Παράλληλα όμως ο λόγος για τη λίστα Λαγκάρντ λοξοδρομεί και μπερδεύει σε πρώην υπουργούς και κυβερνήτες. Έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγει το πράγμα και να καταλήξει σε φιάσκο, όπως έγινε το 1989 με την υπόθεση Κοσκωτά και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο, το οποίο τελικά τον αθώωσε πανηγυρικά, αφού όμως είχε γίνει μεγάλη ζημιά στην πολιτική ζωή του τόπου.
Υπάρχει όμως η άλλη, η πολύ ενδιαφέρουσα για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία παράμετρος: να μη μπερδέψει η εξέταση της λίστας σε πολικές και ιδίως σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αλλά να προχωρήσει απερίσπαστη η έρευνα και να πληρώσουν τους νόμιμους φόρους στο ελληνικό δημόσιο ταμείο όσοι φοροδιαφεύγουν. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Επίσης όσοι παρανόμησαν να τιμωρηθούν.
Καλό είναι όμως να θυμηθούμε ότι υπάρχουν και άλλες λίστες και μάλιστα με πολλαπλάσιους Έλληνες καταθέτες. Μία με 4.500 μεγαλοκαταθέτες, άλλη με 24.000 και άλλη με 54.000 μεγαλοκαταθέτες. Εδώ είναι λοιπόν το ψητό: Να αντιστραφεί το κλίμα από τα ΜΜΕ, από τα κόμματα και τα… κομμάτια και να γίνει πίεση και διευκόλυνση των οικονομικών εισαγγελέων να κάμουν απερίσπαστοι τον έλεγχο σε όλες τις λίστες για να πληρώσει κάθε φορο-κλέπτης ή κάθε μεγαλόσχημος, που μέχρι τώρα είχε φορολογική ασυλία. Οι συνθήκες είναι, επιτέλους, ευνοϊκές, επειδή μέχρι τώρα η φορολογική ασυλία ήταν προνόμιο των οικονομικά ισχυρών και φόρους πλήρωναν σχεδόν αποκλειστικά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Αυτό είναι ένα από τα θετικά στοιχεία που έφερε το μνημόνιο (δηλαδή η συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές της για να βγούμε από την κρίση που μας δέρνει). Είναι επομένως ευκαιρία, να μη μείνομε με σταυρωμένα χέρια, αλλά με βάση τους νόμους που ψηφίστηκαν από την Ελληνική Βουλή, ως συνέπεια του μνημονίου, να προχωρήσει σε βάθος και πλάτος ο έλεγχος για να πληρώσουν και «οι έχοντες και κατέχοντες» να μοιραστούν δίκαια τα, φορολογικά, βάρη, σε όλους τους Έλληνες.
Μέχρι πριν από το μνημόνιο ήταν ανοσιούργημα το να μιλήσει κάποιος για φοροφυγάδες, αφού η νομοθεσία τους προστάτευε. Τώρα, ευτυχώς, και οι λογαριασμοί στις Τράπεζες επιτρέπεται να ανοιχθούν από τον εισαγγελέα και οι τηλεφωνικές συνομιλίες να παρακολουθηθούν (για διαλεύκανση οικονομικού ή άλλου εγκλήματος) και οι εξωχώριες (offshore) εταιρίες να γίνουν φύλλο και φτερό, και οι αγορές επαύλεων από Έλληνες στο Λονδίνο, το Παρίσι, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο να πληρώσουν τον αναλογούντα φόρο και να δει άσπρη μέρα ο Έλληνας όχι μόνο όταν χιονίζει. Και να πληρώνουν κάθε χρόνο, όπως πληρώνουν και οι άλλοι έλληνες.
Οι λίστες είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, μια ουρανόσταλτη ευκαιρία για να πληρώνουν κάθε χρόνο φόρους όλοι που μέχρι τώρα δεν επλήρωναν, αλλά και να αλλάξει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ριζικά…
