Θεωρώντας το Καστελόριζο μια συμβολική αφετηρία για αυτό που βιώνουμε ως κρίση και που δειλά πρωτακούστηκε το 2008 αν και υπόβοσκε τουλάχιστον για δύο δεκαετίες.
Η κρίση αν και εμφανίζεται ως οικονομική στην ουσία είναι κυρίως πολιτική, είναι κρίση θεσμών, παιδείας, αξιακής και κοινωνικής οργάνωσης έντεχνα καλυπτόμενη πίσω από το ψευδοδίλλημα μνημόνιο-αντιμνημόνιο με μοναδικό στόχο τη διάσωση του μεγαλύτερου μέρους του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος. Για αυτό και η λύση είναι πολιτική και η οποία προϋποθέτει την κατάργηση των μεταπολιτευτικών κομμάτων και την αποκομματικοποίηση των δομών διοίκησης. Η ταύτιση κόμματος, κράτους και κοινωνίας λειτουργεί ανασταλτικά και επιβραδυντικά στην επίλυση του προβλήματος. Το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο εστιασμένο σε θέματα οικονομικής φύσης αποκρύπτει τις πραγματικές δυνατότητες επίλυσης της κρίσης, όπως την ανασύσταση του κράτους (δημόσια διοίκηση) και των θεσμών (Βουλή, δικαιοσύνη), την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όπου το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να την επιτύχει, έχοντας μάθει να γεννά πολιτικούς από το ίδιο καλούπι.
Το ηθικό πλεονέκτημα που διατηρούσε ο χώρος της αριστεράς εξανεμίστηκε από την συστημική επιλογή λειτουργίας της και τη στελεχιακή και οργανωτική ανεπάρκειά της. Έτσι με αργόσυρτες και επώδυνες για την κοινωνία διαδικασίες οδηγούμαστε στη σταδιακή αναδιοργάνωση και μετεξέλιξη του κράτους και της ελληνικής κοινωνίας.
Η ρήση του Γκράμσι «το παλιό έχει πεθάνει ακόμη, το νέο δεν έχει ακόμη γεννηθεί, ζούμε στην εποχή των τεράτων», σε επίπεδο εθνικής πολιτικής σκηνής βρίσκει απόλυτη ταύτιση. Αντίθετα στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης πανελλαδικά, ήδη από τις προηγούμενες εκλογές βρίσκουμε θύλακες ανασχηματισμού της κοινωνίας μας, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, απαλλαγμένα από τα ψευδοδιλήμματα του παλιού και νέου δικομματισμού και την πολιτικής της τεχνητής ανάγκης. Για την επόμενη πενταετία ο μοναδικός σταθερός πολιτικός παράγοντας θα είναι οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτό τις καθιστά ιδιαίτερα κρίσιμες και θα πρέπει οι πολίτες να επιλέξουν όσους έχουν ήδη αποδείξει, είτε όντας ήδη εκλεγμένοι είτε από τη γενικότερη πορεία τους, ότι μπορούν να στηρίξουν τις τοπικές κοινωνίες και να βοηθήσουν στην ανάσχεση των επιπτώσεων της κρίσης, οργανωμένα, μεθοδικά.
* Ο Θωμάς Κρεβετζάκης είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Σταύρου Αρναουτάκη, «Κρήτη Πρώτη Δύναμη» με υποψήφια αντιπεριφερειάρχη την Μαρία Λιονή
