Έναν σταθμό, μια μεγάλη επέτειο μοιράστηκε με τους αφοσιωμένους φίλους αναγνώστες του, στα τέλη του περασμένου έτους, το έγκριτο επιστημονικό περιοδικό της γραφικής αιγαιοπελαγίτικης Πάρου, «ΠΑΡΙΑΝΑ», συμπληρώνοντας σαράντα (40) χρόνια ζωής και προσφοράς, πρωταρχικά, στο όμορφο γενέθλιο νησί του, την ανεμόεσσα Πάρο (και την Αντίπαρο), αλλά, δευτερευόντως, και στο σύνολο των Κυκλάδων και στον όπου γης ελληνισμό. Γιατί, όπως έχω διαπιστώσει -όσα χρόνια έχω την τιμή να το λαμβάνω, να συνεργάζομαι και να το παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς- είναι ένα περιοδικό που δεν έχει όρια, είναι ανοιχτό σε όλον τον ελληνικό χώρο, ξεκινώντας, βέβαια, πάντοτε από την Πάρο και καταλήγοντας στην Πάρο! Όμως, η Πάρος στον θαλάσσιο δρόμο πολλών περιοχών του ελλαδικού νησιωτικού χώρου ευρισκομένη, είχε την ευκαιρία, διαχρονικά, να αναπτύξει σχέσεις με πολλούς τόπους, δημιουργώντας, έτσι, έναν ευρύτατο και πλουσιότατο ιστό επικοινωνιακής δικτύωσης. Πολύ σημαντικές, στο σημείο αυτό, είναι, φυσικά, οι σχέσεις που η Πάρος ανέπτυξε με τα λοιπά Κυκλαδικά νησιά και με πολλά άλλα μέρη του ελληνισμού, αλλά ιδιαίτερα σημαντικές και ενδιαφέρουσες είναι, θεωρούμε, και οι σχέσεις που -σε όλες τις εποχές- η Πάρος ανέπτυξε και με την Κρήτη (τέτοια εργασία μου δημοσίευσα στο προηγούμενο τεύχος του εν λόγω περιοδικού και θα αναδημοσιεύσω εν καιρώ και σε ρεθεμνιώτικη εφημερίδα). Για τον λόγο αυτόν και Ζάκυνθος και Μινωΐς και Μινώα και με δεκάδα άλλων ονομάτων η Πάρος ονομάστηκε.
Συντελεστής του θαυμάσιου αυτού εκδοτικού άθλου είναι ο ακούραστος και δημιουργικά ανήσυχος φιλόλογος κ. Νίκος Χρ. Αλιπράντης, εκλεκτός φίλος, ιστορικός και πολυβραβευμένος συγγραφέας δεκάδων βιβλίων -μεταξύ των άλλων και με Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών για το περιοδικό «Παριανά» αλλά και για το εν γένει συγγραφικό του έργο.
Τον κ. Αλιπράντη, «ειρήσθω εν παρόδω» και ας θεωρηθεί αυτό ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη του, γνώρισα, το πρώτον, προ δεκαετίας και πλέον, μέσω του αγαπητού κοινού μας φίλου, του αείμνηστου Μανόλη Ι. Κούνουπα και, έκτοτε, η φιλία και συνεργασία μας συνεχίζεται αδιάπτωτη, γιατί την Πάρο την βρίσκω στενά συνδεδεμένη με την Κρήτη και το Ρέθυμνο και τα «Παριανά» τα θεωρώ σαν το τρίτο έγκριτο κρητολογικό περιοδικό με το οποίο μπορώ να συνεργάζομαι, μετά τη «Νέα Χριστιανική Κρήτη» (της Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου) και τα «Κρητολογικά Γράμματα» (της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας) Ρεθύμνου. Η διαφορά είναι ότι ο κ. Αλιπράντης επιτελεί μόνος του το καθήκον του αυτό προς τη γενέθλια γη, την Πάρο, ως ιδιοκτήτης και Διευθυντής τού εν λόγω έγκριτου επιστημονικού περιοδικού, στο ακέραιο και επί τόσες δεκαετίες ανελλιπώς παρών, και μάλιστα ανά τρίμηνο, με τέσσερα πολυσέλιδα τεύχη τον χρόνο και με κείμενα, κατά το πλείστον, όλως πρωτότυπα, που το πρώτον, μέσω αυτού, γίνονται γνωστά στον χώρο της επιστήμης. Η ιδέα που διατρέχει την όλη δομή και εμφάνιση των σελίδων διασφαλίζει, εξαρχής, μιαν πρωτόγνωρη και ασυνήθιστη ταυτότητα περιοδικού, με εξαιρετική εκτύπωση και ποιότητα περιεχομένου και στόχων.
