Η πολιτική κατάσταση στη χώρα μπαίνει σε ένα νέο κύκλο αβεβαιότητας και αστάθειας, μόλις δύο μήνες μετά τις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου. Η κυβερνητική πλειοψηφία δοκιμάζεται, αφού στην ψηφοφορία της περασμένης Πέμπτης μέτρησε ήδη δύο απώλειες (του κ. Στάθη Παναγούλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Νικολόπουλου των ΑΝΕΛ) και την «παραίτηση» του κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη μέχρι πρότινος στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού. Περιορίστηκε έτσι σε μια ισχνή πλειοψηφία 153 βουλευτών.
Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι ακολουθούν σοβαρές κυβερνητικές παρεμβάσεις λ.χ. στο ασφαλιστικό- συνταξιοδοτικό, όπου οι επερχόμενες ρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε σοβαρότατες ανατροπές σε όσα ισχύουν μέχρι σήμερα και οι επιπτώσεις τους θα προκαλέσουν μεγάλες ανατροπές στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και συνταξιούχων μπορούμε να φανταστούμε και τις αντιδράσεις που θα προκύψουν στους βουλευτές και τα στελέχη των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν.
Όλα τούτα σε συνδυασμό με φλέγοντα ζητήματα όπως η διαχείριση των προσφυγικών ροών και η αντιμετώπιση ζητημάτων ασφαλείας μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και φυσικά τη στάση των γειτονικών μας χωρών (Τουρκία-ΠΓΔΜ) αλλά και την ολοφάνερη αδυναμία στη διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό- μεταναστευτικό πρόβλημα δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο στην Ευρώπη λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών και συμβάλλουν στη ρευστότητα και την πολιτική αβεβαιότητα εντός των συνόρων.
Δεν θα πρέπει όμως να υποτιμηθεί και η διάψευση των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια -και κυρίως πριν από τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις- από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού και κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πια ολοφάνερο στο μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων τους ότι οι ελπίδες που καλλιεργήθηκαν ήταν «φρούδες» και οι υποσχέσεις «γράμμα κενό». Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ βρίσκονται αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις μιας πολιτικής πρακτικής που άγγιζε (και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσε) τα όρια του λαϊκισμού…
Η πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση των επιπτώσεων αυτών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κυρίως γιατί η κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκεται πια σε θέση άμυνας και καταγράφει πολιτικό και στελεχιακό κόστος ενώ έχει ξοδέψει πολύτιμο χρόνο και πολιτικό κεφάλαιο, χωρίς την ίδια στιγμή να μπορεί να επιδείξει σοβαρά αποτελέσματα είτε το έργο της συγκριθεί με τις προεκλογικές της υποσχέσεις είτε με την καθημερινή δύσκολη ελληνική πραγματικότητα είτε φυσικά με όσα απαιτεί η διαχείριση ζητημάτων εθνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος λ.χ. το προσφυγικό-μεταναστευτικό στο οποίο όπως προαναφέραμε εμπλέκονται τόσο οι γειτονικές μας χώρες όσο και η Ε.Ε.
Είναι λοιπόν αναπόφευκτο να δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο η κυβερνητική συνοχή κυρίως όσο θα εντείνεται η διπλή πίεση τόσο από την πλευρά των δανειστών για την ψήφιση και πλήρη εφαρμογή των μέτρων του τρίτου μνημονίου, όσο και από την κοινωνία λόγω της υπαρκτής αδυναμίας της να ανταποκριθεί στην επίτευξη των στόχων της συμφωνίας με τους δανειστές της χώρας.
Σε μια τέτοια περίπτωση η προσφυγή άλλη μια φορά σε πρόωρες κάλπες δεν αποτελεί το επικρατέστερο σενάριο. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να σχηματιστεί μια άλλη κυβέρνηση συνεργασίας από την παρούσα βουλή φυσικά με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, του «Ποταμιού» και πιθανόν ενός ακόμα κόμματος στην οποία επικεφαλής θα ήταν ένα άλλο πολιτικό πρόσωπο (διαφορετικό δηλαδή από τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων που θα παρέχουν την κοινοβουλευτική τους στήριξη). Παραλλαγή του προηγούμενου σεναρίου -και κατά την άποψή μας εξίσου πιθανή εξέλιξη- αποτελεί η πιθανότητα σχηματισμού μιας κυβέρνησης «τεχνοκρατών» (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο αριθμό των μελών της) η οποία θα στηρίζεται στη βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΟΤΑΜΙ και τουλάχιστον ένα ακόμα κόμμα και επικεφαλής της θα είναι -το πιθανότερο- μια εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα (τεχνοκράτης ή πρώην πολιτικός) κοινής αποδοχής.
Ο πολιτικός χρόνος θα μας φανερώσει αν ένα από τα παραπάνω σενάρια θα βρει εφαρμογή.
Η πολιτική ρευστότητα και οι κυβερνητικές αδυναμίες που κάνουν ξανά την εμφάνισή τους δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ότι δηλαδή η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπορεί να αγγίξει τα όρια της τετραετίας…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis
