Όπως σε κάθε Πρωτομαγιά οφείλω στον Σταύρο Καλλέργη μερικά λόγια ανάμνησης και σεβασμού. Στη μνήμη μας και στη μνήμη των επερχομένων, παραδίδεται και θα παραμένει μεγάλος. Είναι και θα παραμένει πάντα ένα πνεύμα ακτινοβόλο και φεγγερό.
Μπροστά στη δύσκολη για τον ελληνικό λαό σημερινή συγκυρία, η μορφή του Καλλέργη μοιάζει να διαστέλλεται και το βλέμμα του, αυστηρό, απορημένο μα και στοργικό συγχρόνως, βάζει τον καθένα χωριστά μπροστά στις ευθύνες του.
Μη μου ζητάτε να σας τον περιγράψω. Μόνο περιφραστικά ίσως θα μπορούσα. Ψάχνετε για έναν άνθρωπο καθαρό και διάφανο σαν το νερό που τρέχει; Τον έχετε μπροστά σας. Αυτός είναι. Όχι τον ίδιο, αλλά τις ιδέες του έχετε, και τα πιστεύω του ολοζώντανα.
Ψάχνετε -ποιος ξέρει πόσα χρόνια – μέσα σε ερείπια να βρείτε μιαν αξία πραγματική να λαμπιρίζει; Αυτός είναι. Γυρεύετε μέσα σ’ έναν κουρνιαχτό διακηρύξεων και δηλώσεων μια φωνή που να τα λέει ντόμπρα, σταράτα και κοφτά χωρίς να μασάει τα λόγια του και χωρίς να τρεμουλιάζει η φωνή του; Εκείνος είναι, που όταν έγραφε τα άρθρα του «βουτούσε την πέννα του όχι στο μελάνι, αλλά στο αίμα της καρδιάς του»!
Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι άνθρωποι υποφέρουν, ψάχνουν για στήριγμα. Ψάξτε για στήριγμα και όλοι εσείς, μα όταν τύχει να βρεθείτε μπροστά του, μη φοβηθείτε. Ποτέ μη φοβηθείτε ν’ αντικρύσετε κατάματα τον Σταύρο Καλλέργη!
Ο Σταύρος Καλλέργης είναι ταπεινός και δίκαιος. Η πρόταση που διατύπωσε, «πάντες δι’ έκαστον και έκαστος διά πάντας», είναι ίσως η δικαιότερη και η ταπεινότερη πρόταση που διατυπώθηκε ποτέ στην νεώτερη Ελλάδα.
Μην υποτιμάτε τον Σταύρο Καλλέργη κι ας τον λένε «ουτοπικό»! Τα αιτήματα που έθεσε πριν από 120 χρόνια για οκτάωρο, σύνταξη, περίθαλψη, διαγραφή χρεών, για θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι τόσο αιχμηρά, που και σήμερα έχουν τη δύναμη να μας ματώνουν.
Οι κοινωνίες έχουν πάντα ανάγκη από σύμβολα. Σύμβολο είναι πια ο Σταύρος Καλλέργης. Σας ζητώ σήμερα, με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς, να στρέψετε για λίγο το βλέμμα σας προς τον άνθρωπο αυτό τον ταπεινό, που υπηρέτησε με συνέπεια τις αρχές και τα πιστεύω του. Στο σεμνό αγωνιστή που μας κοιτάζει με απορία και στοργή μέσα από το άγαλμά του, αξίζει κάθε σεβασμός και τιμή.
* Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
