Σύμφωνα επίσης με την κυβέρνηση τα καλά νέα δεν έχουν σταματημό καθώς, ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε με συγκράτηση των δαπανών και συγκομιδή των φόρων.
Το δεδομένο πάντως είναι ότι το μονό εύκολο σε μια μακροοικονομική δημοσιονομική προσέγγιση είναι να ανεβάσεις τους φόρους και να κάνεις πολύ μεγάλες περικοπές, εκ των πραγμάτων τότε θα έχεις πρωτογενές πλεόνασμα και αριθμητικά οφέλη στον προϋπολογισμό αλλά ταυτόχρονα έχεις και μια κοινωνία κονιορτοποιημένη. Η λέξη κοινωνική πολιτική που έπρεπε (βάση του Συντάγματος) να είναι η βίβλος για τις πολιτικές ηγεσίες, έχει πάει περίπατο. Η κοινωνική πολιτική έχει πλέον παραμεριστεί και μόνος στόχος είναι η εξοικονόμηση εσόδων με κάθε τρόπο για να μπορούν οι απεσταλμένοι μας στα eurogroup να κλείνουν το μάτι στους δανειστές μας.
Το δύσκολο στην άσκηση της κυβερνητικής πολίτικης είναι η εξοικονόμηση εσόδων χωρίς να επηρεαστεί ο μισθωτός και ο συνταξιούχος, (οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν χρωστάνε σε κανένα αυτά που πληρώνουν τώρα) αλλά τέτοιες δύσκολες καταστάσεις απαιτούν και τις κατάλληλες στρατηγικές και τους κατάλληλους ανθρώπους. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης την εποχή του μεσοπόλεμου (με το σύμφωνο των Βερσαλλιών να λειτουργεί σαν τα σημερινά μνημόνια), με τη διαφορά ότι εκεί τότε υπήρχαν προσωπικότητες όπως οι οικονομολόγοι Τζων Κέυνς και Μίλτον Φρίντμαν να δώσουν λύσεις και να φέρουν μια έμμεση ισορροπία μεταξύ εξοικονόμησης πόρων και κοινωνικής πολιτικής. Σε αντίθεση με σήμερα που οι περισσότεροι οικονομολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η κρίση που ζούμε είναι ο καπιταλισμός που κάνει κύκλους και απλά θα περάσει, χωρίς να δίνουν συγκεκριμένες λύσεις.
Σαν αποτέλεσμα τα χαμόγελα ήρθαν στους κυβερνητικούς εκπροσώπους με το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα όχι όμως και στον Ελληνικό λαό, ο οποίος την δεδομένη χρονική στιγμή δέχεται τεράστιες πιέσεις από τις απίστευτες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Ενώ στο ορίζοντα πλέον είναι και η λήξη των κλαδικών συμβάσεων που θα φέρει νέες μειώσεις όπως επίσης και η λήξη της μετενέργειας που θα ανοίξει τον δρόμο για τις ατομικές συμβάσεις, όλα αυτά βέβαια μέσα στο πλαίσιο του 26% ανεργία χωρίς να υπολογιστεί η μαύρη εργασία, εποχιακή ανεργία κλπ. Εδώ είναι λοιπόν το πολυπόθητο πλεόνασμα, η κοινωνική πολιτική που είναι;
Τοις πολίταις μη θρασύνου
«Οφείλω να είμαι ειλικρινής αλλά και σαφής. Αν η Συμφωνία των Πρεσπών κυρωθεί, τότε δεν θα μπορεί να ακυρωθεί, καθώς...