Γλυκιά πατρίδα μου, γλυκιά
πατρίδα μου Ελλάδα,
στην οικουμένη ξακουστή
άσβηστη Εσύ λαμπάδα.
«Πυγολαμπίδα» ζηλευτή
είσαι και παραμένεις
φωτίζεις με τα «φώτα» σου
όλη την Οικουμένη.
Εσύ διδάσκεις ανθρωπιά
Εσύ φιλανθρωπία
όπου λοιμός κι όπου σεισμός
τα παίρνεις τα πρωτεία.
Εσύ στους νόμους του Χριστού
πατάς και πρώτη βγαίνεις
το Ευαγγέλιο κρατάς
στους κόλπους και διαβαίνεις.
Δεν κλέβεις και δεν απατάς
λαούς μα και γειτόνους
σέβεσαι μα και αγαπάς,
λαούς στον κόσμο όλους.
Φιλοξενείς στην αγκαλιά
χειμώνα, καλοκαίρι
κι έρχονται για διακοπές
στο δροσερό σου αγέρι.
Στον ζηλευτό τον ήλιο σου
στις καθαρές ακτές σου
δροσίζονται και λούζονται
μες στις ακρογιαλιές σου.
Όλο χαρά κι όλο δροσιά
σε όλο τον πλανήτη
σκορπάς «Εσύ» και διαλαλείς
λεβεντογέννα Κρήτη.
Ελλάδα με την Κρήτη σου
και όλα τα νησιά σου
ζηλεύουνε οι γύρω σου
την τόση ομορφιά σου.
Τη θάλασσα διεκδικεί
η γείτονας Τουρκία
καταπατεί Αγιά-Σοφιά
τα ιερά τα θεία!!
Μα όσο και αν προσπαθεί
δεν θα τα καταφέρει
γιατί ’χεις δίπλα σου Θεό
την Παναγιά «καρτέρι»!
Πάντα θα είσαι ακέραιη
εχθρός μη σ’ ακουμπήσει
και το κερί της λευτεριάς
ποτέ-ποτέ μη σβήσει!!
