Τούτες τις μέρες οι Κρητικοί όπου είναι σε τιμούνε
γιατί τη Μάχη που έκαμες ποτέ δεν την ξεχνούνε.
Μάχη που δε συγκρίνεται με άλλη στους αιώνες
άοπλη επολέμησες του Χίτλερ λεγεώνες.
Ετούτος ο παράφρονας εσκέφθη να σε πατήσει
για άλλες χώρες ύστερα πάλι να ξεκινήσει.
Αεροπλάνα έριχναν στις πόλεις, στα χωριά σου
και άπειροι αλεξιπτωτιστές ξάπλα στα χώματά σου.
Ωσάν γεράκια αρπαχτικά βάλθηκαν να σε φάνε
αλήθεια δε γνωρίζανε με ποιούς πολεμάνε.
Έλλειπαν και οι πολεμιστές πάνω στην Αλβανία
και άλλοι πάλι βρίσκονταν εις τα νοσοκομεία.
Νέοι τότε, γέροι και παιδιά, γυναίκες πολεμήσαν
ξύλα, τσεκούρια, δρέπανα, σφυριά για όπλα εκρατήσαν.
Τους χάλασαν τα σχέδια και όσοι στη γη πατούσαν
τα νέα παλικάρια του θάνατο συναντούσαν.
Το άνθος της γερμανικής, άξιας νεολαίας
η Κρήτη έγινε τάφος τους και ο κρητικός αέρας.