Πιστός «στρατιώτης» του Ρέθυμνο Cretan Kings για 13 ολόκληρα χρόνια. Το λες και μια ζωή. Χαρές, λύπες, συγκινήσεις, στιγμές και εμπειρίες στο κορυφαίο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ… «Το Ρέθυμνο είχε ξεφύγει από τη στενή έννοια της λέξης ‘’ομάδα’’. Είχε εξελιχθεί σε οργανισμό». Ίσως να αποτελεί και το κορυφαίο επίτευγμα επί ημερών Κωστή Ζομπανάκη. Για το μεγαλύτερο κομμάτι της μπασκετικής του σταδιοδρομίας, και όχι μόνο, μιλάει στα «Ρ.Ν.» ο Σταύρος Μυκονιάτης και δη το… δεξί χέρι του πρώην πλέον μεγαλομετόχου της ρεθεμνιώτικης ομάδας.
Από το «κρύο ντους» στο άκουσμα της απομάκρυνσης του Κωστή Ζομπανάκη, κάτι που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του, στις αναμνήσεις 13ών ετών και στην… επόμενη μέρα που τον βρίσκει μακριά από το αγαπημένο του Ρέθυμνο και φυσικά στην αγορά. Ο «Μύκο» αποκαλύπτει στα «Ρ.Ν.» τις έντονες στιγμές που έζησε και παράλληλα ξεκαθαρίζει όσο αφορά το μέλλον της ομάδας: «Είναι κρίμα από τη μία στιγμή από την άλλη να βρεθεί στο τοπικό».
-Ποιά ήταν η πρώτη αντίδραση και σκέψη σου όταν έμαθες πως ο Κωστής Ζομπανάκης αποχωρεί από το Ρέθυμνο Cretan Kings;
«Ξαφνιάστηκα. Κρύο ντους. Κυριολεκτικά μου κόπηκαν τα πόδια. Δε μπορούσα να φανταστώ πως ο Κωστής θα αποχωρούσε από την ομάδα μετά από τόσα χρόνια. Και μετά από όλο αυτό που έχει δημιουργήσει στην πόλη. Δεν είναι μόνο η ομάδα ως αγωνιστικό σκέλος. Είναι ένας οργανισμός που στήθηκε από το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά είχε προεκτάσεις και στην κοινωνία. Το Ρέθυμνο είχε ξεφύγει από τη στενή έννοια της λέξης ‘’ομάδα’’. Είχε εξελιχθεί σε οργανισμό και είχε αναπτύξει αξιόλογα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης.
Δεν μπορούσα να το φανταστώ. Σίγουρα θα καταλάβαινα τη μείωση των εξόδων λόγω της κρίσης, τη μείωση του μπάτζετ και μία συντηρητική πολιτική. Αλλά δεν πήγε ποτέ το μυαλό μου στο ότι μπορεί να αποχωρήσει από την ομάδα».
-Πέρυσι ανέλαβες την ομάδα ως πρώτος προπονητής στην Basket League. Ανταμείφθηκαν οι κόποι όλων αυτών των χρόνων;
«Καταρχάς πιστέυω ότι για να πείς ότι έγινες πρώτος προπονητής, θα πρέπει να αντέξεις μία ολόκληρη χρονιά και στην δεύτερή σου σεζόν να λέγεσαι πρώτος προπονητής.
Δεν το πολυσκέφτηκα όταν μου έγινε η πρόταση να ‘’τρέξω’’ την ομάδα ως πρώτος προπονητής. Το είχα κάνει ξανά στην Α2 δύο συνεχόμενες χρονιές και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες. Σίγουρα ήταν μία μεγάλη πρόκληση, όπως και τιμή. Μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα, ήταν μία ευκαιρία και την περίμενα. Κάθε προπονητής με φιλοδοξίες περιμένει τη δικιά του ευκαιρία.
