Δεν φάνηκε ακόμα φέτος
ο «βιολιστής του δρόμου»
στο στέκι το γνωστό ούτε παρέκει
και «κάτι λείπει» απ’ το πεζοδρόμιο.
απ’ τ’ αλμυρίκι που τον συντρόφευε
με τη σιωπή του ή με το θρόισμα
και τις σεμνές… χειρονομίες του.
από το παρακείμενο περίπτερο.
από το σούρουπο ή τη νύχτα.
από την αύρα τη θαλάσσια.
από το θόλο του ουρανού.
από τ’ απέναντι παγκάκια
ή τραπεζοκαθίσματα.
απ’ τις ιππήλατες
ή τροχήλατες άμαξες.
από το έμπα-έβγα της μαρίνας.
από τα βλέμματα των ζευγαριών.
απ’ το βηματισμό των περιπατητών,
που άλλοι προσπερνούσαν αδιάφοροι,
ή όσο τον πλησίαζαν τόσο πιο βιαστικοί
και άλλοι κοντοστέκονταν ή στέκονταν
σε κάποια «εξαίσια» ακούσματα
απ’ το ρομαντικό τους χθες
αφήνοντας κανα ψιλό…
* * *
Δεν φάνηκε ακόμα ο βιολιστής
στο στέκι το γνωστό ούτε παρέκει
και «κάτι», «κάτι» λείπει από παντού!
Το «κάτι» που με λύπη εκτιμούμε
μονάχα όταν λείπει!…
