Τα χωριά μας γέμισαν από κόσμο. Ήλθαν οι απόδημοι για να πατήσουν τα ιερά χώματα της πατρίδας, για άλλη μια χρονιά, να πάρουν δυνάμεις, να συνεχίσουν τον αγώνα της ζωής μέσα στις μεγαλουπόλεις στις οποίες ζουν και εργάζονται. Ήλθαν ο Κρίτων και η Ελένη. Συγύρισαν το σπίτι τους, το οποίο εκ βάθρων έχουν ανακαινίσει. Έρχονται πρώτοι στο χωριό, γιατί είναι συνταξιούχοι τώρα και δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις. Μα τι λέω οι πρώτοι; Ήδη στο σπίτι από την αρχή της άνοιξης έχουν έλθει δύο απρόσκλητοι επισκέπτες, δύο χελιδονάκια τα οποία υποδέχονται, καθισμένα σε ισάριθμα στηρίγματα που βρίσκονται δίπλα στην πόρτα, με χαρούμενα τιτιβίσματα.
Τα φεγγαρόλουστα βράδια τα περνάμε στην ονειρεμένη αυλή του σπιτιού, καταστόλιστη από λουλούδια, καθαρή και διακοσμημένη με διακοσμητικά Μινωϊκής τέχνης. Ο Δέσποτας της αυλής είναι ένας βράχος μεγάλων διαστάσεων, από τη βάση ως την κορυφή στολισμένος με κισσούς, κίτρινες, άσπρες μαργαρίτες, κατιφέδες, εκατοντάφυλλες τριανταφυλλιές και άλλες πρασινάδες. Είναι για το μάτι ξεκούραση κι ανάσα για την καρδία. Στην αυλή υπάρχει και μια πέργκολα που χαρίζει τη σκιά της στους φίλους της οικογένειας. Πολλές φορές όμως οι φίλοι περισσεύουν γι’ αυτό ο Κρίτων φρόντισε και τοποθέτησε δύο μεγάλες ομπρέλες και η αυλή διατηρείται όλες της ώρες της ημέρας πάντα δροσερή. Δεκάδες γλάστρες με σπάνια όμορφα λουλούδια, είναι τοποθετημένες με τάξη και γούστο σε ωραίους φανταστικούς σχεδιασμούς.
Η παρέα αποτελείται εκτός από τους ιδιοκτήτες τον Κρίτωνα και την Ελένη, από μικρούς και μεγάλους, παππούδες και γιαγιάδες, θείους και θείες φίλους και τα χαριτωμένα χελιδονάκια, που ξεκινούν από μακρινές χώρες, διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα κι έρχονται κάθε χρόνο, για να χαρούν τη ζεστασιά του τόπου μας, την ανθρώπινη παρέα μας, να διασκεδάσουν μαζί μας ακούοντας ελαφρά μουσική που ο Κρίτων τους χαρίζει όλες τις όμορφες βραδιές του καλοκαιριού.
Εκείνα κάθονται φρόνιμα στη θέση τους, σε δύο μαύρα στηρίγματα του τοίχου, ή κάτω από τις ομπρέλες σκιάς που υπάρχουν στην αυλή. Είναι ήρεμα, χαρούμενα στρέφοντας δεξό-ζερβά τα κεφαλάκια τους και με πολύ ελαφρά τιτιβίσματα πού μόλις ακούγονται, σαν να θέλουν να μας ευχαριστήσουν για την φιλοξενία και την ασφάλεια που τους παρέχουμε. Όταν ο Κρίτων υψώνει τη φωνή του στερεοφωνικού, τα χελιδονάκια εξαπλασιάζονται, γίνονται 12. Απίστευτο αλλά αληθινό. Τελειώνοντας η μουσική φεύγουν. Τα δύο όμως μένουν στη θέση τους όλη τη νύχτα. Το πρωί πηγαίνουν για φαγητό, το βράδυ επιστρέφουν χορτάτα στον ξενώνα τους. Είναι μόνιμοι επισκέπτες κι έρχονται κάθε χρόνο.
