Αυτές οι ημέρες αντανακλούν την πεμπτουσία της χριστιανικής πίστης και εμπνέουν αίσθημα ελπίδας στον κόσμο, εκφράζοντας το γνήσιο χαρακτηριστικό της αυθεντικής ανθρώπινης φύσης που είναι η χαρμολύπη.
Το αναπότρεπτο γεγονός του θανάτου αποτελεί πηγή αστείρευτου στοχασμού για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και την απαρχή μιας ατέρμονης κι ενίοτε ανυπόφορης οδυνηρής διαδικασίας.
Ο προαιώνιος φαύλος κύκλος της ζωής αναβοσβήνει διαρκώς στον καμβά του χρόνου που αμείλικτος ζωγραφίζει άπειρους συνδυασμούς χρωμάτων και σηματοδοτεί την συνείδηση του κάθε νοήμονα όντος προκαλώντας αναπόφευκτη ακροτελεύτια αγωνία.
Η αδυσώπητα βασανιστική προσμονή του άγνωστου ταξιδιού εδραιώνει την προκλητική υπεροχή ισχύος της θεϊκής επιβουλής και επιτάσσει την αναγκαιότητα ειρηνικής συνύπαρξης θεού κι ανθρώπου με την αναζήτηση μέτρων καταστολής φόβου και ματαιότητας.
Μπροστά σε αυτό το ανυπέρβλητο υπαρξιακό κενό όρθωσε ως γέφυρα το ανάστημα του ο Χριστός εξ ονόματι όλης της οικουμένης και μέσα από την θυσία του φώτισε το σταυροδρόμι που κάθε άνθρωπος θα βρεθεί και θα κληθεί να διαβεί.
Σαν Υιός του θεού είπε αυτό που ουδείς στην ιστορία μας τόλμησε ποτέ να εκφωνίσει: «Εγώ ειμί η Αλήθεια και το Φως και η Οδός της Ζωής» καταβάλλοντας ως εγγύηση και την τελευταία ρανίδα του αίματός του.
Η καθαρότητα της ψυχής του και το αληθινό θεϊκό πνεύμα του χάραξαν ανεξίτηλα την ανθρώπινη συλλογική συνείδηση η οποία στο πρόσωπο του συμβολοποίησε την ένωση θεού ανθρώπου και το θάνατο του θανάτου με την νίκη της ζωής.
Μια νίκη που διδάσκει ότι η κυριαρχία του πνεύματος πάνω στην ύλη, απαιτεί την ενεργοποίηση εσωτερικής δύναμης ώστε ο άνθρωπος να αποβάλει το φόβο του θανάτου και να αναγεννηθεί με ριζική επανάσταση που οδηγεί σε πραγματική ελευθερία.
Ο Χριστιανισμός είναι ακαταμάχητος εχθρός κάθε είδους μορφής καταδυνάστευσης κακόβουλης εξουσίας, διότι απελευθερώνει και διαποτίζει με την αρχή ισότητας τους ανθρώπους έναντι του θεού κι αποτελεί το υπόβαθρο της σύγχρονης σοσιαλιστικής δημοκρατικής κοινωνίας.
Με θεμέλιο την ελευθερία, οικοδομήθηκε σταδιακά το κίνημα χριστιανισμού που επικράτησε με την διάδοση των αγίων Αποστόλων μέσα από πολυβασανισμένες αιματοκυλισμένες καταδιώξεις και διωγμούς, για να ιδρυθεί η εκκλησία με νυμφίο κι αρχιερέα τον Χριστό.
Σε αυτή την εκκλησία, ο άνθρωπος, απαλλαγμένος από δεσμά και προκαταλήψεις, με ελεύθερη κι αβίαστη βούληση, υποτάσσεται στον θεό και όρθιος αποτείνει έκκληση στο Θεό, με μεσιτεία Χριστού και αποκτά προθυμία να υπομένει κάθε αβάστακτη λύπη με χαρά.
Ο όρος χριστιανική θρησκεία θεωρώ ότι είναι αδόκιμος καθώς μεταβάλει την βάση χριστιανικής διδασκαλίας και την υποβαθμίζει στο επίπεδο υποδεέστερων θεωρήσεων, για αυτό εκτιμώ ότι η ορθή καθιερωμένη ονομασία είναι «Χριστιανική εκκλησία».
Σε αντίθεση με την στενή έννοια της θρησκείας, η λέξη «εκκλησία», έχει μια ευρύτητα νοήματος και προσδίδει το ανάλογο κύρος στην χριστιανική πίστη που βασίζεται σε περιστατικά τα οποία μπορεί να επικαλεστεί κάθε πιστός την αλήθεια και την ενέργειά τους.
Το τεκμήριο θείας σταύρωσης είναι τα καρφιά που διαπέρασαν το σώμα του Χριστού και φυλάσσονται σήμερα σε ειδικές εγκαταστάσεις στο πανεπιστήμιο του Ισραήλ φέροντας την αδιαμφισβήτητη απόδειξη του μαρτυρικού γεγονότος και την αναγωγή του στο θαύμα της ανάστασης μέσα στο σύμπαν της αιωνιότητας.
Κατά μια επιστημονική άποψη, ο άνθρωπος διατηρεί την ακοή τρείς ώρες(!) μετά τον θάνατο του κάτι που μεταφράζεται σε χρόνο απροσδιόριστης διάρκειας καθώς υποκειμενικά η συνείδηση υποβάλλεται σε μια «ονειρικού τύπου» διαδικασία.
Ας ενστερνιστούμε το αληθινό χριστιανικό πνεύμα μέσα από κάθαρση προσευχή νηστεία ώστε να αντλήσει τη δύναμη να σηκώσει ο καθένας τον δικό του σταυρό στον προσωπικό αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη με πέρασμα από την «στρατευόμενη εκκλησία» στην «θριαμβέουσα».
