Σε αλλοτινό μας σημείωμα αλλαχού, είχαμε εστιάσει στα πλεονεκτήματα τα οποία εάν είχε κάποιος πολιτικός ηγέτης, η χώρα του θα πρόκοβε και οι άνθρωποι της θα ευημερούσαν.
Στο τωρινό μας, όμως, άρθρο, θα ήθελα να σας παρουσιάσω και κάποια απ’ όσα, κατά τη γνώμη μου, εάν είχε ένας πολιτικός ηγέτης θα οδηγούσε την κοινωνία του στον όλεθρο. Ορισμένα από εκείνα που φρονώ ότι ως μειονεκτήματά του θα τον έκαναν, πέραν των άλλων, παράδειγμα προς αποφυγήν από τη νέα γενιά, μέσα σε ένα υγιές πνευματικά και ηθικά και σώφρον κοινωνικό σύνολο.
Είμαι σίγουρος ότι τα ξέρετε αλλά, για να σας τα θυμίσω, θα χρησιμοποιήσω αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη και από την Καινή. Και σεις το μόνο που θα έχετε να κάνετε είναι να διαβάσετε προσεχτικά με τα μάτια της ψυχής, όσα θα δείτε στη συνέχεια και να προσπαθήσετε να συλλάβετε το αληθινό, το βαθύτερό τους νόημα.
«Ουαί εις τον οικοδομούντα πόλιν εν αίμασι και θεμελιούντα πόλιν εν αδικίαις», γράφει ο Αββακούμ (κεφ. Β, 12). Όσοι – νομίζω – θέλουν να στηρίξουν τη δύναμή τους σε αιματοχυσίες, σ’ εγκλήματα σε βάρος της ζωής των συνανθρώπων τους δηλαδή, και να τη θεμελιώνουν σε αδικοπραξίες κατά των άλλων δεν είναι ευλογημένοι από το Θεό και καταδικασμένοι να αποτυχαίνουν σε ό,τι κάνουν και να συμπαρασύρουν μαζί τους στην καταστροφή όλους όσοι τους ακολουθούν…
«Όστις καταλαλεί αδελφόν και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον και κρίνει τον νόμον. Και εάν κρίνης τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής» διαβάζουμε στην Επιστολή του Ιακώβου (κεφ. Δ, 11). Και πράγματι, όποιος κακολογεί ή επικρίνει τους νόμους που έχουν θεσπιστεί για το κοινό καλό σε μιαν κοινωνία και δεν τους σέβεται και δεν τους τηρεί έμπρακτα συντελεί -όπως όλοι μας γνωρίζουμε- κι αυτός, πολύ περισσότερο μάλιστα εάν είναι ένας από τους πολιτικούς της ταγούς, να φτάσουμε στην ανομία και την αναρχία που θα φέρουν, αργά ή γρήγορα, με τη σειρά τους την κοινωνία αυτή στην παρακμή.
Και θα κλείσω σήμερα με ένα απόσπασμα από την «Προς Κολοσσαείς» επιστολή του Παύλου: «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία» (κεφ. Γ, 5). Αλήθεια, όπως όλοι βλέπουμε γύρωθέ μας κάθε μέρα, δεν υπάρχουν σοβαρότερα μειονεκτήματα σε έναν άνθρωπο από τα αρρωστημένα σωματικά και ψυχικά πάθη (αρχομανία, φιλαργυρία, πλεονεξία, ζήλεια, μικροψυχία, κακία, αλαζονεία, κενοδοξία, εγωπάθεια, ηδονισμός π.χ.). Δεν υπάρχουν χειρότερα αυτών, εφόσον και την ψυχή του «αμαυρώνουν» και το πνεύμα του «μπλοκάρουν» και συνάμα δεν τον αφήνουν ως μέλος μιας κοινωνίας να έρχεται κοντά στους συνανθρώπους του ανιδιοτελώς και άδολα να συνεργάζεται μαζί τους, για την επιτυχή αντιμετώπιση των κοινών καθημερινών προβλημάτων επιβίωσης και συμβίωσης (του ενός με τους άλλους ή των λίγων με τους πολλούς)…
Κατόπιν όλων τούτων, εσείς τι άλλο έχετε να συμπληρώσετε;
* O Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος
