Στα θεωρεία της Βουλής με δέος κάθισαν
οι μαθητές κάποιου σχολείου επαρχιακού
στο πλαίσιο Μορφωτικού Προγράμματος.
Δεν ήταν δα και ασήμαντο που βρέθηκαν
στο σύγχρονο ναό της «ηλιογέννητης
κι ελληνογέννητης Δημοκρατίας»,
στο «βήμα το εθνικό του Διαλόγου»,
του «έλλογου Λόγου και Αντιλόγου»,
εκεί που «οι εκλεκτοί της κοινωνίας
παίρνουνε τις μεγάλες αποφάσεις»,
κατά τα ενθουσιώδη προλεγόμενα
του συνοδού καθηγητή τους…
Τους καλωσόρισε θερμά
ο πρόεδρος του Σώματος
και με συμπάθεια ανέβλεψαν
οι βουλευτές χειροκροτώντας τους.
Μα με το «Άρχεται η συνεδρίασις»,
καθώς αφοσιώθηκαν στο έργο τους,
τους ξέχασαν ή τους αγνόησαν τελείως.
Όμως δεν τους μιμήθηκαν οι μαθητές.
Κράτησαν σημειώσεις και εικόνες
από το «μάθημα των βουλευτών»:
το «ου με πείσεις καν με πείσεις»
και τους παράλληλούς τους μονολόγους,
τις αλληλοκατηγορίες «ψεύτες» – «κλέφτες»,
ή άλλους χαρακτηρισμούς αχαρακτήριστους!…
Κι έγραψαν φεύγοντας στις εντυπώσεις τους
σχόλια που φανέρωναν πόσο εμπέδωσαν
το «μάθημα»:
«Βαβυλωνία» και «Βεβηλονία»
«Εκλεγμένοι, αλλά πόσο εκλεκτοί;»
«Βωμός βωμολοχίας», «Κυνοβούλιο»,
«Ανάγωγη Αγωγή» και «Αργκο-ναύτες»
«Έγινε της… Βουλής» ή «Ακατάλληλον»!
* * *
Για την «απόλυτη γενίκευση στα σχόλια,
την επικίνδυνη και όχι δημοκρατική»,
τους έκανε την κριτική ο καθηγητής.
Όμως για της ανάγωγης πολιτικής
το «μάθημα»,
ας κάνουν όσοι (και όπως) πρέπει
την αυτοκριτική τους, επιτέλους,
γιατί οι καιροί ου μενετοί!…
*Με αφορμή τη σημερινή (15/9) «Διεθνή Ημέρα για τη Δημοκρατία»
