Στις πασχαλιές…

Εκεί στο χωματένιο δρόμο, τον γεμάτο πασχαλιές που αυτήν την εποχή είναι ολάνθιστες και το Κεφαλοχώρι μοσχομυρισμένο κι από το ρετσίνι των πεύκων πιο πάνω, ενώ στα χαμηλά η πεντακάθαρη θάλασσα να νανουρίζει το γοητευτικό τοπίο.

 

Στην τρυφερή καρδιά του χωριού υπάρχουν τα σχολεία Κατώτερης και Μέσης Εκπαίδευσης. Από δίπλα και το αστυνομικό τμήμα αγρυπνά, φυλάει τους ζωντανούς θησαυρούς της Κρητικής γης. Τα δε ιδρύματα της εκκλησίας δυναμικά προεδρεύουν κι αυτά και οι φιλήσυχοι κάτοικοι περηφανεύονται για τη ζωντάνια του πολιτισμού τους!

 

Όμως επανερχόμαστε στα μυροβόλα δέντρα που ένα απ’ αυτά είναι απ’ έξω από το αρχοντόσπιτο της «Αφροδίτης», όχι της Μήλου, μα ολόκληρης της περιοχής, είναι εκείνο της Ναταλί! Η νεαρή δικηγορίνα που τώρα ειδικεύεται στο «Διεθνές Δίκαιο», είναι μόλις στους 23 Απρίληδες κι έχει κατακτήσει την καρδιά του 26χρονου αστυνομικού από το Βόλο. Η μάνα με τις δυο του αδελφές αντιδρούν, όμως ο Μαρίνος επιμένει λέγοντας, άμα τη δεις και την ακούσεις μανούλα θα με δικαιώσεις… Μα πριν φτάσει στη Μεγαλόνησο η μέλλουσα πεθερά, συνέβησαν σοβαρά και κακότυχα που συντάραξαν την περιοχή…

 

Κάποιος κούρευε τις πασχαλιές κι η Ναταλί ξενύχτησε και συνέλαβε ένα δωδεκάχρονο αγόρι με το καλάθι γεμάτο ανθισμένα κλωνιά που τα πουλούσε συχνά στις χαροκαμένες μανάδες στην πόρτα των κοιμητηρίων. Γιατί μας ρημάζεις τα δέντρα, μικρέ; Κυρία, συγγνώμη, γίνονται φάρμακα στην άρρωστη μάνα. Πατέρα δεν έχεις; Έχει εξαφανιστεί, κυρία, είπε και τα βουρκωμένα μάτια έτρεχαν κιόλας χοντρές σταγόνες… Δεν είναι δουλειά αυτή που κάνεις, το καταλαβαίνεις… Πηγαίνεις σχολείο; Στην Α’ γυμνασίου. Ασφαλώς παραμελείς και τα μαθήματά σου για…

 

Δεν συμπλήρωσε, αλλά πρόσταξε το παιδί να περιμένει. Μπήκε σα σίφουνας μέσα και βγήκε κρατώντας 50 ευρώ. Εκείνο έσκυψε να φιλήσει το κρινένιο χέρι, θυμήθηκε πως αργούσε κι έτρεξε να βρεθεί στο δρόμο. Έντρομη την ίδια στιγμή η κοπέλα αντιλήφθηκε το σαραβαλιασμένο που ολοταχώς κατέβαινε και αστραπιαία παραμέρισε το αγόρι, μα το χέρι της σοβαρά κτυπήθηκε… Για πότε οι χωρικοί μαζεύτηκαν κι ο Μαρίνος δεν μπορούσε να συμπληρώσει την «κλήση», μάλιστα άκουσε και για «ακρωτηριασμό» από τον βραχίονα. Ευτυχώς ο άτυχος πατέρας αντέδρασε σθεναρά…

 

Οι καθηγητές στο σχολείο παρηγορούσαν και τον Φιλήμονα που με αναφιλητά εξιστορούσε πως του έσωσε τη ζωή. Χρειάζεται να γνωρίζομε τους μαθητές μας καλύτερα, για να γίνεται ολοκληρωμένη αγωγή. Ο σύλλογος αποφάσισε κάτι καλό για τον μαθητή – βιοπαλαιστή. Είναι απαράδεκτο να μας διαφεύγει να βουλιάζει στην απελπισία ένα μας παιδί… Η υπευθυνότητα επιβάλλεται έμπρακτα να ‘ναι παρούσα και παράλληλα η συνεργασία με τους γονείς. Όσο για την πολιτεία δεν λέμε τίποτα, είναι η Μάνα. Είναι…

 

Μέρες αγωνίας συγκλόνισαν την περιοχή και δεν καταλάγιασαν μέχρι που επέστρεψε σώα κι αβλαβής η θεραπαινίδα της Αγάπης Ναταλί!

 

Καμιά πένα δεν μπορεί να περιγράψει τη χαρά του Μαρίνου και των γονιών. Ο δε Φιλήμονας κούρευε τις γαρυφαλλιές της μάνας του και μαζί επισκέφτηκαν το πλάσμα που του έσωσε τη ζωή.

 

Έτσι στο Μοσχοχώρι υπάρχουν άνθρωποι που το κατοικούν και θα το πληθύνουν. Άνθρωποι με τις πιο γεμάτες απ’ αγάπη καρδιές σαν του Μαρίνου και της Ναταλί!!!