Στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη βουλή από τις δηλώσεις και τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών που θα διαχειριστούν πλέον το τρίτο μνημόνιο αναδείχτηκε με σαφήνεια το σκηνικό της επόμενης περιόδου:
Με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου θα πληγούν τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που πασχίζουν να κρατηθούν στα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Αυτοί καλούνται για μια ακόμη φορά να προσφέρουν τον κύριο όγκο των κονδυλίων που θα πάνε κατ’ ευθείαν στους δανειστές: μισθωτοί με ατομικό εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ, συνταξιούχοι με ονομαστική σύνταξη πάνω από 1.000 ευρώ, οι αγρότες σχεδόν στο σύνολό τους, οι εκπαιδευτικοί που θα δουν τους μισθούς τους να κόβονται και θα υποχρεωθούν να γίνουν εσωτερικοί μετανάστες ή να απολυθούν μέσω της «αξιολόγησης».
Τα παπαγαλάκια της Κυβέρνησης σε μια επίδειξη λαϊκισμού αντάξιο του Α. Παπανδρέου εμφανίζουν τα αυτά τα στρώματα του πληθυσμού ως δήθεν προνομιούχα και τα σε βάρος τους μέτρα σαν μέτρα αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καλλιεργούν με αυτόν τον τρόπο ένα νέου τύπου (μίζερο) κοινωνικό αυτοματισμό.
Παράλληλα με τα παραπάνω λαϊκά στρώματα θα επιδεινωθεί η θέση των κατωτέρων τάξεων, των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με άθλιους μισθούς και ανασφάλιστη εργασία, των συνταξιούχων, των ανέργων αφού τα μέτρα πρόνοιας για τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα εξασφαλίσουν την απλή επιβίωση σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Η προεξοφλούμενη και από την ίδια την κυβέρνηση επιδείνωση της ύφεσης και μεγέθυνση της ανεργίας θα εξοστρακίζουν κάθε μέρα ακόμη περισσότερους ανθρώπους στη ζώνη του κοινωνικού αποκλεισμού.
Αναπόφευκτα ο Αλ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του με τα μέτρα που δρομολογούν θα έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με τμήματα της κοινωνικής βάσης που εξακολουθεί, στωϊκά να αναμένει τις εξελίξεις.
Η ελπίδα για μια άλλη πορεία δεν μπορεί να αναζητηθεί μέσα σ’ αυτή τη βουλή, αλλά έξω από αυτήν και πρωταρχικά στη σφαίρα της λαϊκής αυτενέργειας, αυτοοργάνωσης και κινητοποίησης, αφού η μοναδική αριστερή δύναμη που βρίσκεται σε αυτή τη βουλή, το ΚΚΕ αδυνατεί να κατανοήσει και ανταποκριθεί στις άμεσες ανάγκες των χειμαζομένων λαϊκών στρωμάτων και να τα εμπλέξει σε ένα σχέδιο υπεράσπισης της ύπαρξης και αξιοπρέπειες τους, με το μεταθέτει την επίλυση των πάντων στην εποχή του σοσιαλισμού, που θα προκύψει όποτε κρίνει η ηγεσία του κόμματος.
Σε αυτήν την ιστορική στιγμή όλες οι μαχόμενες και σκεπτόμενες αριστερές και λαϊκές δυνάμεις από κοινού με τα κινήματα αλληλεγγύης και αντίστασης στον νεοφιλευθερισμό και τις πρακτικές του, οφείλουν να στηρίξουν κάθε σκίρτημα αντίστασης, αγώνα και αλληλεγγύης, με στόχο τη δημιουργία ενός κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ μακριά από λογικές χειραγώγησης και καπηλείας.
Οφείλουν παράλληλα να επεξεργαστούν με πιο ουσιαστικό και πειστικό τρόπο την εναλλακτική, ριζοσπαστική πρόταση για την έξοδο από την μνημονική κόλαση με ορίζοντα τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Σε αυτή την ιστορική αγωνιστική πρόσκληση δεν θα πρέπει να λείψει κανένας και κυρίως κανείς από αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.
* Ο Μανόλης Ντουντουνάκης είναι M.Sc. ηλεκτρολόγος μηχανικός Ε.Μ.Π, υποψήφιος διδάκτορας και ο Νίκος Τζάρας δικηγόρος Χανίων
