Ο Ιούνης είναι ο μήνας που έχει, στην καρδιά μου, συνδεθεί με τον εκ μητρός παππού μου, τον Παναγιώτη. Είναι ο μήνας που ο πολυαγαπημένος μου παππούς είχε φύγει από τη ζωή.
Φεύγοντας, λοιπόν, από τα επίγεια και κατευθυνόμενος στην επουράνια ζωή, ο παππούς κληροδότησε στα παιδιά και στα εγγόνια του τις αρχές και τις αξίες του, τις οποίες, ζων, προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει σε όλους μας θέλοντας να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, σωστούς και ακέραιους ηθικά και ψυχικά και πνευματικά.
Κάθε Ιούνη, λοιπόν, που τα παιδιά όλου του κόσμου δοκιμάζονται με τις πανελλαδικές εξετάσεις για να πετύχουν την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ τους, η παρουσία του φιλομαθούς παππού στη σκέψη μου είναι δυνατή. Η φιλομάθεια, βλέπετε, ήταν ένα από τα χαρίσματά του στα οποία από τα παιδικά μου χρόνια ήθελα να του μοιάσω και η αγάπη του για τη γνώση ήταν εκείνη απ’ όσα μου κληροδότησε, η οποία ως οδοσήμαντρο βοηθά και μένα καθημερινά…
Ενόψει των πανελλαδικών εξετάσεων και εις μνήμη του παππού μου, θα ήθελα να μεταφέρω στο παρόν σημείωμα κάποιες από τις «Παροιμίες» της Παλαιάς Διαθήκης και οι οποίες, αποδομένες από μένα σε απλή νεοελληνική γλώσσα, αντηχούν ακόμη μέσα μου τα πιστεύω του παππού Παναγιώτη και δύνανται να βοηθήσουν ψυχικά τα παιδιά στη σημαντική δοκιμασία των εξετάσεων.
«Ο σοφός δέχεται να τον διδάσκει ο πατέρας του. Ο αλαζόνας, όμως, δεν καταδέχεται να τον ελέγχουν» (κεφάλαιο ιγ, 1).
«Πόσο καλύτερη είναι η απόκτηση της σοφίας παρά του χρυσαφιού! Και προτιμότερο είναι να κερδίσεις τη σύνεση παρά το ασήμι!» (κεφάλαιο ιστ, 16).
«Τι χρησιμεύουν τα χρήματα στα χέρια του άμυαλου για να αγοράσει τη σοφία αφού δεν έχει γνώση;» (κεφάλαιο ιζ, 16).
Και «Το στόμα του άμυαλου είναι ο χαμός του και τα χείλη του παγίδα στην ψυχή του» ( κεφάλαιο ιη, 7).
Άντε, συν Θεώ, καλή τύχη σε όλα τα παιδιά…