Βέβαια, κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Πόσο δύσκολο θα εμφανιστεί το πρωτάθλημα, τί κλήρωση θα έχεις και άλλοι παράγοντες. Την προηγούμενη χρονιά υπήρχαν αδύναμοι κρίκοι στη λίγκα, όπως ήταν ο Κόροιβος, τα Τρίκαλα και ο Πανιώνιος που στις αρχές Αυγούστου δεν είχαν φτιάξει καν ομάδα. Όπως επίσης του χρόνου μπορεί να μην υποβιβαστεί κανείς, όπως και φέτος. Άρα, για να πετύχεις, ιδίως στη δικιά μας τη δουλειά, θες και τον παράγοντα τύχη.
Στη σεζόν που ανέλαβα ως πρώτος προπονητής, ο αδύναμος κρίκος στη λίγκα ήμασταν μόνο εμείς και αυτό το ήξερα αρκετά καλά. Από οικονομικής άποψης εμφανίσαμε ένα οικονομικό ρόστερ. Αυτά ήταν τα οικονομικά μας δεδομένα και η φιλοσοφία μας εκείνη τη περίοδο. Από την άλλη, ομάδες με τους ίδιους στόχους, είχαν υψηλότερο μπάτζετ. Αυτομάτως είχαν ένα προβάδισμα σε σχέση μ’ εμάς».
-Θεωρείς πως είχες τη στήριξη που έπρεπε; Στήριξη με πράξεις;
«Πρόκειται για μία αλληλουχία πραγμάτων. Αρχικά η κλήρωση. Δυστυχώς είχαμε μία δύσκολη κλήρωση με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Προμηθέα Πατρών και Παναθηναϊκό. Παιχνίδια που όμως είχαμε πολύ καλή εικόνα και μία νίκη μπορεί να σου αλλάξει την πορεία, αλλά και να δώσει την απαραίτητη ηρεμία σε όλους αυτούς που περιβάλλουν την ομάδα.
Για παράδειγμα, με τον Προμηθέα χάσαμε στον πόντο και με φάουλ που δεν δόθηκε στον Μπαρτ. Αν παίρναμε αυτό το ματς, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Συνεπώς, το παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη έγινε κομβικό. Βέβαια, ακολουθούσε θεωρητικά εύκολο πρόγραμμα.
Ίσως θεωρήθηκε, λοιπόν, πως η ομάδα δεν προλάβαινε να σωθεί από την 6η αγωνιστική… Υπήρχε αυτό που λέμε… ο φόβος και οι… φωνές ότι δεν θα τα καταφέρναμε.
Δεν είναι τυχαίο πως η Basket League είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα, καθώς όλα παίζουν ρόλο. Οι λεπτομέρειες.
Τελικά σωθήκαμε στο τέλος με ένα τρομερό φινάλε και με την προσθήκη δύο παικτών που ήξεραν την κατηγορία (σ.σ. Χίκι, Μπάντερ) και φυσικά με την εξαιρετική δουλειά του Βαγγέλη Ζιάγκου».
-Εκείνη τη σεζόν η ομάδα δεν διέθετε πλέον δυνατό ελληνικό κορμό και με τον ηγέτης της, Χάρη Γιαννόπουλο, να έχει υπογράψει στην ΑΕΚ. Επίσης, μέχρι την απόκτηση του Μπαρτ, είχε τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας παικτών στην λίγκα. Αυτά προέκυψαν από επιλογή;
«Η φιλοσοφία της ομάδας ήταν συγκεκριμένη χρόνια τώρα. Απόφαση της διοίκησης. Δεν μπορούσαμε να ψωνίσουμε ούτε από το μεσαίο ράφι Ελλήνων παικτών, καθώς είχαν ανέβει αρκετά τα συμβόλαιά τους κυρίως λόγω των Προμηθέα, ΠΑΟΚ, Άρη και σε συνδυασμό με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια που είχαν.
