Στο γύρισμα των χρόνων
Τώρα που αλλάζουν οι καιροί χειμώνα, καλοκαίρι
κρατάς πολλά στη μνήμη σου και ό,τι ο χρόνος φέρει.
Έρχεται το φθινόπωρο τα βάρη του χειμώνα
και όλες οι βουνοκορφές σκεπάζονται στα χιόνια.
Απλώνει μαύρη καταχνιά και πνίγει την ελπίδα
τα όνειρά μου πέφτουνε συχνά σε καταιγίδα.
Έχω αμπελοχώραφα, περβόλια και λαγάρες
είμαι από τους πλούσιους και με πολλούς παράδες.
Έχω και σπίτι στο χωριό από τα γονικά μου
δειλά περνάει ο καιρός στα διαβήματά μου.
Τώρα το τζάκι άναψα μα πάλι μου καπνίζει
και μες στη μαύρη ερημιά ο δρόμος μου βαδίζει.
Αν έχεις τύχει διάβαινε μη ζήσεις εις στη φτώχεια
να αστράφτει να βροντοκοπά να έρχονται πρωτοβρόχια.
Τότες θα νιώσεις στη ζωή τι είναι η μιζέρια
να ζεις ζωή με δίχως φως και λιγοστά αστέρια.
Πολλές φορές η αρχοντιά εις στη ζωή μας μπαίνει
μα είναι δώρο του θεού παντοτινά να μένει.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης
