ΠΑΣΟΚ: Ο θάνατος κι η «ανασύσταση» ως πομπή του θανάτου;

Αλήθεια, τι σχέση έχουν αυτοί που υπέγραψαν και πήραν τα χειρότερα μέτρα εις βάρος της κοινωνίας, με την επανίδρυση ενός ιστορικού λαϊκού κοινωνικού κινήματος; Τα κινήματα ακολουθούν πορεία από κάτω προς τα πάνω, προέρχονται από το λαό και παλεύουν για το συμφέρον και την ευημερία των πολλών. Πώς θα επανιδρύσουν κάτι χωρίς κοινωνική αναφορά; Ποιες οργανώσεις διαβουλεύτηκαν; Ποιοι συμμετείχαν από την βάση της κοινωνικής πυραμίδας; Πώς θα συντάξουν ιδρυτικό σοσιαλιστικό κείμενο αυτοί που το μόνο που εξέφραζαν είναι η αγκύλωση στην καρέκλα της εξουσίας και στην επανακατάληψη του οποιουδήποτε θώκου στη συγκυβέρνηση με το Σαμαρά; Από ποια βάση νομιμοποιούνται αυτοί που συγκυβέρνησαν με τη δεξιά και την ακροδεξιά; Πού βρίσκουν το θράσος κι ομιλούν για κεντροαριστερά και σοσιαλισμό αυτοί που παραμέρισαν ιστορία, αγώνες νιάτων και κοινωνία και επί της ουσίας δημιούργησαν τις προϋποθέσεις εκφασισμού κοινωνίας και κοινοβουλίου; Το κανονικό ΠΑΣΟΚ, το κίνημα, εδώ και καιρό ανήκει στην κοινωνία και την ιστορία. Η καρδιά του εξακολουθεί να πάλλεται ρωμαλέα στην ψυχή όσων πραγματικά το υπηρέτησαν και το υπηρετούν υπηρετώντας τους πολλούς. Αυτοί που έκαναν κανόνα την υποταγή σε ντόπια και ξένα αφεντικά, θυσιάζοντας, στο βωμό της θεσιθηρίας και του κυβερνητισμού, αρχές, προσωπική και συλλογική ιστορία, μεταμορφώνοντας το από Σοσιαλιστικό Κίνημα σε κόμμα-φρανκεστάιν, ουραγό της κυβερνώσας σαμαρικής δεξιάς, καλά θα κάνουν να σταματήσουν να παίζουν με τα ιερά και όσια της ιδεολογίας μας και να πάνε «πάση τιμή» εκεί που πραγματικά ανήκουν… Ας γίνουν άλλη μια συνιστώσα του κομματικού μορφώματος-κοινοπραξίας που ηγείται ο «αποστάτης» Σαμαράς, καθώς κι αυτοί αποστάτες της σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς είναι. Έπειτα, ας θέσουν εαυτούς στην κρίση του κοσμάκη χωρίς περιστροφές και παραπλανήσεις… Να αφήσουν τον ιστορικό πράσινο ήλιο ήσυχο κι ό,τι αυτός συμβολίζει. Να αλλάξουν όνομα και να βάλουν σύμβολα κι όνομα αντιπροσωπευτικά όσων πραγματικά πιστεύουν και κάνουν. Και πιστέψτε με, πράξεις, λόγοι και κείμενα, του πρόσφατου διαστήματος τεκμηριώνουν ότι, ό,τι πιστεύουν κάθε άλλο παρά κεντροαριστερό και σοσιαλιστικό είναι, διότι πολύ απλά οι θύτες κοινωνικών και εθνικών κατακτήσεων, αυτοί που ξεπούλησαν το κοινωνικό (social) όνειρο, εκφυλίζοντας εαυτούς και κόμμα ουδεμία σχέση μπορούν να έχουν με τη σοσιαλδημοκρατία και την αριστερά… Επειδή όμως οι ιδέες επί της ουσίας δεν πεθαίνουν, όπως επίσης κι οι άνθρωποι που τις υπηρέτησαν, αφήνοντας ανεξίτηλα τα χνάρια τους στη συνείδηση του κοινωνικού σώματος, επιλέγουμε να κλείσουμε, όπως ξεκινήσαμε, με τα λόγια-πυξίδα για παραπέρα πολίτικη δράση ενός λόγω και έργω κοινωνιστή, του Γιώργη Γεννηματά: «Εγώ πιστεύω στο όραμα, πιστεύω στο όνειρο, στο σοσιαλιστικό όνειρο, ξέρω ότι δε θα γίνει επί ημερών μας, ξέρω ότι αυτό ίσως θα λείψει και στα παιδιά των παιδιών μας, αλλά πιστεύω σ’ αυτό. Λένε, ότι το μέλλον της ανθρωπότητας και της Ελλάδας είναι απρόσμενο. Εγώ λέω ότι απρόσμενο είναι το μέλλον γι’ αυτούς που δεν προβλέπουν, γι’ αυτούς που δεν προσβλέπουν και τα δυο, γι’ αυτούς που δεν έχουν όνειρο. Θέλω να ‘μαι απ’ αυτούς, και είμαι απ’ αυτούς, που έχουν όνειρο, έχουν όραμα, και θέλω να γίνει πράξη…». Τίθεται λοιπόν ως επιτακτική ανάγκη η αναβολή του συνεδρίου, αφού πρέπει να προηγηθεί η κάθοδος στον κοινωνικό στίβο. Εκεί θα αφουγκραστούμε και θα μας αφουγκραστούν ουσιαστικά και θα ακολουθήσει η δια της συμμετοχικής αλληλεπίδρασης της κοινωνικής βάσης διασφάλιση της ουσίας και της φερεγγυότητας οποιουδήποτε συνεδρίου.