Οι μαθητευόμενοι μάγοι

Θα πρέπει η εξουσία ν’ αλλάζει χέρια;

Στο παραπάνω ρητορικό ερώτημα, η απάντηση είναι αυτονόητη: σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς οι πολίτες έχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα το προνόμιο και τη διακριτική ευκαίρια ν’ αλλάξουν μια εξουσία, που κατά τη γνώμη τους έχει αποτύχει και στη θέση της ν’ αναδείξουν μια άλλη, που πρεσβεύει μια πιο χρηστή και συνετή διοίκηση.

Αυτό είναι κι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας!

Μόνο που αυτή η αλλαγή δεν πρέπει να λαμβάνεται ως αυτοσκοπός της όποιας εκλογικής διαδικασίας και ν’ αποφασίζεται με κριτήρια έξω και πάνω από τις πραγματικές συνθήκες που κάθε φορά οι περιστάσεις επιβάλουν.

Γιατί σε πολλές των περιπτώσεων γίνεται μπούμερανγκ για τους πολίτες και οι ίδιοι μετανιώνουν εκ των υστέρων, ανώφελα ως επί το πλείστον, γι’ αυτή τους την πράξη!

Δυστυχώς η ιστορία της πατρίδας μας βρίθει από «μαθητευόμενους μάγους», που κατά καιρούς υποσχέθηκαν μια συνετότερη διοίκηση, αλλά όταν ήρθαν τελικά στην εξουσία τα «έκαναν θάλασσα», κατά τη λαϊκή έκφραση, εφαρμόζοντας μια πολιτική πολύ χειρότερη από αυτήν που με ζήλο ευαγγελίστηκαν ότι θ’ άλλαζαν.

Τρανταχτό παράδειγμα οι εκλογές του 1920, όταν ο λαός μας αποφάσισε ν’ αλλάξει τον Ελευθέριο Βενιζέλο με την αντιβενιζελική-φιλοβασιλική παράταξη. Η απατηλή υπόσχεση της τελευταίας για άμεσο τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων, μεταλλάχτηκε άμεσα σε συνέχιση της μικρασιατικής εκστρατείας, για να καταλήξει στον όλεθρο της Μικρασιατικής Καταστροφής…

Ας θυμηθούμε και τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στη χώρα μας, όταν πολλές δημοτικές αρχές αλλά και η κεντρική διοίκηση άλλαξαν χέρια. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η συνετότερη διοίκηση που ευαγγελίστηκαν οι νέοι διοικούντες ή μήπως τελικά μια από τα ίδια, στην καλύτερη περίπτωση και υποχώρηση από τα κεκτημένα στη χειρότερη, με νέα βάρη στους ώμους των πολιτών;

Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις! Ένας αιρετός θώκος εξουσίας, από τον δημοτικό σύμβουλο έως και τον πρωθυπουργό, έχει μια δική του δυναμική, ανεξάρτητη από τη θέληση του προσώπου που τον διεκδικεί. Ως υποψήφιος μπορεί να υπόσχεται ιδεαλιστικά «τον ουρανό με τ’ άστρα», αν με σύνεση δεν έχει ζυγίσει και κοστολογήσει το τι λέει! Όταν όμως πραγματικά καθίσει στην καρέκλα της εξουσίας, αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να πάρει αποφάσεις που μέχρι τότε ούτε καν τις είχε φανταστεί, αθετώντας ό,τι ασύνετα ευαγγελίστηκε. Αλλά οι αποφάσεις αυτές κρίνουν το μέλλον ενός δήμου, μιας περιφέρειας ή και της χώρας ολόκληρης και απαιτούν ο διοικών να μπορεί ν’ ανταπεξέλθει! Γιατί αν τυχαίνει να είναι «μαθητευόμενος μάγος», τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτύχει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις προεκλογικές του υποσχέσεις…

Μπροστά στην κάλπη του Μαΐου, οι πολίτες του δήμου μας καλό θα ήταν να είναι προσεκτικοί. Τα επιτεύγματα της υφιστάμενης δημοτικής αρχής και του επικεφαλής της και δημάρχου μας κ. Γιώργη Μαρινάκη, δεν πρέπει να θεωρηθούν, σε καμιά των περιπτώσεων, ως δεδομένα και συνεχιζόμενα, ανεξάρτητα με οποιονδήποτε κι αν εκλεγεί. Θα ήταν ένα ολέθριο και ασυγχώρητο λάθος…

Η ψήφος δεν είναι «χαρτοπόλεμος», να τη ρίχνεις προς μια κατεύθυνση και να την πηγαίνει ο άνεμος στην αντίθετη. Οι διεθνείς περιστάσεις και η δεινή θέση της πατρίδας μας επιβάλουν σταθερότητα και συναίνεση, αν θέλουμε να εξακολουθήσει ο τόπος μας να βαδίζει μπροστά! Γιατί όσα με κόπο έγιναν χρόνια τώρα, μπορεί εν ριπή οφθαλμού να τιναχτούν στον αέρα, αν επικρατήσουν τελικά στον δήμο μας οι «μαθητευόμενοι μάγοι»!