Συμφωνία γιοκ
Προσωπικά πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι μας ή μάλλον η πολιτική τάση που κυριαρχεί σ’ αυτούς ήτοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΔΝΤ και τους τραπεζίτες τη μεγαλύτερη σημασία που δίνουν στη «συμφωνία», είναι κυρίως ότι μειώνει τις αποδοχές των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των λοιπών επιδοματούχων και μετά όλα τα άλλα τα διορθωτικά υποτίθεται της οικονομίας μας.
Γι’ αυτό και τα στήλωσαν στις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνηση που αφορούσαν τα λεγόμενα «αδιαπραγμάτευτα» κατά τη συζήτηση για να επιτευχθεί η περιβόητος «συμφωνία».
Αλλά αν από τη νέα αριστερή κυβέρνηση βγάλεις αυτά ακριβώς τα αιτήματα, ούτε αριστερή ούτε ελληνική μπορεί να αυτοαποκαλείται.
Γι’ αυτό και την κοπάνισε από την κουβέντα για την περίφημη «συμφωνία».
Μιλάμε για το Στρατηγείο του καπιταλισμού και της πολιτικής συντήρησης στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Και αυτό το Στρατηγείο κυρίως τα εργατικά δικαιώματα και τα κοινωνικά κυρίως, εχθρεύεται όσο τίποτα άλλο.
Περιμέναμε μια διαλλακτικότητα εκ μέρους τους, για να διευκολύνουν την αριστερή κυβέρνηση να βάλει την υπογραφή της σε μια συμφωνία, που θα κατοχύρωνε, αλλά εκτός των εργασιακών θεμάτων.
Ας είναι, έμειναν αδιάλλακτοι ακριβώς σ’ αυτά που η κυβέρνηση αποκαλούσε «κόκκινες γραμμές», γιατί ακριβώς αυτές τις «κόκκινες γραμμές» είναι που τους εκνευρίζουν περισσότερο και δεν τις συζητούν.
Τα επιτελεία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ και στην παγκόσμια τράπεζα τα εργατικά και κοινωνικά δεν γουστάρουν να κατοχυρώσουν στη λεγόμενη Συμφωνία.
Το πήρε χαμπάρι η κυβέρνηση λοιπόν και όπου φύγει φύγει για να μη ρεζιλευτεί περισσότερο.
Τώρα τι θα γίνει στο μέλλον υπό τις συνθήκες που επικρατούν διεθνώς δεν μπορώ να υποθέσω φίλοι μου.