Ο Χάρης Γιαννόπουλος ήταν πολυτέλεια. Και μην ξεχνάμε πως είχε έρθει στην ομάδα. Ο πρώτος άνθρωπος που μίλησε ο ατζέντης του ήμουν εγώ. Σαν συνεργάτης του Θανάση Σκουρτόπουλου, έκανα τα αδύνατα δυνατά για να επαναπατριστεί. Ένας παίκτης που τον παρακολουθούσα χρόνια. Μάλιστα, μετά την εξαιρετική χρονιά που έκανε με το Περιστέρι, ήθελα να έρθει στην ομάδα. Τελικά πήγε στον Παναθηναϊκό. Άρα, τέτοιου επιπέδου παίκτες ήταν πολυτέλεια για εμάς. Ο Χάρης έψαχνε μία ομάδα για να πάρει χρόνο συμμετοχής μετά από 2 χρονιές στην Ισπανία, του παρείχαμε όλα τα αγωνιστικά και οικονομικά εχέγγυα.
Άρα και όσο αφορά την ελληνική αγορά, οι επιλογές μας ήταν συγκεκριμένες. Βέβαια, η ομάδα έπρεπε να μπει σε ένα διαφορετικό πλάνο. Να φτιάξει τους δικούς της Έλληνες. Δύσκολο πρότζεκτ που θέλει χρόνο και υπομονή, έτσι ώστε σε 3 χρόνια να φτιάξεις ένα δικό σου δίκτυο παρακολούθησης παικτών. Είχα ξεκινήσει να κάνω κάτι τέτοιο και πέρυσι τον Ιούλιο δουλέψα πάνω σε ένα try out, έχοντας φέρει παιδιά επιπέδου Β’ Εθνικής, όπου υπήρχαν αξιόλογοι παίχτες (Λαναράς –Γκιουζέλης κ.ά.) αλλά και νεαρούς παίχτες απο την υπόλοιποι Κρήτη, ώστε να επιλέξω κάποιους απο αυτούς για τα τμήματα υποδομής μας, έτσι ώστε να ανοίξει η συνεργασία με τις υπόλοιπες ομάδες του νησιού. Όλο αυτό βασιζόταν πάνω σε προπονητικό πρόγραμμα με σκοπό μελλοντικά κάποιο απο τα παιδιά αυτά να πλαισιώσει την επαγγελματική ομάδα. Μάλιστα είχα αρχίσει και φέτος να το οργανώνω, αλλά μας πρόλαβε η κρίση.υ== αλλι αυτο
Το πιστέψαμε και επιλέχθηκε ο Λαναράς. Εγώ προσωπικά τον είχα ξεχωρίσει 3 χρόνια πριν, όταν ήταν 16 ετών και άνηκε στον Ίκαρο Νέας Σμύρνης. Ήθελα να έρθει από τότε στην ομάδα για να αγωνιστεί στο εφηβικό και παράλληλα στο πρόγραμμα της ανδρικής ομάδας. Λόγω ηλικίας, οι γονείς του ήταν αρνητικοί στο να μετακομίσει στην Κρήτη. Ένα χρόνο μετά, έχοντας αναλάβει πρώτος προπονητής, τον έχω στα πλάνα μου, έχω μιλήσει με τον ατζέντη του, αλλά εμφανίστηκε ο Προμηθέας Πατρών και τον υπέγραψε. Μία ομάδα με τρομερές παροχές σε επίπεδο ακαδημιών και αγωνιστικό προφίλ που περιλαμβάνει πολλά παιχνίδια ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τελικά, μία χρονιά μετά, καταφέραμε να τον αποκτήσουμε και με την σύμφωνη γνώμη του Βαγγέλη Ζιάγκου.
Άρα, πρέπει να φτιάξεις τα δικά σου παιδιά με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Κομμάτι πολύ σημαντικό».
