Μιλούμε για το ειδικό τέλος 80% επί της αξίας του νερού. Ο μισός λογαριασμός δηλαδή χωρίς το πανάθλιο πάγιο. Επιβλήθηκε με το άρθρο 11 του 1069/80 μόνο όπου υπήρχε ΔΕΥΑ. Για μια δεκαετία, για να φορτώσουν στις πλάτες του λαού, παρά την μόνιμα αντιλαϊκή φορολογία, ένα μεγάλο μέρος από τα έργα των ΔΕΥΑ,. Τα χρήματα έπρεπε να καλύπτουν αποκλειστικά την ίδια συμμετοχή των ΔΕΥΑ στα έργα (τότε 35-40%). Με τους νόμους 2065/1992 (άρθρο 43 παρ. 3) και 3013/2002 (άρθρο 26 παρ. 3) το χαράτσι πήρε δυο 10ετείς παρατάσεις. Έληξε επί τέλους με το τέλος του 2012!!
Στο Ρέθυμνο, που παρ’ όλη την ικανοποιητική επάρκεια των υδατικών αποθεμάτων, έχουμε το ακριβότερο νερό στην Ελλάδα, η αφαίρεσή του από τους λογαριασμούς, στις σημερινές τραγικές συνθήκες για τα λαϊκά νοικοκυριά είναι κατεπείγουσα ανάγκη.
Η Λαϊκή Συσπείρωση έφερε αυτό το θέμα στη συζήτηση της νέας, και πάλι ληστρικής, τιμολογιακής πολιτικής της ΔΕΥΑΡ.
Στην αρχή ο κ. Μαρινάκης μας απάντησε «Μα δεν το έχουμε εμείς αυτό» ελπίζοντας να μας πιάσει στον ύπνο και η υπόθεση να αποσιωπηθεί…
Του «θυμίσαμε» ότι το ‘χουν αλλά δεν φαίνεται. Το 2005 το είχαν ενσωματώσει στην τιμή του νερού. Ο ίδιος μάλιστα το κατήγγειλε και αποχώρησε από την συνεδρίαση. Τώρα, όχι μόνο κάνει πως δεν θυμάται αλλά και δια της ΔΕΥΑΡ, εισηγείται στη ΔΕ Αρκαδίου να γίνει ακριβώς η ίδια άθλια πατέντα (ενσωμάτωση στην τιμή) που τότε κατάγγελλε. Και σα να μην έφτανε αυτό αλλά αφαιρεί και τα 10 από τα 20 δωρεάν κυβικά, που ο τέως δήμος προς τιμήν του, παραχώρησε στους δημότες σαν αντάλλαγμα για την αναγκαστική επιβολή του χαρατσιού.
Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο δήμαρχος ισχυρίστηκε ότι αποχώρησε γιατί με την απόφαση αυτή δημιουργούνταν καθεστώς αδιαφάνειας και τα χρήματα του τέλους χρησιμοποιούνταν και για λειτουργικά, μισθούς κλπ. Κατάγγελλε τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί το ίδιο ακριβώς έκανε και αυτός σε όλη του την 7ετία. Τρισχειρότερα τώρα, που το χαράτσι έχει καταργηθεί, μιλάμε για ολοκάθαρη ληστεία.
Όσο για την αδιαφάνεια, σήμερα έχει νόμιμα επεκταθεί. Τα οικονομικά της (και των) ΔΕΥΑΡ, αν και δημοτική επιχείρηση, δεν ελέγχονται από το Δημοτικό Συμβούλιο. Εγκρίνονται τυπικά (ως προς τη νομιμότητα αλλά όχι ως προς τη σκοπιμότητα) από την περιφέρεια και το ελεγκτικό αλλά πρακτικά έχουν αυτονομηθεί ως επιχειρήσεις καθαρά κερδοσκοπικές και τα κέρδη τους δεν πάνε βέβαια στο δημοτικό ταμείο, όπως πλανώνται μερικοί. Η εξασφάλιση κερδοφορίας σε βάρος του λαού, σε ένα κατ’ εξοχήν κοινωνικό αγαθό, σε πρώτη φάση συγκαλύπτεται, μέσω της νόμιμης αδιαφάνειας. Διαχέεται σε εργολαβικές συμβάσεις (δεν μας δόθηκαν αν και τις ζητήσαμε), σε εξοργιστικές κακοδιαχειρίσεις (1,7 εκατ. κυβικά ή το 35-40% του νερού σε παράνομες συνδέσεις και διαρροές), σε κανακέματα και εξαγορά της εργατικής αριστοκρατίας και του δημαρχοκεντρικού συνδικαλισμού (με αυτά θα κρεμάσουν τους εργαζόμενους των ΔΕΥΑ μια μέρα) αλλά και σε μια πελατειακή αλλά και ύπουλη ανοχή στην εξόφληση των λογαριασμών (8.759.000 ευρώ ανεξόφλητα στις 31/12/12), με αντάλλαγμα την ανόητη ανοχή στα πανάκριβα τιμολόγια.