Η αίσθηση του χρέους απέναντι στην πνευματική και πολιτισμική ανάπτυξη και προαγωγή του νησιού του είναι εκείνη που καθοδηγεί την προσπάθεια του ευγενούς και ακαταπόνητου Εκδότη του και συμβάλλει ουσιαστικά στο ξεπέρασμα των οποιωνδήποτε δυσχερειών όλες αυτές τις δεκαετίες. Η προσπάθειά του, ανάγκη βαθιά εσωτερική, αντανακλά το περίσσευμα της ψυχής του, και ενθαρρύνει τη συνέχιση της όμορφης αυτής πρωτοβουλίας που συσπειρώνει και φέρει σε επικοινωνία επιστημονική και μαθησιακή τα μέλη της κοινότητάς του αλλά και άλλων κοινοτήτων της ελληνικής γης, δίδοντάς τους τη δυνατότητα να εκφραστούν μέσα από τις στήλες του και να καταθέσουν τις απόψεις τους, καθιερώνοντας έτσι ένα «βήμα» λαμπρό επιστημονικού Λόγου και διαλόγου.
Χωρίς κανένα δισταγμό, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το φωτισμένο ενδιαφέρον ορισμένων ανθρώπων για τα κοινά, το γνήσιο συναίσθημα της ευθύνης του καθενός μας απέναντι στο συνάνθρωπό του και η ολοπρόθυμη συνεργασία με άλλους για ανώτερους σκοπούς και ιδανικά αποτελούν την ασφαλέστερη δικλείδα και βάση για την προαγωγή και ανάπτυξη του πολιτισμού του κάθε τόπου.
Σε μιαν εποχή στερημένη παντελώς αξιών και πνευματικών ερεισμάτων αποτελεί, οπωσδήποτε, μεγάλο τόλμημα και φανερώνει σπουδαίο περίσσευμα δύναμης ψυχικής η απόφασή του κ. Αλιπράντη, μέσα από τόσες δυσκολίες, να συνεχίζει την έκδοση ενός περιοδικού του μεγέθους και των προδιαγραφών των «Παριανών». Για τον λόγο αυτόν, επιβάλλεται με τις συνεργασίες και συγγραφές τους αλλά και τις τακτικές συνδρομές τους όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου του, αλλά και οι λοιποί, οι απόμακροι φίλοι και συνεργάτες του, να συνδράμουν και να συντρέχουν σε αυτήν την εκδοτική προσπάθεια, ώστε να συνεχίζει να καρποφορεί και ευδοκιμεί προς όφελος της τοπικής και, γενικότερα, της ευρύτερης εθνικής μας ιστορικής και λαογραφικής γνώσης.
Γιατί το περιοδικό «Παριανά» του κ. Αλιπράντη, στις τέσσερις αυτές δεκαετίες, είναι γεγονός ότι έχει καταφέρει μεθοδικά να περισυλλέξει και διασώσει χιλιάδες σελίδες πλουσιότατου ιστορικού και λαογραφικού υλικού, τοπικών συνηθειών και ωραίων παραδόσεων, παροιμιών, γνωμικών, αποφθεγμάτων και γενικά να αξιοποιήσει τους ιστορικούς και λαογραφικούς θησαυρούς της νησιωτικής περιφέρειάς του, με άρθρα, εργασίες και μελέτες αδημοσίευτες, που αφορούν σε θέματα Αρχαιολογίας, Βιβλιογραφίας, Βιογραφίας, Γλωσσολογίας, Καλών Τεχνών, Ιστορίας, Λαογραφίας, Λογοτεχνίας, Ονοματολογίας και Συλλεκτισμού, πράγματα που, συχνά, αν δεν καταγραφούν, ισοπεδώνονται και χάνονται αδυσώπητα κάτω από τον οδοστρωτήρα του σύγχρονου τεχνικού πολιτισμού.
Ευχή και προσευχή μας η φωνή της όμορφης Πάρου και Αντιπάρου, μέσα από τα «Παριανά», να συνεχίσει να διαδραματίζει μιαν όμορφη, δραστική και ουσιαστική συμμετοχή στο όραμα της αναπτυξιακής, πνευματικής και πολιτισμικής εξύψωσης και αναγέννησης του τόπου, τον οποίο ο οτρηρός εκδότης τους, εργάτης της επιστήμης και του πνεύματος, κ. Νίκος Χρ. Αλιπράντης, καλείται με βαθιά συναίσθηση και σεβασμό να υπηρετήσει. Του απευθύνουμε τις θερμές μας ευχαριστίες και του ευχόμαστε και ο ίδιος και το αγαπημένο του περιοδικό πάντα να ανεβαίνουν στον γόνιμο και εργώδη δρόμο της όμορφης αυτής και καρποφόρας προσπάθειάς του.
www.ret-anadromes.blogspot.com
http://historicalcrete.ims.forth.gr
