Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΝΑΚΗ*
Κάπου εκεί στα eighties μας βρίσκει κι η… «Αλλαγή»! Τόσο η πασοκική, όσο κι η κανονική «αλλαγή» της πόλης και της ζωής μας! Και δεν φτάνουν οι ως άνω «Αλλαγές» να κι η εφηβεία! Άντε, τώρα να αποφασίσεις, αν ως «ροκάς» ή ως «καρεκλάς» θα πορευτείς από εκεί και ύστερα. Πάει και η μαθητική ποδιά, τα πρώτα «αντιανεμικά» μπουφάν, τέρμα οι «ελβιέλες» και τα «ζήτα ελλάς», τώρα μόνο «adidas» και «asics tiger»!
Στο σπίτι το πικ-απ «υποφέρει» από τους δίσκους του Βασίλη! Τους στίχους από τον δίσκο «Φοβάμαι» και την «Διαίρεση» τους έχει μάθει μέχρι και η γιαγιά μου, ενώ οι «αφιερώσεις» στους πειρατικούς ραδιοσταθμούς δίνουν και παίρνουν, έτσι που αποκαλύπτονται με τρόπο άκρως υπαινικτικό αλλά και ρομαντικό συνάμα τα εν εξελίξει «ειδύλλια» και βεβαίως τα λανθάνοντα «πάθη» των ρεθεμνιωτών εφήβων και νεανίδων!
Οι Παρασκευές ήταν κλεισμένες και αφιερωμένες στις χοροεσπερίδες στο «Δελφίνι», εκεί που μεταξύ Λάιον Ρίτσι και Τίνας Τάρνερ και των περιστρεφόμενων φωτορυθμικών πλέκονταν και ευοδώνονταν οι μικροί και μεγάλοι «έρωτες», ενώ τις Κυριακές όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Σοχώρα και τον «Ρεθυμνιακό»! Η πιτσιρικαρία, αφού προμηθευόταν τον απαραίτητο αλατισμένο ηλιόσπορο από του Σιμιτζή, όδευε μέσω των στενών της παλιάς πόλης στο ξερό γήπεδο – που αν φυσούσε νοτιάς έπαιρνε το λίγο χώμα κι έμενε το τσιμέντο – για να αποθεώσει τους παικταράδες της εποχής από το νούμερο «1» «Τζοφ» μέχρι το νούμερο «11», τον «Σπίνο»!
Βέβαια η σχέση με το χωμάτινο γήπεδο της Σοχώρας δεν αφορούσε τις Κυριακές, αφορούσε πρωτίστως τις καθημερινές! Όσοι «ηρωικοί» έφηβοι – γιατί να ασχοληθείς εκείνες τις εποχές με στίβο ήταν εξ’ ορισμού ηρωισμός – θυμούνται τον σπουδαίο Μιχάλη Μαράκη να μας νουθετεί σαν πατέρας, άλλοι να σπριντάρουν, άλλοι να πηδούν στο σκάμμα που εκτός από άμμο είχε και μερικά βότσαλα, κι άλλοι να βρίσκονται με τους δίσκους και τις σφαίρες στον κλωβό τον ρίψεων υπό το άγρυπνο πάντα βλέμμα του θρυλικού κυρ-Θανάση, του επιστάτη και μόνιμου υπαλλήλου του γηπέδου, του μοναδικού φιλάθλου του …Πανιωνίου στην πόλη του Ρεθύμνου τότε!
(Συνεχίζεται…)
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας