Διαβάζω στα τοπικά νέα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των Περιβολίων με τις αποζημιώσεις προς το Δήμο και συμπάσχω μαζί τους. Αισθάνομαι το οικονομικό τους αδιέξοδο, την πίκρα και την αγανάκτησή τους, γιατί κι εμείς βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση.
Είμαστε κάτοικοι της παλιάς πόλης που έχουμε την «τύχη» να συνορεύουμε με το περιβόλι (ΟΤ151) που από το 1985 έχει δεσμευτεί να απαλλοτριωθεί και να γίνει πλατεία. Περικλείεται από τις κατοικίες που βρίσκονται στις οδούς Λ. Μαβίλη, Π. Κορωναίου, Μελετίου Πηγά και Πατελάρου. Αξίζει να κάνετε μια βόλτα σ’ αυτό το οικοδομικό τετράγωνο. Θα συναντήσετε σπίτια μικρά, παλιά στην πλειοψηφία τους και κάποια κλειστά, γιατί οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να τα ανακαινίσουν. Κι όμως αυτές οι φτωχές ιδιοκτησίες καλούνται να πληρώσουν αστρονομικά ποσά!
Για την απαλλοτρίωση και τις οικονομικές της επιπτώσεις σε μας πληροφορηθήκαμε το καλοκαίρι με την πράξη αναλογισμού που λάβαμε από την Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου. Παρά τις ενστάσεις μας προς τον Περιφερειάρχη, η πράξη κυρώθηκε. Κάναμε ξανά ενστάσεις προς την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Θα εξεταστούν όμως μόνο από νομική και τεχνική πλευρά. Το θέμα των αποζημιώσεων παραμένει.
Διαβάζαμε τα τετραγωνικά που καλούμαστε να αποζημιώσουμε και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας! Τα μισά τετραγωνικά του οικοπέδου μας σε χρήμα! Τιμή τετραγωνικού; Στη συνάντηση που είχαμε με το δήμαρχο μας λύθηκε η απορία. 400 ευρώ το τετραγωνικό ήταν η προφορική του απάντηση που μας άφησε άναυδους! Όπως μας εξήγησε, συμφώνησαν με τον ιδιοκτήτη του περιβολιού να λάβει αποζημίωση 600.000 ευρώ για το 1,5 στρέμμα που, σημειωτέον, δεν έχει πρόσβαση σε δρόμο. Είναι κλειστό γύρω γύρω με παλιό πέτρινο περιβολότοιχο. Τα 2/3 αυτού του ποσού πρέπει να τα εισπράξει ο δήμος από μας!
Τα ποσά των αποζημιώσεων τραγικά: Το μικρότερο 20,56τ.μ. χ 400=8.224 ευρώ καλείται να πληρώσει μια χήρα γυναίκα. Η δική μας ιδιοκτησία καλείται να αποζημιώσει με 92,5 χ 400=37.000 ευρώ! Κι υπάρχουν και χειρότερα! 144,85 χ 400=57.940 ευρώ! Καλά διαβάσατε! «Μα, η αξία του σπιτιού μου, αν το πουλήσω, δεν είναι τόση!» διαμαρτυρήθηκε εμβρόντητος ο ιδιοκτήτης.
Η απάντηση του δημάρχου ήταν ότι αυτά προβλέπει ο νόμος σε περιπτώσεις απαλλοτριώσεων. Την αποζημίωση την πληρώνουν αυτοί που έχουν σύνορο με τη ρυμοτομούμενη ιδιοκτησία.
Το σύνορο είναι το μόνο «έγκλημά» μας. Είναι όμως αρκετό, ώστε να τιμωρηθούμε με κατάσχεση της περιουσίας μας σε περίπτωση που αδυνατούμε να πληρώσουμε τα χρήματα. Κι αν δεν έχουμε να πληρώσουμε; Οδηγούμαστε στη φυλακή! Αυτό προβλέπει ο νόμος για τους οφειλέτες του δημοσίου!
Συχνά διαβάζουμε για κατασχέσεις και φυλακίσεις για χρέη προς το δημόσιο. Δεν είναι υπερβολικός ο φόβος μας για το μέλλον. Είναι η πικρή αλήθεια, αφού χρήματα δε διαθέτουμε, η περιουσία μας είναι ελάχιστη και δεν καλύπτει το οφειλόμενο ποσό, άρα;
Μακάρι να μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε την ιδιοκτησία μας από αυτή τη θέση! Να την πάρουμε και να φύγουμε, να γλιτώσουμε από τον ασφυκτικό κλοιό που μας σφίγγει και απειλεί το μέλλον μας και των παιδιών μας. Να πάμε σ’ ένα μέρος που δεν υπάρχουν απαλλοτριώσεις. Αλλά κι αν υπάρχουν, ν’ αντιμετωπίζονται με διάκριση, ευελιξία κι ευαισθησία.
Νομίζω πως πρέπει και το δικό μας ζήτημα να συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μακάρι να βρεθεί η χρυσή τομή και οι αποφάσεις να ληφθούν με κριτήριο τα λόγια του Χριστού: «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, κάνετε κι εσείς τα ίδια σ’ αυτούς» (Κ. Ματθαίον 7.12-13).