-Τί ειπώθηκε μετά το παιχνίδι της Νέας Σμύρνης; Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να συνεχίσεις ως βοηθός;
«Η ομάδα αποφάσισε να κάνει ένα ‘’σοκ’’, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, ανάλογα με την φιλοσοφία της. Κυρίως για τους παίκτες και να τους φέρει πιο μπροστά στο μερίδιο των ευθυνών τους. Δεν ήταν στο μυαλό μου να συνεχίσω στο πόστο του συνεργάτη προπονητή. Το ότι συνέχισα οφείλεται αποκλειστικά στον Βαγγέλη Ζιάγκο. Χωρίς να έχω καμία συνεργασία μαζί του στο παρελθόν και έχοντας μιλήσει μόλις μία φορά στο τηλέφωνο όταν ήταν προπονητής του ΑΠΟΕΛ και ήθελε πληροφορίες για έναν αθλητή (Άντονι Λι), όταν ήρθε στην ομάδα μου ζήτησε να μείνω ως συνεργάτης του. Θεώρησε πως η βοήθειά μου θα λειτουργούσε υπέρ της ομάδας. Και πραγματικά τον ευχαριστώ πάρα πολύ, γιατί εκτός από εξαιρετικός προπονητής, είναι και εξαιρετικός άνθρωπος και συνεργάτης. Είναι σπάνιο στη δικιά μας δουλειά να υπάρχουν ανθρώποι που εκτιμούν κάποια πράγματα. Έτσι αποφάσισα να βοηθήσω την ομάδα, καθώς μετά από τόσα χρόνια, δύσκολα παίρνεις μία απόφαση να αποχωρήσεις ολοκληρωτικά».
-Ο Κωστής Ζομπανάκης αναφέρεται πάντα στο όνομά σου όταν η κουβέντα στρέφεται στις μεταγραφές και στο τμήμα σκάουτινγκ για την εύρεση Αμερικάνων παικτών, κάτι που έχουν υιοθετήσει και άλλες ομάδες. Πώς δούλεψε όλο αυτό το κομμάτι;
«Υπάρχουν ομάδες που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο συνεργατών που θα παρακολουθούν όλη τη χρονιά παίκτες. Εγώ αυτό το έκανα πάρα πολλά χρόνια μόνος μου, χωρίς να έχω εργαστεί στο παρελθόν σε τέτοιο πρότζεκτ. Το δημιούργησα μόνος μου, βάζοντας τον δικό μου τρόπο δουλειάς. Παρακολουθώντας όλη τη σεζόν παιχνίδια, παίκτες από τα κολεγιακά τους χρόνια και την εξέλιξή τους. Αθλητές που ταιριάζουν στο προφίλ και στη φιλοσοφία της ομάδας.
Σαν Ρέθυμνο είχαμε ένα συγκεκριμένο προφίλ, το προφίλ που είχε ‘’χτίσει’’ ο ιδιοκτήτης. Ψάχνοντας δηλαδή συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παικτών. Όχι δηλαδή τον βετεράνο αθλητή που είναι 35 ετών, αλλά νέα παιδιά. Παιδιά από τα κολλέγια. Επιλογές με ρίσκο, αλλά αυτό μας άρεσε. Όπως επίσης παιδιά που είχαν μία καλή κολλεγιαλκή χρονιά, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Εμείς, λοιπόν, σαν οργανισμός δίναμε μία ακόμα ευκαιρία για να φτιάξουν ξανά την καριέρα τους. Επίσης, αθλητές που δεν ήταν γνωστοί στην Ελλάδα, με όποιο ρίσκο είχαν αυτές οι επιλογές».
-Πολλές φορές είχε ακουστεί πως ο Κωστής Ζομπανάκης έκανε ο ίδιος μεταγραφές. Ισχύει;
«Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο τρόπος δουλειάς μας ήταν συγκεκριμένος. Ο πρώτος προπονητής, εγώ που έκανα το φιλτράρισμα και ο Κωστής. Ήθελε να συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία γιατί του άρεσε πραγματικά, είναι ωραίο να ανταλάσεις απόψεις μαζί του για παίκτες. Είναι αυτο που λέμε ότι έχει ολοκληρωμένη άποψη».
-Σημαντική ήταν η συμβολή σου και στο πρόγραμμα «Assist»
«Δέθηκα, επίσης, με το κοινωνικό πρόγραμμα της ομάδας. Είχα ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι στη δημιουργία του και δη το σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ του Assist. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας μου έδωσε τη δυνατότητα, με όλες του τις κοινωνικές ανησυχίες και με αυτά που θέλει να προσφέρει στη κοινωνία, να δημιουργήσω αυτό το σχολικό πρωτάθλημα.
Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν στα σχολεία, να φτιάχνουν τις ομάδες τους και με το συναίσθημα ‘’ αντιπροσωπεύω το σχολείο μου και την τάξη μου’’, δίχως αμφιβολία σε γεμίζει σαν άνθρωπο.
Κάτι ανάλογο έχω ζήσει ξανά, με εμπειρία και τεχνογνωσία πάνω σε αντίστοιχα προγράμματα, δουλεύοντας στο Δημοτικό Οργανισμό Νίκαιας. Στο Ρέθυμνο το προσάρμοσα στις ανάγκες και στις δυνατότητες της πόλης και το συναίσθημα ήταν ανεπανάληπτο. Πρόγραμμα που στηριζόταν στον εθελοντισμό. Η ομάδα… το έντυσε όμορφα με το τμήμα marketing και ήταν μία ωραία γιορτή για τον σχολικό αθλητισμό».
Ο Σταύρος Μυκονιάτης μιλάει για τους παίκτες που πέρασαν από το Ρέθυμνο Cretan Kings, άφησαν το στίγμα τους και εκτόξευσαν την καριέρα τους
Κένι Γκάμπριελ: «Ήρθε σε μας στη 2η του χρονιά στην Ευρώπη. Την 1η σεζόν αγωνίστηκε σε 5 παιχνίδια στο Ισραήλ, μετά στη Κύπρο για 5 ματς και από κει 10 παιχνίδια στη Νέα Ζηλανδία. Τον πρότεινα στην ομάδα και τον επιλέξαμε, αλλά όλοι έλεγαν ‘’μα καλά, με τι βιογραφικό επιλέγεις αυτόν τον παίκτη’’. Όμως πιστέψαμε στο παιδί και στο πλάνο και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους».
Γουόλτερ Λέμον Τζ.: «Τον είχα δει στη D–League. Τη χρονιά με τον Νίκο Βετούλα προπονητή, στη λήξη του α’ γύρου θέλαμε ένα γκαρντ. Παρακλουθούσα τον Γουόλτερ που βρισκόταν σε μία από τις τελευταίες ομάδες της Α2 Τουρκίας. Τότε είχε ξεκινήσει ο ίδιος τις διαδικασίες να μείνει ελεύθερος, αλλά για μία εβδομάδα δεν προλάβαμε να τον φέρουμε απευθείας από την Τουρκία. Πήγε στην Αμερική και μετά ήρθε στο Ρέθυμνο. Αγωνίστηκε στον β’ γύρο και ήταν καταπληκτικός. Το ‘’ένας εναντίον ενός’’ ήταν κάτι ασύλληπτο. Έκανε συμβόλαια στο ΝΒΑ, αλλά και συζητάει με μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Αρκετοί προπονητές με είχαν ρωτήσει και πρόσφατα είχα επικοινωνία με την Ολύμπια Λουμπλιάνας και τον Σάνι Μπετσίροβιτς».
Μπρεντ Πέτγουεϊ: «Είχε συνεργαστεί με τον Στέργιο Κουφό στον Ηλυσιακό. Ο κόουτς τον επέλεξε να έρθει στο Ρέθυμνο. Βέβαια προερχόταν από τους Harlems. Δεν είχε την εμπειρία μεγάλων club. Εξελίχθηκε σε τεράστιο βαθμό μέσα από την ομάδα μας και ακολούθησαν Ολυμπιακός, Καρσίγιακα, Σάσαρι. Αν δεν είχε προβλήματα τραυματισμών, θα έπαιζε ακόμα σε υψηλό επίπεδο. Η ποιότητά του στον τρόπο σκέψης είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και παίκτες με τα χαρακτηριστικά του σπανίζουν».
Ντιόντε Κρίστμας: «Προερχόταν από τον ΠΑΟΚ που είχε παίξει λίγα παιχνίδια και δεν τον ανανέωσαν. Απέμεναν 15 μέρες για να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και με τον Στέργιο Κουφό αναζητούσαμε έναν γκαρντ. Τελικά το Club επέλεξε τον Ντιόντε και η συνέχεια είναι γνωστή με ΤΣΣΚΑ και NBA».