Αυτά με τα κριτήρια της Ε.Ε. και του κεφαλαίου δεν είναι κακοδιαχείριση αλλά μαστοριά. Μας συνηθίζει στο νερό= χαβιάρι και κλείνει το μάτι στους μεγαλοκαρχαρίες, πως το τραπέζι έχει ήδη στρωθεί. Κλείνουμε εδώ την αναγκαία, για να καταλάβουμε που το πάνε και τι πληρώνουμε, παρένθεση. Επανερχόμαστε στο «αόρατο» χαράτσι.
Υπερασπιζόμενοι τη διατήρησή του ισχυρίστηκαν πως είχε επιβληθεί και για να καλύπτονται τα δάνεια για τα έργα. Κι έτσι να ‘νε, που δεν είναι, τώρα πλέον ΚΑ-ΤΑ-ΡΓΗ-ΘΗ-ΚΕ. Τα όποια δάνεια θα εξοφλούνται από τα υπόλοιπα έσοδα, τα οποία εξ άλλου φτάνουν και παραφτάνουν.
Να τι λένε τα βασικά οικονομικά στοιχεία, που η Λαϊκή Συσπείρωση είχε φροντίσει έγκαιρα να συγκεντρώσει.
Στον προϋπολογισμό του 2012 πρόβλεπαν κρατηθείτε… 13.198.000 λειτουργικά έξοδα. Ποσό τεράστιο για τις ανάγκες της ΔΕΥΑΡ. Μόνο και μόνο για να «αναγκαστούν» να προβλέψουν άλλα τόσα έσοδα από τις τσέπες μας φυσικά. Μόνιμο κόλπο στο δημοτικό σύστημα και στη ΔΕΥΑΡ. Χάλασε τον κόσμο τότε στο Δημοτικό Συμβούλιο η Λαϊκή Συσπείρωση αλλά φωνή βοώντος… Ένα χρόνο μετά επιβεβαιωθήκαμε πλήρως. Τα λειτουργικά έξοδα ήταν 6.775.000 μέσα και τα δάνεια και θα μπορούσαν να είναι λιγότερα. Με αυτή την ταχυδακτυλουργία όμως οι άμοιροι δημότες χρεωθήκαμε 10.176.000 κι όχι 6,5-7 όπως θα ‘πρεπε.. Υπάρχει λοιπόν μια κερδοφορία (3.4 εκατ. ή 33.5%) που θα τη ζήλευε και ο στυγνότερος καπιταλιστής. Η κατάργηση του τέλους θα μειώσει τα έσοδα γύρω στα 7,8-8 εκατ. ευρώ ποσόν υπεραρκετό για την κάλυψη των εξόδων, που μπορούν πολύ να μειωθούν. Εξ άλλου και από τα 10,176 εκατ. των εσόδων, το 1,9 δεν εισπράχθηκε αλλά προστέθηκε στο βουνό των ανεξόφλητων. Η αφαίρεση του χαρατσιού είναι ολοφάνερο πως θα φέρει σε σχετικά ανεκτά επίπεδα τους λογαριασμούς και θα ελαχιστοποιήσει τα ανεξόφλητα. Η ρευστότητα της ΔΕΥΑΡ θα βελτιωθεί.
Το ξέρουν κι αυτοί. Ξέρουν όμως πως τα ανεξόφλητα είναι «αποθήκη κερδοφορίας». Ένα περιουσιακό στοιχείο, που σε περιπτώσεις άμεσων ιδιωτικοποιήσεων κρύβουν πολλά και άμεσα κέρδη για τους επενδυτές. Τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης τα ‘χουν έτοιμα.
Τα περιθώρια όχι μόνο για την κατάργηση του χαρατσιού αλλά και για ακόμη μεγαλύτερη μείωση της τιμής του νερού είναι μεγάλα, μόνο που έρχονται σε σύγκρουση με το καθεστώς της αδιαφανούς και κερδοσκοπικής λειτουργίας της ΔΕΥΑΡ. Ήδη αναφέραμε το τεράστιο θέμα των παράνομων συνδέσεων, για τις οποίες κατάγγελλαν τους προηγούμενους αλλά επτά ολόκληρα χρόνια δεν έκαναν παρά σχέδια επί χάρτου με τηλεμετρίες κλπ. για να ροκανίζουν το χρόνο.
Είναι πρόκληση απέναντι στο χειμαζόμενο εργαζόμενο, άνεργο και συνταξιούχο στην πόλη να πληρώνει το νερό 2,5 φορές πάνω από τα ξενοδοχειακά μεγαθήρια στη ΔΕ Αρκαδίου, που χρεώνονται με 0,91 παρακαλώ. Τουλάχιστον να εξισωθούν άμεσα με τα 3 ευρώ των ξενοδοχείων της πόλης.
της Λαϊκής Συσπείρωσης
Υ.Γ. Αύριο θα εξηγήσουμε με ποια κόλπα ξεκινούν να επεκτείνουν το χαράτσι και στις Δημοτικές Ενότητες που δεν το είχαν. Με ποιους παραλογισμούς στοχοποιούν ιδιαίτερα τη ΔΕ Αρκαδίου. Τι στάση κράτησαν οι άλλες δημοτικές παρατάξεις.
