Τιμωρία ενόχων ξαφνικά…
Η δικομματική κυβέρνηση πέρα από την αισιοδοξία που εκφράζει για τη βελτίωση της κατάστασης με το πρωτογενές πλεόνασμα και τις υποτιθέμενες αισιόδοξες κρίσεις των ξένων ηγετών, καταφεύγει και στις συλλήψεις και ανακρίσεις των προσώπων που κατά τον ένα ή άλλο τρόπο καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα ή δωροδοκήθηκαν προκειμένου να ενδώσουν στις απαιτήσεις ξένων επιχειρήσεων ή κρατικών λειτουργών σε συμφωνίες εμπορικές με το ελληνικό δημόσιο, έτσι ο κ. πρωθυπουργός και ο συνεταίρος του πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ούτε λίγο ούτε πολύ φιγουράρουν για ηγέτες που χτυπάνε ανελέητα τους όποιους παράγοντες πολιτικούς ή ιδιωτικούς έχουν σχέση με αρπαχτές ή άλλες διευκολύνσεις επ’ αμοιβή. Όλοι αυτοί δηλαδή που εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους για να πλουτίσουν βγαίνουν στη φόρα και αντιμετωπίζουν την κρίση της δικαιοσύνης. Είναι παλιά τέχνη που εκπέμπει δήθεν σκληρή αντιμετώπιση των προσώπων εκείνων που πήραν χρήματα και εκδουλεύσεις κάνοντας κατάχρηση της θέσης τους και της εμπιστοσύνης της πολιτείας.
Ιδιαίτερα με τις πολεμικές δαπάνες έπεσε όπως φαίνεται πολύ χρήμα στις τσέπες πολιτικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων.
Έτσι κάπου η κυβέρνηση το παίζει τιμωρός και ηθικός εξαγνιστής των δημοσίων πραγμάτων με την τιμωρία των αμαρτησάντων κατά την άσκηση των καθηκόντων των.
Προσπαθεί έτσι να κερδίσει με το μέρος της η κυβέρνηση το λαό ως τιμωρός των παρανόμων. Φυσικά το ότι αυτοί οι παράνομοι που κατά καιρούς τα οικονόμησαν δεν ήταν άλλοι από κρατικούς παράγοντες ή ιδιώτες που συνδέονταν με τα κόμματα εξουσίας του ΠΑΣΟΚ δηλαδή και της Ν.Δ. με ισχυρούς δεσμούς και ήταν ουσιαστικά στελέχη τους υψηλά ιστάμενα.
Διότι όπως και να το κάνουμε από τα κόμματα εξουσίας εκκολάπτονται και εκτρέφονται οι άνθρωποι που βάζουν το δάκτυλό τους στο μέλι ως τον πάτο και όχι οι όποιοι άλλοι εκτός των κομμάτων αυτών.
Βέβαια οι οικονομικοί παράγοντες που εκτός των πολιτικών εμπλέκονται στα σκάνδαλα ή οι εκκλησιαστικοί είναι από την ιδιότητά τους και τη θέση τους πάντα των κυβερνώντων φίλοι και αρωγοί.
Έτσι κάποια θαλασσοδάνεια και οφ σορ εξυπηρετήσεις είναι μέσα στην τακτική συμπεριφορά και σχέση κυβερνώντων και οικονομικών μεγιστάνων.
Δεν μιλάμε βέβαια για τις σχέσεις που δημιουργούνται στα πλαίσια των νόμων και των οικονομικών συμφερόντων που διέπονται από αυτούς, αλλά για άλλου τύπου δοσοληψίες που όλοι καταλαβαίνετε.
Σ’ αυτό το αλισβερίσι εμπλέκονται και πολίτες απλοί που χωρίς να το δικαιούνται απολαμβάνουν την κρατική επιδότηση ή την κρατική τύφλωση στις παρανομίες τους και τις εισπράξεις εξ αυτών. Και αυτοί οι απλοί πολίτες από κάποιους πολιτικούς και κρατικούς παράγοντες αβαντάρονται ή εθελοτυφλούν. Ας είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης για τίμιες εξηγήσεις με τους παράνομους δεν πείθουν όσους παρεπιδημούν σ’ αυτή τη χώρα και όχι μόνο.