Ζακ Ράιτ: «Το μειονέκτημά του ήταν το σουτ και τότε η ομάδα μας το επιδίωκε σε όλες τις καταστάσεις. Όμως σ’ όλα τα άλλα κομμάτια ήταν εξαιρετικός. Αμυντική προσήλωση, πολύ δυνατό κορμί, με έφεση στο ‘’ένας εναντίον ενός’’, τρομερός αθλητής. Εξελίχθηκε και κάνει μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη. Στην Γαλλία θεωρείται μεγάλο όνομα. Από εκεί τον είχαμε επιλέξει, καθώς τότε η ομάδα του είχε υποβιβαστεί».
Πάρις Χορν: «Τον παρακολουθούσα από την D–League. Τον περίμενα, τον περίμενα… Από τα Summer League, τα work out μέχρι τον Αύγουστο που επιδίωκε να πάρει two way contract στο NBA. Περιμένα να τελειώσει αυτή η διαδικασία, αλλά αυτό μας βγήκε σε καλό. Τρομερό γκαρντ… Μάλιστα έχουμε εξαιρετική σχέση και μιλάμε συχνά».
Γκέιμπ Προύιτ: «Τα λόγια είναι περιττά. Το να συνεργάζεσαι με έναν παίκτη που έχει πάρει δαχτυλίδι στο NBA. Όμως είναι από τις περιπτώσεις που ο ίδιος αδίκησε τον εαυτό του. Ξεκίνησε με τρομερές προδιαγραφές, από τα καλύτερα κολλέγια και στο NBA με τους Boston Celtics. Τον πρότεινα, εξετάσαμε την περίπτωσή του και δη έναν τύπου βετεράνο, λόγω της ποιότητάς του, για να του δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία. Με ύψους 1.90μ., να παίζει με την ίδια ευχέρεια στον ‘’1’’ και στο ‘’2’’ και με τρομερή έφεση στη δημιουργία.
Αποφασίσαμε, όμως, να τον κόψουμε και αυτό είχε να κάνει μόνο με το ροτέισον. Ο προβληματισμός μας ήταν μεγάλος. Παρόλα αυτά και αυτό δείχνει τον επαγγελματισμό του, παίζαμε με τον Απόλλωνα στην Πάτρα, ήξερε πως θα κοπεί, αλλά έκανε ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια».
Κόνερ Φράνκαμπ: «Η ανακάλυψη του Κωστή… Τον είχαμε δει στην Βουλγαρία και ο Βαγγέλης Ζιάγκος τον είχε παρακολουθήσει πολύ στενά αφού του είχε προταθεί και στην Κύπρο . Τον είδε ο Κωστής και του άρεσε πάρα πολύ σαν παίκτης και αμέσως… άναψε το πράσινο φως για να τον αποκτήσουμε. Είχαμε στο ρόστερ και τον Γκάρετ, αλλά γενικότερα ήμασταν πολύ κοντοί και αυτοί οι δύο παίκτες δεν μπορούσαν να παίξουν μαζί. Περάσαμε τον Φράνκαμπ στον ‘’1’’ και μεταμορφωθήκαμε ως ομάδα».
Τρέβις Σίμπσον: «Ως rookie αγωνίστηκε στον Κολοσσό Ρόδου και με πολύ χαμηλά ποσοστά. Νωρίτερα είχαμε κλείσε τον Τζέι Τζέι Μουρ, αλλά για δικούς του λόγους δεν ταξίδεψε στην Ευρώπη. Έχοντας κλείσει το ρόστερ, θέλαμε έναν ακόμα παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Μουρ. Παρουσίασα στον Θανάση Σκουρτόπουλο τον Σίμπσον. Ναι μεν με κακά ποσοστά, αλλά είχε το θετικό της παρουσίας ενός χρόνου στην Ελλάδα. Το πρωτάθλημα ξεκινούσε και δεν θέλαμε να πάρουμε το ρίσκο με έναν άπειρο.
Έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο γύρο. Όμως ήταν δικιά του επιλογή να φύγει. Θέλαμε να τον ανανεώσουμε για μία ακόμα χρονιά και στη συνάντηση που είχε ο Κωστής με τον ατζέντη του, εκείνος ήταν κάθετα αρνητικός. Δεν ήθελε να δεσμευθεί τόσο νωρίς με συμβόλαιο και οι απαιτήσεις του ήταν παράλογες. Παίζει ακόμα στην Ευρώπη και φέτος έκανε εξαιρετική χρονιά στη Γερμανία και με τη φανέλα της Ράστα Βέχτα αντιμετώπισε την ΑΕΚ, όντας εξαιρετικός σε αυτά τα ματς».
Άαρον Τζόουνς: «Τον παρακολουθούσα στην Φιλανδία αλλά και στην Βουλγαρία. Από εκεί τον πρότεινα στην ομάδα, επέλεξε να πάει στο Ισραήλ αλλά χωρίς επιτυχία. Εδώ έρχεται η φιλοσοφία μας. Του προτείναμε συμβόλαιο και ήρθε στην ομάδα. Εξαιρετικά αθλητικός ψηλός με έφεση στο ριμπάουντ και στο μπλοκ. Μετά από εμάς πήγε στην Α’ κατηγορία της Γερμανίας (Crailsheim), όπου είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος».
Τράβις Ντάνιελς: «Προσπάθησε μέσα από το μπάσκετ να αλλάξει τη ζωή του και τα κατάφερε. Βρέθηκε σε ανάδοχη οικογένεια από πολύ μικρός. Έμενε με την αδερφή του, ήταν κοντά στην εκκλησία και γενικότερα με δύσκολα εφηβικά χρόνια. Το μπάσκετ του έδωσε κίνητρο και στόχο στη ζωή του».
-Ποιόν ξεχωρίζεις; Ποιός είναι το πουλέν σου;
«Ο Γκάμπριελ. Ξεκίνησε ουσιαστικά από εμάς, έπαιξε Ευρωλίγκα, έκανε ένα συμβόλαιο ΝΒΑ και τώρα είναι στην D–League. Σε υψηλό level βρίσκεται και ο Φράνκαμπ, με την διαφορά πως περιμένουμε να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει. Μπορεί να είναι αυτός που θα αγγίξει το υψηλότερο επίπεδο. Διαθέτει όλα τα φόντα για να το πετύχει. Τη νέα σεζόν θα αγωνιστεί στη Μούρθια και το ισπανικό πρωτάθλημα του ταιριάζει πάρα πολύ».
-Η πιο ευχάριστη στιγμή σε αυτή τη πορεία 13ών χρόνων;
«Από την στιγμή που δεν ήμουν στην ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου, θα έλεγα η συμμετοχή μας στα πλέι-οφ δύο συνεχόμενες χρονιές που παίζαμε για την 3η-4η θέση. Δεν θα μπορούσα ξεχάσω επίσης και τα δύο ευρωπαϊκά τουρνουά στην Ουγγαρία, με πρώτες θέσεις την μία σαν Head και την άλλην σαν Assistant Coach και με πολλές εμπειρίες».
-Μία στιγμή που θέλεις να ξεχάσεις;
«Αυτό που συμβαίνει τώρα. Τη μη συμμετοχή της ομάδας στο επαγγελματικό πρωτάθλημα».
-Η επόμενη μέρα για τον Σταύρο Μυκονιάτη;
«Με βρίσκει στην αγορά. Είναι οριστικό πως δεν θα είμαι στο Ρέθυμνο. Και πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους τους ανθρώπους της πόλης γι’ αυτά τα υπέροχα 13 χρόνια, στα οποία έκανα μόνο φίλους. Αποκόμισα από όλον τον κόσμο την αποδοχή και την αναγνώριση, ότι μέσα από το μπάσκετ έδωσα κάτι στην πόλη και στους μικρούς αθλητές, όπως και τον τρόπο που αγκάλιασε την οικογένειά μου. Ο γιός μου ήρθε 3ών χρονών και φεύγει 14άρων, μια ζωή ολόκληρη, είναι κάτι συγκινητικό. Δέθηκα με αυτό το μέρος και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Θα είναι πραγματικά μέσα στην καρδιά μου».