Αποχωρούν για τη ζεστή τους πατρίδα, μόλις ο καιρός κρυώσει και φάνουν τα πρώτα σύννεφα στον ορίζοντα.
Χειμώνιασε και φεύγουν τα πούλια
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιάχορτάριασε παντέρμη και μόνη…
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιάχορτάριασε παντέρμη και μόνη…
Πριν ξεκινήσουν, όλα τα χελιδόνια της περιοχής συγκεντρώνονται στα τηλεγραφικά σύρματα και περιμένουν τον αρχηγό, να δώσει το σύνθημα της εκκίνησης. Όλα μαζί φεύγουν σαν σύννεφο, αποχαιρετώντας τον τόπο που τα φιλοξένησε και τα αγάπησε. Η σκηνή είναι οπτικού ψυχικού μεγαλείου. Καλό ταξίδι αγαπημένα μας, θα σας περιμένουμε με αγωνία να μας φέρετε και πάλι την άνοιξη. Θα κουραστείτε πολύ, αλλά θα τα καταφέρετε. Το ταξίδι σας είναι μεγάλο, 10.000 χιλιόμετρα, θα αντιμετωπίσετε άγριες θάλασσες, θεόρατα κύματα, καταιγίδες, δυνατούς ανέμους, αρπακτικά πουλιά. Μη φοβάστε όλα θα πάνε καλά. Όταν κουραστείτε θα σας βοηθήσουν τα νησάκια μας, τα καράβια μας και οι πελαργοί. Θα καθίζεται να ξεκουράζεστε και θα συνεχίσετε το κουραστικό ταξίδι σας που διαρκεί κάμποσες εβδομάδες.
Η μικρή Νίτσα ερωτά:
– Πείτε μας παππού, πόσο ωφέλιμα είναι τα χελιδόνάκια;
– Μπράβο Νίτσα, είναι πολύ ωραία η ερώτηση.
Τα χελιδόνια είναι πολύ ωφέλιμα, γιατί καθαρίζουν τον αέρα που αναπνέουμε από τις μύγες και τα κουνούπια. Πετώντας έχουν το στόμα ανοικτό και γεμίζει από καλό φαγητό, κλείνουν το στόμα και τα καταπίνουν.
Οι γονείς ταΐζουν και τα μικρά τους. Ετοιμάζουν μικρές μπαλίτσες και τις βάζουν στο στόμα των παιδιών τους. Κάθε μπαλίτσα, μπορεί να αποτελείται από 50 και πλέον έντομα. Φανταστείτε τώρα μια οικογένεια με 4-5 μικρά, πόσα έντομα καταναλώνει σε μια μέρα. Σκεφτείτε λοιπόν τι θα γινόταν, αν τα χελιδόνια αποφάσιζαν να μην έλθουν μια χρονιά στον τόπο μας.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς γι’ αυτά;
Ο μικρός Μάριος λέει: Πρέπει να τα αγαπάμε, να τα προσέχουμε, να μην τους χαλάμε τις φωλιές τους. Να προσπαθούμε να κάνουμε την αυλή του σπιτιού μας, ή του σχολείου μας, όσο πιο φιλόξενη μπορούμε στα καλά μας χελιδόνια, που μας προστατεύουν από τα βλαβερά για την υγεία μας έντομα.
Τώρα ας ευχηθούμε στα χελιδόνια μας, να έχουν καλό ταξίδι και καλή αντάμωση την ερχόμενη άνοιξη εδώ.
Η γιαγιά θέλει να μιλήσει. Ορίστε γιαγιά μιλάτε:
-Εγώ θα σας πω ένα αίνιγμα, όποιος το βρει θα κερδίσει ένα καλό βιβλίο:
Από πάνω σαν τηγάνι
από κάτω σαν βαμβάκι
και από πίσω σαν ψαλίδι. Τι είναι;
Το βρήκα!!! Το βρήκα!!! Είναι το χελιδόνι φωνάζει η Νίτσα.
