Η καταστροφή στο Μάτι θα βαραίνει για πάρα πολύ καιρό την ελληνική κοινωνία. Κατά συνέπεια δεν τίθεται ζήτημα «διαχείρισης». Μία διαχείριση υπάρχει μόνο: να υπάρξουν απαντήσεις και ενέργειες. Απαντήσεις έντιμες και ώριμες για τα αίτια, τις όποιες ευθύνες, τις όποιες αδυναμίες. Και ενέργειες που θα επιβάλλουν επιτέλους τη νομιμότητα και θα προστατεύουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση της κυβέρνησης και της Πολιτείας σε μια κοινωνία που ακόμα βιώνει το πένθος, το σοκ, τον θυμό.
Είναι όμως εντελώς διαφορετικό πράγμα το πώς νιώθει και τι περιμένει η κοινωνία από το τι επιδιώκουν τα κοράκια του παλιού συστήματος, που αυτές τις ημέρες παίζουν τα ρέστα τους σε μια συντονισμένη επίθεση κανιβαλισμού. Υπόδικοι εκδότες, χρεοκοπημένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι με κοινοβουλευτικές φιλοδοξίες, ένα ολόκληρο σύστημα που φιλοδοξεί να ξαναπάρει τη χώρα στην ιδιοκτησία του, έχει ξαμοληθεί αυτές τις μέρες και δίνει την ύστατη μάχη. Δεν είναι ότι προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τα όποια λάθη και ευθύνες εντοπίζουν. Αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο από κάθε αντιπολίτευση. Αυτοί εδώ επιστρατεύουν τα πιο βρόμικα μέσα που μπορεί να σκεφτεί κάποιος σε τέτοιες περιστάσεις.
Παραποιούν γεγονότα ή και τα κατασκευάζουν εξ ολοκλήρου. Απομονώνουν μισή φράση για να στοχοποιήσουν αυτούς που θεωρούν αδύναμους κρίκους και να τους παραδώσουν στην ανθρωποφαγία των κοινωνικών δικτύων. Επιστρατεύουν κομματικούς συνδικαλιστές και τους παρουσιάζουν στα κανάλια τους σαν εισαγγελείς εκ μέρους της κοινωνίας των πολιτών. Μαγειρεύουν κείμενα πολιτικού μίσους και τα διακινούν ως ανοιχτές επιστολές οδύνης και πόνου. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το πιο τοξικό και εμετικό πρωτοσέλιδο, τη χυδαιότερη ανάρτηση. Απειλούν με εκτελέσεις. Και κανιβαλίζουν όποιον δεν καταφέρνει να συντονιστεί με το κλίμα που θέλουν να επιβάλουν. Και όταν η αλητεία τους ξεσκεπάζεται και τους δείχνει κάποιος με το δάχτυλο, τρέχουν να κρυφτούν μέσα στο πλήθος φωνάζοντας «δεν σέβεστε τους νεκρούς!».
Προσπαθούν να χειραγωγήσουν τον πόνο της κοινωνίας, ενώ την ίδια στιγμή τρίβουν τα χέρια τους. Είναι η τελευταία τους ευκαιρία να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση. Γιατί αυτό που τους νοιάζει είναι να ξανάρθουν στα πράγματα. Να κλείσουν τις ποινικές τους υποθέσεις. Να διαγράψουν τα χρέη τους. Να ξαναστήσουν τα πελατειακά τους δίκτυα και τη διαπλοκή. Να σαρώσουν ό,τι περισώθηκε από το κοινωνικό κράτος τα τελευταία χρόνια. Να αποτρέψουν την εφαρμογή κάθε μέτρου υπέρ της κοινωνίας και της εργασίας. Να παλινορθώσουν το σάπιο καθεστώς τους και να ρεφάρουν την πολιτική τους χρεοκοπία. Αν δεν τα καταφέρουν τώρα, είναι τελειωμένοι.
Είναι τελειωμένοι ήδη και το ξέρουν. Αυτή η χυδαία εκστρατεία πολιτικού μίσους μόνο απελπισία δηλώνει. Η κυβέρνηση δεν χρειάζεται καν να ασχοληθεί μαζί τους, αν προχωρήσει αποφασιστικά σε αυτά που πρέπει να γίνουν και που η κοινωνία περιμένει να δει και να ακούσει. Και είναι πια πολύ κοντά η στιγμή που οι κανίβαλοι του παλιού πολιτικού συστήματος δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους.
