Ποικίλα συναισθήματα μου προξένησαν τα δημοσιεύματα, μετά την πρεμιέρα της όπερας «Φόνισσα», του δικού μας, Γιώργου Κουμεντάκη.
Σαν άνθρωπος που βιώνω τη μουσική τέχνη σαν έκφραση, δεν κρύβω το θαυμασμό μου για την επιλογή του θέματος, επειδή ο Παπαδιαμάντης απαιτεί μια προσέγγιση με ιδιαίτερο σεβασμό, καθώς τα έργα του χαρακτηρίζονται από μια ατμόσφαιρα μυσταγωγική.
Σαν Ρεθεμνιώτης, οφείλω να ομολογήσω ότι, ένοιωσα μεγάλη περηφάνια για το δικό μας παιδί, που γαλουχήθηκε μουσικά πλάι μας, μοιράστηκε μαζί μας τις πρώτες του καλλιτεχνικές ανησυχίες, μας έδωσε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του.
Ο Γιώργος Κουμεντάκης ακολουθώντας στη συνέχεια διεθνή καριέρα, έγινε ένας ακόμα κρίκος της αλυσίδας, που συνδέει το Ρέθυμνο με τον διεθνή χώρο των καλών τεχνών, τόσο στη μουσική, όσο και στον έντεχνο λόγο και στα εικαστικά.
Αυτό που με ικανοποιεί περισσότερο, ωστόσο, είναι ότι ο καταξιωμένος μας συνθέτης, διατηρεί τη σεμνότητα που είχε πάντα και επιμένει να δημιουργεί μακριά από τη δημοσιότητα των εντυπώσεων και των καλών δημόσιων σχέσεων.
Αληθινός δημιουργός ο Γιώργος αποφεύγει την τοξικότητα της δημόσιας αναφοράς, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, αποδεικνύοντας πόσο συνειδητός ιεροφάντης της τέχνης παραμένει.
Η αφοσίωσή του, στο είδος που υπηρετεί, με τη ζωηρή πάντα έμπνευσή του, διαπιστώνω ότι οδηγεί σε ολοένα ψηλότερες κορφές αναζητήσεων και οι επιλογές αυτές με συγκινούν, γιατί δείχνουν τις δυνατότητές του και μας επιτρέπουν να περιμένουμε πολλές ακόμα δημιουργίες αξιώσεων.
Οι συγκυρίες δεν μου επέτρεψαν και δεν μου επιτρέπουν να παρακολουθήσω μια από τις παραστάσεις της Όπερας αυτής, αλλά από τον απόηχο απόψεων των ειδικών, από τα δημοσιεύματα του τύπου, αισθάνομαι ότι κάθομαι σε μια γωνιά και τον χειροκροτώ από καρδιάς και μαζί με όλους τους άλλους που τον επευφήμησαν στην πρεμιέρα και τον επευφημούν προσθέτω το δικό μου «Μπράβο».
Όλα αυτά τα χρόνια που, προσθέτοντας τις ταπεινές μου δυνάμεις στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης μας παρακολουθώ την εξέλιξη και ανέλιξη τόσων παιδιών μας, στο μουσικό χώρο (σ’ αυτό το θέμα λόγω ενασχόλησης μπορώ να εκφράσω την άποψή μου), αισθάνομαι μια ξεχωριστή ικανοποίηση διαπιστώνοντας ότι οι μαθητές γίνονται καλύτεροι από τους δασκάλους, όπως πρέπει να γίνεται, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Η πόλη μας διακατέχεται πάντα από περηφάνια για την διεθνή καταξίωση του Γιώργου Κουμεντάκη. Και τα εύσημα ανήκουν πρώτα στους γονείς που ζώντας τις δυσκολίες είναι πάντα έτοιμοι για θυσίες, προκειμένου τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο στην τέχνη που επέλεξαν να υπηρετήσουν.
Και κάτι ακόμα: Στην πιο κατάλληλη στιγμή για τη χώρα μας έρχεται η μεγάλη αυτή επιτυχία του Γιώργου Κουμεντάκη. Σε μια περίοδο που ο πολιτισμός συρρικνώνεται ποιοτικά και ακολουθεί φθίνουσα πορεία λόγω των συγκυριών.
Κι όμως σε πείσμα όλων εκείνων που προσπαθούν να μας ταπεινώσουν σαν έθνος, αποδεικνύουμε για μια ακόμα φορά ότι, διαθέτουμε δυνάμεις ισχυρές να στηρίξουν την περηφάνια μας.
