H τελειότητα δεν υπάρχει. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να μην κάνουν λάθη, οι ποινικοί νόμοι δεν θα υπήρχαν. Τα λάθη ταξινομούνται σε διάφορες κατηγορίες. Μια από αυτές είναι στον τομέα παράβασης καθήκοντος η οποία συμβαίνει συχνά, κάποιες φορές άθελά μας και κάποιες άλλες ηθελημένα. Ο χειρισμός ενός προβλήματος, μιας μεσολάβησης, μιας απόφασης ή μιας αδυναμίας δεν είναι πάντα εύκολος. Υπάρχουν περιπτώσεις που η λύση δεν βρίσκει διέξοδο και τότε μπορεί να δημιουργηθεί παράβαση καθήκοντος (εξαιτίας της απόφασης που θα πάρεις) πρέπει όμως να σταθμίσεις ότι το όφελος είναι μεγαλύτερο από την ενδεχόμενη τιμωρία που μπορεί να προκύψει.
Εύκολα κριτικάρουμε τα λάθη των άλλων δίχως πρώτα να αξιολογούμε τα δικά μας. Μια καλοπροαίρετη κριτική μπορεί να δώσει χρήσιμες οδηγίες, όμως αυτό δεν συμβαίνει πολλές φορές. Συνεπώς, αυτός που θα κρίνει πρέπει να προσέχει πολύ, ιδιαίτερα αν είναι επιφορτισμένος με κάποιο δημόσιο αξίωμα είτε αυτό είναι αιρετό είτε όχι.
Γνωρίζουμε ότι η άγνοια του νόμου δεν επιτρέπεται, όμως παρά το γεγονός αυτό, πολλές φορές η ψυχολογία έχει την ικανότητα να παραχωρεί επιείκεια. Η ρήση «οι άνθρωποι κάνουν λάθη» λέγεται για να δημιουργήσει σύγχυση και πολλές φορές άφεση αμαρτιών. Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η οργή στοχοποιεί τη φοροδιαφυγή. Σύμφωνοι. Γιατί όμως δεν λέγεται τίποτα για την αδικία η οποία πολλές φορές δημιουργεί εκδίκηση; Πολίτες και πολιτικοί γνωρίζουμε ότι η καταπίεση γεννά παραβάσεις. Η αδικία πληγώνει και σε σχέση με την οικονομία οι Έλληνες την έχουν νιώσει βαθιά στην ψυχή τους τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ανεργίας, της ανέχειας και της αναλγησίας της εργοδοσίας. Όλα αυτά που γεννούν την αδικία κάνουν τους ανθρώπους να θυμώνουν και να στρέφονται στην εκδίκηση και μάλιστα αθόρυβα και σιωπηρά.
Η οριζόντια παρέμβαση στη φορολογία σε χώρες αναπτυγμένες μπορεί να ωφελεί, όμως εκεί η πολιτεία προσέχει τους πολίτες. Η φορολογική συνείδηση πρέπει να εφαρμόζεται πρώτα από τους πολιτικούς και τους εργοδότες. Αν ο εργοδότης είναι νόμιμος, ο εργάτης προσαρμόζεται. Τι συμβαίνει όμως στην πατρίδα μας; Ο εργοδότης προτείνει και ο εργάτης συμφωνεί αλλιώς αλίμονό του.
Οι πληροφορίες που έχουμε, μας λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν έρθει σε κατάσταση μεγάλης απογοήτευσης και απόγνωσης εξαιτίας της ταπείνωσης και της εκμετάλλευσης που τους επιβάλλει η εργοδοσία. Αναρωτιόμαστε λοιπόν: Υπάρχουν τέτοιοι εργοδότες που τους λένε Έλληνες; Η απάντηση είναι πως όχι, καθώς τελικά λέγονται αλλιώς. Λέγονται βάρβαροι, βάναυσοι, σκληροί και αδυσώπητοι. Μα είναι δυνατόν κύριε εργοδότη να επιβάλλεις στον εργάτη τόσες ταπεινώσεις και να του καθυστερείς την πληρωμή της εργασίας του τόσες μέρες, εβδομάδες και μήνες; Ο εργάτης μετά από την εργασία που διεκπεραιώνει στα πλαίσια της οριακής συμφωνίας με τον εργοδότη του, είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει. Εσύ πού βρήκες το δικαίωμα να του το απαγορεύεις και να τον απειλείς;
Το σχόλιό μας αφορά τους ημιαπασχολούμενους για τους οποίους ειπώθηκε ότι τους απαγορεύουν να εργαστούν τις υπόλοιπες ώρες σε άλλη δουλειά και μάλιστα με την απειλή της απόλυσης. Συζητείται ευρύτατα ότι οι εργάτες καταπιέζονται να τελειώσουν την εργασία που τους έχουν υποδείξει, είτε προλαβαίνουν είτε όχι, είτε μπορούν είτε όχι.
Συμπέρασμα: ο πολιτισμός και η συμπόνια εξαφανίστηκαν. Με αυτά και άλλα που συμβαίνουν, μια λέξη ταιριάζει να πει κανείς «κρίμα!». Η σκέψη αδυνατεί να αντιληφτεί την ταχύτητα με την οποία η εκμετάλλευση έφτασε ξανά στην εποχή του μεσαίωνα. Αν δεν μπει φραγμός σε αυτή τη βαρβαρότητα, μπορεί να δούμε εργάτες αλυσοδεμένους να δουλεύουν με βουρδουλιές στην πλάτη.
