κ. Ωστόσο, σε αυτό το οικονομικό μοντέλο αυτές έχουν τα κλειδιά της οικονομίας. Άρα, είναι η αφορμή που καταπνίγει και ξεκληρίζει τους α/κ. Μην αθωώνουμε τους δυνάστες μας.
Με βάση την ΚΑΠ παλαιά και νέα, ο πρωτογενής τομέας επιβάλει να περάσει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό στα νύχια των μονοπωλιακών επιχειρήσεων με ότι αυτό σημαίνει για τους μικρούς παραγωγούς πού παράγουν αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Να τονίσω ότι οι α/κ δεν είμαστε επαίτες του με σκληρό κόπο παραγόμενου εισοδήματός μας. Οι τιμές των προϊόντων μας είναι κοινός γνωστό ότι κυμαίνονται κάτω του κόστους. Τι τις κρατά σε χαμηλά επίπεδα; Με τι όρους διαμορφώνονται; Γιατί δεν υπάρχουν κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα α/κ προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής; Γιατί ο ΕΛΓΑ να μην είναι αποκλειστικά κρατικός φορέας που θα καλύπτει και θα αποζημιώνει στο 100% της ζημιάς;
Ένας τέτοιος στόχος, είναι η ακόμα παραπέρα μείωση της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα, άρα και στο Ρέθυμνο.
Για όσους ελάχιστα ασχολούνται ή έχουν σχέση με την κτηνοτροφία, σίγουρα δεν ανακαλύπτουν ένα νέο πλανήτη. Έχουν ειπωθεί πολλά για το ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της ΕΕ και σε ζητήματα που αφορούν την αγροτοκτηνοτροφική (α/κ) οικονομία και προωθείτε μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).
Το 2019, εκπνέει η πολιτική της ΚΑΠ 2012-2019, όπου καταγράφτηκε μεγάλη καταστροφή στις μικρές μονάδες παραγωγής α/κ προϊόντων. Όλοι οι α/κ το γνωρίζουμε πολύ καλά διότι έχει άμεση σχέση με το βιοτικό επίπεδο των οικογενειών μας. Συρρίκνωση της ίδιας μας της ζωής. Παίρνει την σκυτάλη η νέα ΚΑΠ 2020-2027 για να αποτελειώσει την στρατηγική της ΕΕ στον τομέα της α/κ παραγωγής. Στόχος της η παραπέρα συρρίκνωση των ενισχύσεων, την καλύτερη κατανομή της για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και την συνέχιση της πολιτικής περάσματος της γης σε λιγότερα χέρια. Ως «τελευταία» ενημέρωση οι αγρότες γνωρίζουν ότι: Με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου καταργείται ο μειωμένος κατά 50% ειδικός φόρος κατανάλωσης και εξομοιώνεται με των υπόλοιπων αλκοολούχων ποτών.
Δεν έχει να κάνει λοιπόν η οικονομική ύφεση και οι καιρικές συνθήκες (τουλάχιστον από μόνα τους), αυτά πάντα υπήρχαν ειδικά οι υφέσεις με το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο.
Ο ανταγωνισμός με της πολυεθνικές εταιρείες στα γαλακτοκομικά προϊόντα και γενικά σε ζητήματα διατροφής είναι ένας αρνητικός παράγοντας που επιδρά στην μείωση εσόδων των α/κ. Ωστόσο, σε αυτό το οικονομικό μοντέλο αυτές έχουν τα κλειδιά της οικονομίας. Άρα, είναι η αφορμή που καταπνίγει και ξεκληρίζει τους α/κ. Μην αθωώνουμε τους δυνάστες μας.
Με βάση την ΚΑΠ παλαιά και νέα, ο πρωτογενής τομέας επιβάλει να περάσει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό στα νύχια των μονοπωλιακών επιχειρήσεων με ότι αυτό σημαίνει για τους μικρούς παραγωγούς πού παράγουν αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Να τονίσω ότι οι α/κ δεν είμαστε επαίτες του με σκληρό κόπο παραγόμενου εισοδήματός μας. Οι τιμές των προϊόντων μας είναι κοινός γνωστό ότι κυμαίνονται κάτω του κόστους. Τι τις κρατά σε χαμηλά επίπεδα; Με τι όρους διαμορφώνονται; Γιατί δεν υπάρχουν κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα α/κ προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής; Γιατί ο ΕΛΓΑ να μην είναι αποκλειστικά κρατικός φορέας που θα καλύπτει και θα αποζημιώνει στο 100% της ζημιάς;
Που είναι το παράλογο, για καμιά κατάσχεση και πλειστηριασμό πρώτης, δεύτερης κατοικίας ή χωραφιού; Ας απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, απλά είναι.
Η γκρίνια και οι άσφαιρες φωνές-υποσχέσεις δεν μειώνουν το πρόβλημα, το επιδεινώνουν.
Οι α/κ και όλος ο εργαζόμενος κόσμος, ότι στο πέρασμα του χρόνου και αν κέρδισε το κέρδισε μα σκληρό και πολλές φορές όχι αναίμακτο αγώνα και κυρίως όχι με προσημειωμένα χαρτιά.
Οργάνωση χρειάζεται, παρά του ότι τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών δεν βοηθούν. Το αποτέλεσμα είναι ανατρέψιμο. Τα μπλόκα δείχνουν το δρόμο. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Η γκρίνια και οι άσφαιρες φωνές-υποσχέσεις δεν μειώνουν το πρόβλημα, το επιδεινώνουν.
Οι α/κ και όλος ο εργαζόμενος κόσμος, ότι στο πέρασμα του χρόνου και αν κέρδισε το κέρδισε μα σκληρό και πολλές φορές όχι αναίμακτο αγώνα και κυρίως όχι με προσημειωμένα χαρτιά.
Οργάνωση χρειάζεται, παρά του ότι τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών δεν βοηθούν. Το αποτέλεσμα είναι ανατρέψιμο. Τα μπλόκα δείχνουν το δρόμο. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
* Ο Στέλιος Σταυρακάκης είναι κτηνοτρόφος, δημοτικός σύμβουλος Ανωγείων