Μπροστά σε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, γεμάτο με τις αποχρώσεις της φωτιάς και της θάλασσας, τραγουδούσε ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να δει και να απολαύσει τα χρώματα της ζωής.
Μέσα όμως από τη φωνή του μετέδιδε αυτούσιες εικόνες με μοναδικό τρόπο που αποτύπωνε μια βαθιά κι αλησμόνητη συγκίνηση στις καρδιές των ακροατών.
Σεμνά και ήπια, έντυσε με χρώματα τις ψυχές των περαστικών, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι σε αυτό το κάλεσμά του συγκεντρώθηκαν γύρω του για να αισθανθούν αυτή τη μαγική δύναμη της αλήθειας που ενώνει τους ανθρώπους.
Ήταν εντυπωσιακή η απλότητα κι η ανεπιτήδευτη ερμηνεία, που περιέγραφε αναλυτικά και άμεσα όσα δεν χωράνε σε λέξεις ούτε προσδιορίζονται, γιατί εκφράζουν τη συλλογική ανθρώπινη αγωνία και την ανάγκη μιας παρηγοριάς.
Τέτοια αισθήματα αξίζει να τα αποθηκεύει η μνήμη και να συντροφεύει με την ελπίδα το ταξίδι της ζωής, δίνοντας κουράγιο κι αντοχή.
Ο χαρισματικός αυτός τραγουδιστής είναι δάσκαλος κι ήμασταν πολύ τυχεροί όσοι βρεθήκαμε στο μάθημα της συνεύρεσης με ένα άνθρωπο χωρίς όραση αλλά με μια εσωτερική πηγή φωτός.
Ο πόνος κι ο καημός έβγαινε αυθόρμητα μέχρι να μεταβληθεί σε μια γλυκιά χαρμολύπη, που είναι δύσκολο στην σημερινή φυγόπονη εποχή της υποκρισίας να συναντήσει κάποιος.
Έτσι λοιπόν ένα πολυσύχναστο μέρος μετατράπηκε σε ένα καταφύγιο, σε μια φωλιά που εκπέμπει αγάπη, πίστη κι ελευθερία από ένα τυφλό που τραγούδαγε μπροστά στο ηλιοβασίλεμα χωρίς να μπορεί να το δει αλλά με τη φωνή του το ζωγράφισε και μας το χάρισε.
Του χρωστάμε ευγνωμοσύνη και τον ευχαριστούμε πολύ όλοι όσοι βρεθήκαμε μαζί του.
Θα πρέπει να μάθουμε και να διδασκόμαστε όλοι εμείς που υποτίθεται ότι βλέπουμε αλλά δεν βλέπουμε, ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι άτομα με ιδιαίτερα χαρίσματα, που υπενθυμίζουν την αληθινή αξία της ζωής και τη σύνδεσή της με την επικείμενη κι αναπόφευκτη απώλειά της.
