Να ‘ναι, άραγε, περαστικό το φαινόμενο της παγκοσμιοποιημένης άρνησης κορωνοϊού και εμβολίων, ή μήπως ανάλογες εκφάνσεις θα καιροφυλακτούν και μελλοντικά, απόρροια της ίδιας τάσης, που σκόπιμα και μεθοδικά καλλιεργείται;
Το πράγμα έχει δείξει, πλέον, το πρόσωπό του, ώστε να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την πιο πάνω τάση επαρκώς και -γιατί όχι- να συνωμοσιολογήσουμε λίγο και μεις με τη σειρά μας (αναμφισβήτητα δικαιωματικά, αλλά και με στοιχεία).
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί». Η φράση αυτή είναι δηλωτική του αξεπέραστου (φυσικού) νόμου της αλληλεπίδρασης, που κυριαρχεί στην ανθρώπινη κοινωνία και οδηγεί στο να κατισχύει η κοινωνικότητα του ατομισμού. Αγάπη ή μίσος, γαλήνη ή θύελλα, δημιουργία ή καταστροφή οι κορυφαίες εκφάνσεις αυτού.
Ενόψει, λοιπόν, κορωνοϊού, (και) η ήδη παρηκμασμένη πνευματικώς χώρα μας, διασπασμένη και πολυμερισμένη, βρίσκεται τώρα ενώπιον νέου διχαστικού μίσους. Επειδή, μάλιστα, το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, δικαιούμαστε να γινόμαστε καχύποπτοι, είτε, απλά, ερευνητικοί.
Συνακόλουθα βλέπουμε ότι, με την εμφάνιση του ιού, προέκυψε αμέσως και η αντίθεση, που εντάθηκε κατακόρυφα με τον ερχομό του εμβολίου. Οι αρνητές άνοιξαν τον πόλεμο σε δυο επίπεδα, υλικό-σωματικό και πνευματικό, εμφανίζοντας το εμβόλιο ως λίαν επικίνδυνο για αμφότερα.
Ειδικότερα, στο πρώτο εξ αυτών υποστηρίζουν ότι ο κορωνοϊός είναι μια απλή γρίπη και πως τα εμβόλια δεν είναι, χρονικά, επαρκώς δοκιμασμένα: Όταν η απλή γρίπη σκοτώνει εκατό ανθρώπους το χρόνο, ενώ εκείνος εκατό τη μέρα (τον χειμώνα). Όταν, μέχρι σήμερα, η ανθρωπότητα πάντα εφάρμοζε στον γενικό πληθυσμό τα εμβόλια της αμέσως (και ευλόγως, δεν περίμενε βέβαια πρώτα αυτός να αποβιώσει) και δεν έχουν υπάρξει εμβόλια με μακροχρόνιες παρενέργειες, με τέτοιες μόνο ασθένειες υπάρχουν. Ισχυρισμοί προκλητικοί, όπως και κείνο που λένε, ότι είναι ψεύτικος και κατασκευασμένος ο αριθμός των θανάτων από τον ιό, αφού, δήθεν, όλοι αυτοί πεθαίνουν από καρδιοπάθειες!
Στο δεύτερο, το πνευματικό επίπεδο, μας έχουν «φλομώσει», επίσης, με τις παλαβομάρες τους: Μέσα από το εμβόλιο, λένε, μας παρακολουθούν εξατομικευμένα (μολονότι το ίδιο είναι γενικό και κοινό για όλους!), το εμβόλιο μας αλλοιώνει το DNA και τις κυτταρικές δομές, δίχως να δίνουν κανένα στοιχείο σχετικά. Η χριστιανική θρησκεία, συνεχίζουν, το αρνείται και το καταδικάζει, τη στιγμή που οι επίσημα αναγνωρισμένοι εκπρόσωποι αυτής, απανταχού της γης, διατυμπανίζουν για μήνες τα άκρως αντίθετα…
Σαν να σου λένε, ότι φτύνουν τη λογική και την ευθυκρισία σου, οπότε άντε συ μετά να εξακολουθήσεις να τους αντιμετωπίζεις ως αγαπητούς συνανθρώπους… Πώς; Όταν καλλιεργούν το διχαστικό μίσος… Όταν ένας νέος, διανοητικός, φασισμός έχει ανατείλει…
Επειδή έχουν την απαίτηση να δεχτείς τέτοιους ισχυρισμούς στα τυφλά, σαν να σου λένε ότι καμιά λογική δεν σου αναγνωρίζουν, δηλαδή πως είσαι ένα ζώον και μισό… Άραγε, δεν γνωρίζουν ότι αυτό αυξάνει το διχαστικό μίσος κατακόρυφα;
Και καλά τα παλαβο-παπαγαλάκια τους μπορεί να μην το γνωρίζουν, όμως ο ιθύνων νους που κρύβεται πίσω δεν γίνεται να το αγνοεί…
Από την άλλη, έχουμε τη σύγχυση, την ταύτιση της παλαβομάρας με την καταστροφικότητα: Έρχονται οι υγειονομικοί, απλοί νοσηλευτές που δεν έχουν σπουδάσει την ιατρική επιστήμη, και απαιτούν να επιβάλλουν τη δική τους άποψη περί της τελευταίας! Κάποιοι άλλοι, ασθενείς, μπαίνουν στο νοσοκομείο, αρνούνται όμως να δεχτούν την επιστημονική μέθοδο που ακολουθείται εκεί, απαιτώντας και κείνοι με τη σειρά τους να καθορίσουν οι ίδιοι τον τρόπο της θεραπευτικής αγωγής τους!
Πώς έγιναν λοιπόν όλα αυτά; Ποιοί τα υποκίνησαν και τα υποκινούν; Το φαινόμενο, επαναλαμβάνω, είναι παγκόσμιο, δεν περιορίζεται μόνο σε κάποια ή κάποιες χώρες… Δικαιωματικά, συνεπώς, είμαστε καχύποπτοι για την προέλευση και τις στοχεύσεις αυτού.
Επομένως, ας συνωμοσιολογήσουμε και ‘μεις λίγο. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι συνθήκες της ζωής μας,λόγω της κλιματικής αλλαγής, εξελίσσονται ταχύτατα σε αφόρητες. Παράλληλα, ταχύτατα εξελίσσεται η μεταφορική δυνατότητα, διαστημικά, σε άλλους πλανήτες και η ρομποτική γενικότερα… Έχουν ήδη ξεκινήσει να ακούγονται φωνές για εποικισμό άλλων πλανητών… Αν, λοιπόν, παγιωθεί και επικρατήσει στη γη το μίσος, αν δηλονότι στο υλικό στοιχείο της κλιματικής κρίσης προστεθεί το πνευματικό του διχαστικού, εωσφορικού μίσους, τότε πια ο βίος επί γης θα έχει γίνει απελπιστικά αβίωτος και όλοι οι δρόμοι, πλέον, προς το «μέλλον» θα έχουν ανοίξει ανεμπόδιστα διάπλατοι…
Σε κάθε περίπτωση πάντως, για να προσγειωθούμε ξανά στα πόδια μας, εκείνος που υποκινεί το διχαστικό μίσος, αυτή την αναμπουμπούλα, δεν μπορεί να είναι το πρόβατο. Μόνον ο λύκος μπορεί να χαίρεται εδώ, στο στοιχείο του. Μακριά λοιπόν από τους πλάνους, καμιά εμπιστοσύνη. Γυρνάμε πλάτη, ο σκούφος ο κόκκινος δεν είναι για μας.
