Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την εκλογική μάχη της 20ής Σεπτέμβρη, δεν είναι απλώς το να εξαπατηθούν για άλλη μια φορά, να δώσουν μια «νέα ευκαιρία» σε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξουν βελτιώσεις, αντισταθμιστικά μέτρα, παράλληλα προγράμματα στο αντιλαϊκό πρόγραμμα – μνημόνιο, που θα εφαρμοστεί με στόχο τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι πολύ χειρότερος.
Αν οι εργαζόμενοι εγκλωβιστούν μαζικά στα ψευτοδιλήμματα και τις κοκορομαχίες ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. της τελευταίας βδομάδας με την ψήφο τους «πυροβολούν τα ίδια τους τα πόδια». Στην πραγματικότητα, αυτά τα κόμματα καθώς και όλα τα άλλα, που δηλώνουν ότι θα στηρίξουν την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση (Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ – ΑΝΕΛ), ζητάνε από το λαό με την ψήφο του να συνυπογράψει το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο που θα εφαρμόσουν. Το πρόγραμμα δηλαδή της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει, στο οποίο είναι δεσμευμένοι όλοι. Μέχρι σήμερα έστω και ως αυταπάτη κάποιοι από αυτούς «έσκιζε τα μνημόνια» και «χόρευαν τις αγορές». Σήμερα αυτά ούτε στα ανέκδοτα υπάρχουν. Έχουν πάει πολύ πίσω.
Μια τέτοια «υπογραφή», μια τέτοια «οικειοποίηση» από το λαό του αντιλαϊκού Αρμαγεδώνα, ο ίδιος ο λαός θα τη βρει αύριο μπροστά του. Όταν διαμαρτύρεται για τα αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν για το νέο χτύπημα σε μισθούς, συντάξεις, νέα χαράτσια, νέες ιδιωτικοποιήσεις θα του λένε πολύ απλά: Μα, μας ψήφισες για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα… Θα αξιοποιούν το ποσοστό στο οποίο θα στηρίζεται η επόμενη -κατά πάσα πιθανότητα- κυβέρνηση συνεργασίας και θα λένε: Μα, μας ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Ο λαός, δηλαδή, καλείται πιο ωμά από ποτέ να βάλει τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του.
Αυτό πρέπει να το σκεφθούν καλά οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πριν φτάσουν στην κάλπη της Κυριακής, να το μετρήσουν πολύ, να κλείσουν τα αυτιά στις σειρήνες του αποπροσανατολισμού, της πόλωσης. Να σκεφτούν ότι το διακύβευμα δεν είναι μικρό, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά που θα κληθεί να βιώσει πιο βαριά τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Να πάρουν υπ’ όψη τους ότι αυτή η διαπίστωση δεν προέρχεται από οπουδήποτε αλλά από το ΚΚΕ, που η αξιοπιστία του και η ακρίβεια των εκτιμήσεών του εγγυημένη.
Βεβαίως, πλάι σε αυτόν τον κύριο κίνδυνο υπάρχουν και άλλες παγίδες που στήνονται και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Να εγκλωβιστεί η λαϊκή ψήφος σε εφεδρείες του συστήματος. Να εγκλωβιστεί ξανά στην αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, αρκεί να βγούμε απ’ το ευρώ. Ότι μπορεί να καταργηθούν τα μνημόνια και οι αντιλαϊκές πολιτικές χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο, την Ε.Ε. και την εξουσία τους. Να ξανακάνει, δηλαδή, την ίδια διαδρομή, να ακολουθήσει την ψευτοριζοσπαστική συνθηματολογία που τον έφερε έως εδώ. Και μάλιστα από τους ίδιους ανθρώπους που είχαν αναλάβει να τον πείσουν για τις ριζοσπαστικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και ο κίνδυνος, η απογοήτευση και η οργή από τη διάψευση προσδοκιών να γίνει στήριξη στη φασιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, που είναι σίγουρο πως την εκλογική της δύναμη θα την αξιοποιήσει αύριο για το τσάκισμα – χτύπημα των εργατικών – λαϊκών αγώνων του λαϊκού κινήματος.
Για το λαό, για τα συμφέροντά του, η μόνη ψήφος που αύριο θα επιστρέψει σε αυτόν ως δύναμη αντίστασης απέναντι στο νέο μνημόνιο, αλλά και αντεπίθεσης στην πάλη για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο, τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την Ε.Ε. και μονομερή διαγραφή του χρέους είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Είναι το μόνο πολιτικό μέγεθος των εκλογών που χωρίς ψέματα, διπρόσωπους πολιτικαντισμούς, μετρά ολοκάθαρα υπέρ του λαού και κατά των δυναστών του. Κ.Κ.Ε. γιατί σήμερα όσο ποτέ είναι η «σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος». Του μέλλοντος που αξίζει αυτός ο λαός, αυτή η νέα γενιά, αυτή η χώρα και που εδώ και τώρα πρέπει να γίνεται παρόν αρκεί να «πάρουμε μέτρα κι εμείς».
* Ο Μανούσος Μανουσογιάννης είναι υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ
