Αντε, επί τέλους, «τα καταφέραμε» και φτάσαμε στην υπογραφή από τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και στην δημοσίευση στο ΦΕΚ της αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της Δημοτικής Ενότητας Ρεθύμνου, το οποίο «κουτρουβαλούσε» κάποια χρόνια η προηγούμενη δημοτική αρχή και, σχεδόν, άλλα τόσα (περισσότερα) η παρούσα δημοτική αρχή!
Το γεγονός «εορτάσθηκε» με τις συνήθεις συνεντεύξεις της δημοτικής αρχής, και με τις σχετικές δημοσιεύσεις του τοπικού τύπου για το περιεχόμενο του ΓΠΣ κλπ.
Το ΓΠΣ σίγουρα είναι ένα σημαντικό «εργαλείο», και μια ουσιαστική προϋπόθεση, για τον δήμο μας και για το οικονομικοκοινωνικό μέλλον του τόπου μας!
Η οποιαδήποτε καθυστέρηση και χρονοτριβή στις διαδικασίες αυτές, μόνο ζημιές επιφέρει, και μάλιστα ζημιές μη αναστρέψιμες.
Στις διαδικασίες από τις οποίες πέρασε το θέμα του ΓΠΣ, θεωρούμε ότι βοηθήσαμε ουσιαστικά, προτείναμε και ζητήσαμε τα πρέποντα, συντελέσαμε σε αλλαγές και τροποποιήσεις χρήσιμες, και εν πάση περιπτώσει, τελικά, αποδεχθήκαμε την ολοκλήρωση (που την ψηφίσαμε, χωρίς ιδιαίτερα σχόλια στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, τρία χρόνια μετά από την τελική απόφαση του Δεκέμβρη του 2008 οπότε, υποτίθεται, είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία), για να «κλείσει» το θέμα, αφού οποιαδήποτε άλλη, καθυστέρηση θα επέφερε επαύξηση αρνητικών παραμέτρων, για τον δήμο.
Εμείς, σήμερα, δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες, ούτε θα αναφερθούμε σε αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις, και στην κριτική της όποιας καθυστέρησης (άλλωστε, έχουμε καιρό να τα συζητήσουμε αυτά δεόντως, όταν θα τεθούν εκεί που θεσμικά πρέπει και αρμόζει), όμως θα στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποια «ψιλά γράμματα» της όλης υπόθεσης.
Με το ΓΠΣ, υποτίθεται ότι δρομολογούνται και ορίζονται λύσεις για όλα τα τοπικά ζητήματα, και όχι μόνον για την δημιουργία οικοπέδων οικοδόμησης εντός σχεδίου.
Δυστυχώς εμείς «δεν πιάσαμε» αυτά τα θέματα, (η δική μας πρόταση ήταν να τα χωροθετήσουμε όλα, ώστε στο μέλλον απλά να ασχολούμαστε με υλοποιήσεις έχοντας «ξεμπερδέψει» με το «ψάξιμο» και τις αναζητητικές προτάσεις), και τα αφήσαμε όλα «ανοικτά»!
Έχουμε «καταφέρει» να δημιουργήσουμε μια πόλη, (με την ευρεία έννοια της), η οποία στερείται παντελώς χώρων για ο,τιδήποτε της χρειάζεται, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που καθημερινά την ταλανίζουν. Αυτό το «κατόρθωμα» κατανέμεται σε όλους μας, μηδενός εξαιρουμένου είτε θετικά είτε αποθετικά, και αποτελεί βασική υποχρέωση μας, (όλων μας), να το αντιμετωπίσουμε!
Με το προς δημοσίευση στο ΦΕΚ αναθεωρημένο ΓΠΣ, δεν λειτουργήσαμε απαντητικά έναντι αυτής της υποχρέωσής μας! Ή αν θέλετε, δεν λειτουργήσαμε, συνολικά, με αυτήν την απαντητική υποχρέωσή μας.
Εν πάση περιπτώσει, τελικώς αυτό μπορέσαμε να έχουμε και με αυτό καλούμαστε να πορευθούμε για τις επόμενες δεκαετίες.
Είναι λοιπόν δεδομένη αυτή η δημοτική οικοπεδική «οικονομία», που υπήρχε και που μας παρέμεινε από το ΓΠΣ, και με αυτήν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα δημοτικά λειτουργικά προβλήματά μας.
Όλοι θυμόμαστε την «εποχή» πού «γεννήθηκε» η πολυκατοικία στην Ελλάδα!
Η ανάγκη για στέγη και η έλλειψη επιφάνειας, μας οδήγησαν (δεν κρίνουμε το «καλώς ή κακώς» ούτε κρίνουμε «την πολιτική» που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις) στην καθ ύψος ανάπτυξη κατοικιών, δηλ. στις «γνωστές» μας πολυκατοικίες.
Είναι λοιπόν αδήριτη και μονοδρομική η αντίστοιχη δημοτική πολιτική, στον δήμο μας, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας (κυκλοφοριακό, πάρκινγκ, πράσινο, παιχνίδι-δραστηριότητες, κλπ.), και οφείλουμε να σκεφτούμε το «πάνω» (δηλ. πολυώροφες λύσεις, ταράτσες κλπ.), το «κάτω» (δηλ. υπόγειες λύσεις), το «καθέτως» (δηλ. όλες τις κάθετες επιφάνειες, τοίχοι, κολώνες κλπ.), αλλά όχι το «οριζοντίως» (αφού μας λείπουν οι επιφάνειες!).
Η δημοτική αρχή, οφείλει να «καταγράψει» τα μεγέθη των υπαρχουσών αναγκών, (αλλά και των αναγκών που προβάλλονται στο «λογικό» μέλλον), και να εκπονήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης και κάλυψής τους αξιοποιώντας τα μόνα διαθέσιμα «όπλα» που έχει, δηλ. στρεφόμενη στις «διευθύνσεις» στις οποίες αναφερθήκαμε πριν, και αξιοποιώντας ό,τι έχει διαθέσιμο και μπορετό κατά περίπτωση.
Σε παλιότερα κείμενά μας έχουμε αναφερθεί «στις αμαρτίες γονέων» που θα βρούμε μπροστά μας, σαν εμπόδια, (έργα που έγιναν χωρίς να «βλέπουμε» στο μέλλον), αλλά, κατά περίπτωση, θα κάνουμε όσα πρέπει και μπορούμε στοχεύοντας με την συνολική προσπάθειά μας να δώσουμε «απαντήσεις» σε όλα τα «ερωτήματα» που σήμερα μας ταλαιπωρούν.
Είναι αυτονόητο, πως χρειάζεται μια ολοκληρωμένη «καταγραφή» και μια ολόπλευρη μελέτη κάθε παραμέτρου για να μην κάνουμε λάθη και λανθασμένες σκέψεις και πράξεις.
Είναι ουτοπικό να στηρίξει κανείς την τολμηρή άποψη-πρόταση που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται σαν «κίνηση», ότι δηλ. έχουμε φτάσει στην εποχή που τελείωσαν τα «κτισίματα», και θα πρέπει να αρχίσουμε τις «κατεδαφίσεις» αυτών που τόσες δεκαετίες αφήσαμε να κτίζονται! Μάλιστα έχει ειπωθεί, ότι οι επόμενοι εθνικοί ευεργέτες θα είναι εκείνοι που θα κάνουν χορηγίες, όχι για να κτίζονται κτίρια (όπως μέχρι τώρα), αλλά για να κατεδαφίζονται κτίρια και να «ανοίξουν» οι πόλεις! Να σημειώσουμε, ότι έχει μια λογική ουσίας, αυτό που (με πρόταση μας) «μπήκε» στο ΓΠΣ, ώστε η πόλη (το διοικητικό κέντρο της) να μπορεί να «ανέβει» στα Τρία Μοναστήρια, (δηλ. η πόλη «να πάρει τα βουνά», όπως έχω πει πριν πολλά χρόνια!). Όμως ετούτη η περίπτωση έχει και τις αρνητικές της παραμέτρους, και δεν είναι μια απλή υπόθεση!
Συνεπώς είμαστε «καταδικασμένοι», εκ των πραγμάτων, να στραφούμε, να ακολουθήσουμε και να υλοποιήσουμε συζητήσεις, προτάσεις, δράσεις κλπ. που θα εκπορεύονται και θα περπατούν πάνω στην «νέα» λογική, η οποία θα «βλέπει» προς τα «κάτω», προς τα «πάνω» και προς τις «καθέτους», και θα «ξεχάσει» την πεπατημένη διεύθυνση της «οριζοντίου»!
Άλλωστε αυτές οι δράσεις και ετούτη η λειτουργική, δεν είναι ούτε πρωτοποριακή ούτε πρωτοφανής! Ήδη υπάρχει πλούσια «τεχνογνωσία» και ιδεογνωσία, από πολλές πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο, σε μια ποικιλία περιπτώσεων εφαρμογών και δράσεων…
Επίσης, να σημειώσουμε, ότι υπάρχει και μια σχετική «ιστορία» που μετρά κάποιες χιλιετίες, όπως π.χ. στην περίπτωση της Βαβυλώνας με τους κρεμαστούς της κήπους!
Να παρατηρήσουμε και να επισημάνουμε, ότι και για λόγους ασφάλειας κλπ. των πολιτών χρειάζονται οργανωμένοι χώροι καταφυγής, οι οποίοι σήμερα απλώς υπάρχουν «στα χαρτιά», όμως θα πρέπει να «σηκωθούν» και να «στηθούν» στην πράξη.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, πως οφείλουμε να «ανασυντάξουμε» τις (δημοτικές, και όχι μόνον!) δυνάμεις μας, να αναθεωρήσουμε τις λειτουργικές μας, να ανακαθορίσουμε τις πρακτικές μας, να αλλάξουμε τις οπτικές μας, να γίνουμε πραγματιστές και πιο «απλοί», να ανασκουμπωθούμε και να «φύγουμε μπροστά»!
Μπορεί ο διευθυνσιακός «ορίζοντας» μας να είναι περιορισμένος, όμως οι άλλες διευθύνσεις είναι «απεριόριστες»!
Ας τις «δούμε» και ας τις εκμεταλλευθούμε, αξιοποιώντας όλες τις εμπειρίες που υπάρχουν πλούσιες στην «κυψέλη» της ιδεογνωσίας, και όλες τις δημιουργικές ιδέες που εμείς μπορούμε να προσθέσουμε.
Να «κοιτάξουμε» επομένως, «πάνω», «κάτω» και «καθέτως» και να «απαγκιστρωθούμε» από την πεπατημένη της «οριζόντιας» διεύθυνσης!
<mailto:nikninos@gmail. com>