Ο Λένιν θα έδινε λύσεις…

Τον φετινό Γενάρη (21.01) συμπληρώνονται 95 χρόνια από τον θάνατο του Βλ. Λένιν, του ιδεολογικού πρωτεργάτη της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917. Της επανάστασης, που, όπως έδειξε η Ιστορία, επηρέασε πολυποίκιλα και άλλαξε, σε σημαντικό βαθμό, τη ζωή και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, στη Ρωσία και, ως γνωστόν, σε ολόκληρη τη γη.

Χάρη στο Λένιν, το κομμουνιστικό κόμμα των Μπολεβίκων έγινε το πρώτο εργατικό κόμμα του καιρού του που ανέλαβε την εξουσία και έφερε αξιοσημείωτες μεταρρυθμίσεις σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην κοινωνική περίθαλψη, στην απονομή δικαιοσύνης και στην οικονομία της αχανούς νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης. Είχε, παρά ταύτα, όπως όλοι ξέρουμε, και ο τρόπος διαχείρισης και άσκησης της εξουσίας από τους κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ και τα τρωτά και ευάλωτά του σημεία, τα οποία, επειδή κάποιοι υψηλά ιστάμενοι δεν μπόρεσαν έγκαιρα να τα ιδούν με διορατική ματιά και να τα αντιμετωπίσουν εν τη γενέσει τους, έφεραν αργότερα λαϊκή δυσφορία και την πτώση του κόμματος από την εξουσία και εξαιτίας παρομοίων φαινομένων «κατακρημνίστηκαν» και σε όσες χώρες είχαν σοσιαλιστικό τρόπο διακυβέρνησης τα φίλα προς τη Σοβιετική Ένωση κομμουνιστικά κόμματα.

Στο σημερινό μας σημείωμα, λοιπόν, το οποίο αφιερώνεται στο Λένιν, στις ιδέες και τις αξίες του, αφού θεωρώ ότι ο καθένας μας, ακόμη και αν διαφωνεί με τον κομμουνισμό, βλέπει με τα μάτια του σώματος και της ψυχής ότι πολλά από τα σύγχρονά μας κοινωνικά προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν χάρη στη διαχρονικότητα των λενινιστικών ιδεών, θα θέλαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα από τα γραφτά του, προς υπενθύμιση και προβληματισμό από τη νέα γενιά, η οποία ελπίζουμε ότι, με τα κατάλληλα, υλικά και πνευματικά, εφόδια και τα σωστά πρότυπα, θα μπορέσει να μας χαρίσει έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, καλύτερο.

«Ο λαός χρειάζεται μια δημοκρατία για να εκπαιδευτούν οι μάζες στις μεθόδους της δημοκρατίας. Χρειαζόμαστε όχι μόνο την αντιπροσώπευση σε δημοκρατικές γραμμές, αλλά την οικοδόμηση ολόκληρης της κρατικής διοίκησης από πάνω ως κάτω από τις ίδιες τις μάζες, την αποτελεσματική συμμετοχή τους σε όλα τα βήματα της ζωής, τον ενεργό ρόλο τους στη διοίκηση», διαβάζουμε στο άρθρο του «Η προλεταριακή πολιτοφυλακή» (το αντλήσαμε από το διαδικτυακό αρχείο Μαρξιστών, https://www.marxists.org/ellinika/archive/lenin/works/1917/04/20/guard.htm – πρωτοδημοσιεύτηκε στην «Πράβντα» Νο 36, 20 Απρίλη (3 Μάη) 1917 ).  

Καταλήγοντας, θα ήταν λάθος να νομίζουμε πως η «πολιτική διαθήκη» του Βλ. Λένιν είναι μόνον όσα είχε πει ή γράψει για τους συμπατριώτες του στις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και τα οποία με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στη Ρωσία έχουν, σύμφωνα με τους ιδεολογικούς του αντιπάλους, ξεθωριάσει πια. Είναι, κυρίως, κατά τη γνώμη μου και όπως μας δίδαξε και έμπρακτα, στηριγμένος στις αρχές του Μαρξισμού, ο Λένιν, ο ανιδιοτελής σεβασμός, που οφείλουμε όλοι προς τον άνθρωπο και την τιμή και την αξιοπρέπειά του, και, ταυτόχρονα, ο διαρκής αγώνας όλων μας μαζύ για προάσπιση και επέκταση των ατομικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων, εντός και εκτός σπιτιού, στο εργασιακό και το κοινωνικό μας περιβάλλον.