Προσπαθώντας να σκεφτούμε αν όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας γίνονται βάση σχεδίου ή απλά η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με κάποιους στο εξωτερικό, που απεργάζονται την καταστροφή της, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Νομίζω ότι θα καταλάβουμε πολλά από αυτή την ανάλυση. Χρήσιμα θα είναι τα συμπεράσματα που θα βγουν.
Την περασμένη Τετάρτη ο Υπουργός Λαφαζάνης ζητάει από τα Ελληνικά Πετρέλαια να εξασφαλίσουν επάρκεια αποθεμάτων σε καύσιμα για την επόμενη περίοδο των εννέα μηνών.
Την Παρασκευή το πρωί, κατόπιν διαταγής, περνάνε στα κρατικά ταμεία τα αποθεματικά του Ταμείου των Τραπεζοϋπαλλήλων, του μόνου ταμείου που δεν τα είχε διαθέσει στον κρατικό κορβανά.
Με τα παραπάνω χρήματα, την Παρασκευή το μεσημέρι πληρώνονται οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων και οι συντάξεις του ΙΚΑ. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η ύπαρξη χρήματος σε ένα πολύ κρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Την Παρασκευή το βράδυ, κατόπιν έκτακτου Υπουργικού Συμβουλίου, και με εκφράσεις όπως: Θα είναι αύριο μια ηλιόλουστη ημέρα, μας ανακοινώνεται η διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος για την επόμενη Κυριακή 5 Ιουνίου. Σε καμία -δημοκρατική- χώρα του πλανήτη δεν διεξάγεται δημοψήφισμα τόσο σύντομα, ακόμα και αν είναι να αποφασίσουν για την τοποθέτηση των κάδων σε κάποια γειτονιά. Στις 2:15 το πρωί οι ουρές στις τράπεζες είναι ήδη μεγάλες.
Το ερώτημα που τίθεται από τη Κυβέρνηση είναι μια πρόταση η οποία αποδεικνύεται ότι δεν ήταν επίσημη. Η Κυβέρνηση τοποθετείται σαφώς επί του ΟΧΙ και σύσσωμη προπαγανδίζει αυτή την απάντηση στον ελληνικό λαό.
Χωρίς βέβαια να περιγράφει τι σημαίνει αυτή η απάντηση για την επόμενη μέρα για τη χώρα και τους πολίτες της. Ακόμα δεν μας έχουν απαντήσει τι θα κάνουν το ΟΧΙ τη Δευτέρα το πρωί.
Το Σάββατο ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας διαβεβαιώνει ότι δεν τίθεται θέμα με τις ελληνικές τράπεζες, ενώ γνωρίζουν ότι η ΕΚΤ μέσω του ELA μας έχει δώσει 120 δισ. ευρώ και δεν μπορεί να μας καλύπτει αν δεν υπάρχει συμφωνία.
Την Κυριακή μαθαίνουμε για την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων. Οι τράπεζες κλείνουν, οι ουρές στα ΑΤΜ γίνονται αυτόματα τεράστιες και τα βενζινάδικα βγάζουν στον αέρα τα αποθεματικά που ζήτησαν λίγες μέρες πριν.
Γνώριζαν τα πάντα. Είχαν ορίσει μόνοι τους τα χρονοδιαγράμματα και έκαναν ότι μπορούσαν για να φτάσουν τη κατάσταση στο σημείο που θα μπορούν να πουν ότι φταίνε οι «κακοί ξένοι».
Δρουν βάσει σχεδίου, εξ’ αρχής. Γιατί αν δεν ισχύει το παραπάνω τότε πρόκειται απλά περί ανθρώπων ανίκανων να καταλάβουν τη πραγματικότητα.
Και επειδή είμαι πεπεισμένος ότι δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε βλάκες, δρουν βάσει σχεδίου. Έχουν επιλέξει να βγάλουν τη χώρα έξω από την ευρωζώνη. Έχουν επιλέξει να αφήσουν πίσω τα γεωστρατηγικά οφέλη από την παρουσία της χώρας μας στην ισχυρότερη συμμαχία στον πλανήτη. Έχουν κάνει έργο ζωής την απομόνωση της χώρας μας από το διεθνές παιχνίδι.
Η απάντηση πρέπει να είναι συγκεκριμένη:
ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ. ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50. ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΟΜΠΥ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ.
ΝΑΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ. Για να πάψουν να κάνουν τα όνειρά τους εφιάλτες για ένα ολόκληρο λαό.
* Ο Γιάννης Λίτινας είναι πολιτικός μηχανικός