Με το καλό…
Ο κ. sΒενιζέλος πανικόβλητος από την καταπόντιση του ΠΑΣΟΚ που σύμφωνα με τα γκάλοπς έφτασε στο 5,3% η επιρροή του, έγινε πολύ αγοραίος στον πολιτικό του λόγο όσο και αν χρησιμοποιεί όρους με καθηγητική υφή. Τελευταία λεκτική του δεινότητα στην εφεύρεση ορισμών είναι η «τσογλανοποίηση» την οποία αποδίδει στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, εκτός των πολλών άλλων που εκπέμπει πιεζόμενος από την οδυνηρή γι’ αυτόν και το υπ’ αυτόν ΠΑΣΟΚ κατάπτωση. Ας είναι καλά καλά ο άνθρωπος να βιώσει και χειρότερα ποσοστά για το κόμμα του ως δεκανίκι της Ν.Δ. με τη δικαιολογία του εθνικοπατριωτικού δήθεν καθήκοντος που επιβάλλει συνεργασίες κλπ. κλπ.
Θα μπορούσε ο Βενιζέλος να είναι πιο συγκρατημένος στις δηλώσεις του, γιατί δόξα το Γιαραμπί, είναι καθηγητής Πανεπιστημίου με γλωσσοπλαστικές ικανότητες.
Η κακία όμως του κατά κράτος ηττηθέντος, όταν δεν έχει αυτοσυγκράτηση δεν έχει όρια. Έτσι η «τσογλανοποίηση» και ο «τσογλανισμός» του ανήκει ως λεκτικό εφεύρημα και όχι μόνο…
Υπάρχουν στην ιστορία των ηγετών, αλλά και των απλών πολιτικών, ήττες δίκαιες ή άδικες που τις αντιμετώπισαν με ανωτερότητα χαρακτήρα και λεκτικά τακτ και γι’ αυτό εκτιμήθηκαν από φίλους και αντιπάλους.
Η αλήθεια είναι φίλοι μου πως ο γράφων το παρόν εκτιμούσε και χαιρόταν, για την πολιτική νίκη και πολιτική πορεία του ΠΑΣΟΚ από το 80 ως και την θητεία του κ. Σημίτη, παρά τις όποιες αδυναμίες και παραλήψεις του.
Και γι’ αυτό ακριβώς παρά του ότι δεν ανήκει πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ θλίβεται για την σημερινή κατάντια του και την αποδοκιμασία των πολιτών για την εν γένει στάση του.
Δεν ξέρω αν θα ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ υπό νέον αρχηγό και κυρίως νέα πολιτική που θα στηρίζεται στις αρχές με τις οποίες έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική πολιτική.
Ας είναι τα αστικά λεγόμενα κόμματα που μονοπωλούν και τις ιδέες του έθνους, της πατρίδας και της θρησκείας έχουν δυστυχώς δώσει ως τώρα δείγματα κακής πολιτικής και σήψης ηθικής, παρότι δεν βγαίνουν όλα στη φόρα και δεν αντιμετωπίζουν της δικαιοσύνης την ανάλογη τιμωρία.
Μπορεί βέβαια η δικαιοσύνη να μην μπορεί ή να μη θέλει ίσως την εξέταση και τιμωρία εφόσον υπάρχει ενοχή για τα πολιτικά στελέχη και κυβερνητικά όργανα που δεν λειτούργησαν με συναίσθηση της πολιτικής ηθικής που οφείλουν να επιδεικνύουν κατά την άσκηση του καθήκοντός των.
Η Δικαιοσύνη ίσως να παραβλέπει ή να μην μπορεί, αλλά οι πολίτες με το μόνο όπλο που διαθέτουν την αποδοκιμασία των ενόχων ή κακώς πολιτευθέντων και την εκτίμηση και προβολή των αξιών και ηθικών πολιτικών.
Και αυτό θα πράξει προσεχώς παρά του κ. Βενιζέλου τις πρωτοτυπίες και τις ευθύνες κατά την άποψή του.
Με το καλό.
