Η αγωνία
Μια πραγματικότητα που δεν είχαν υποψιαστεί οι πολίτες και κυρίως οι φτωχοί συνταξιούχοι, που ήταν στην πλειοψηφία τους θετικά τοποθετημένοι υπέρ της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και των ιδεών της, ξαφνικά δημιούργησε ανησυχία και εν μέρει πανικό η εξέλιξη των σχέσεων Ελλάδος και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δηλαδή οι δυσκολίες στην είσπραξη των συντάξεων και γενικά των τραπεζών το κλείσιμο προκάλεσαν δυσχέρεια και οικονομική στενότητα, κυρίως στις τάξεις των αδυνάτων οικονομικά πολιτών.
Αυτοί δηλαδή που περίμεναν κάθε μήνα να εισπράξουν τη σύνταξή τους κι άλλο βοήθημα μέσω των τραπεζών, πανικοβλήθηκαν και έξω από τις τράπεζες στενάζουν με την ελπίδα να πάρουν μερικές δεκάδες ευρώ και όχι όσα δικαιούνται για να περάσουν το μήνα και να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε φάρμακα και περίθαλψη. Αυτή η κατάσταση δυσχέρειας, καθώς και η πολιτική προπαγάνδα των λεγόμενων «Ευρωπαϊστών» έχει δημιουργήσει και σύγχυση και πανικό.
Μ’ αυτά τα συναισθήματα να κυριαρχούν και με όσα οι συγκεντρώσεις των λεγομένων Ευρωπαϊστών εκπέμπουν ως υπομνήσεις για το μέλλον αν ψηφίσουν «ΟΧΙ».
Θεωρούν ότι αυτό το «ΟΧΙ» είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εξωπέταξης της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μιας εξωπέταξης που θα έχει δραματικές συνέπειες για το λαό και την πατρίδα, όπως κατά κόρον διαδίδεται.
Δεν λέω ότι μια τέτοια εξέλιξη που θα μας βγάλει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις όποιες οικονομικές βοήθειες είχαμε ως τώρα, είναι μια αισιόδοξη εξέλιξη, αν δεν υπάρξει αντίβαρο για να τις αντικαταστήσει η μία νέα «Συμφωνία» με όρους πιο συμφέροντες για την Ελλάδα και το λαό της.
Είναι όμως αγαπητοί μου προς το παρόν, και όσο διάστημα κρατήσει η δύσκολη περίοδος των εκλογικών διεργασιών η αγωνία είναι αγωνία για πολλούς συμπολίτες μας.
