Τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνεται συνεχώς η ανάγκη για τομές μέσα από μια ολοκληρωμένη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Είναι αλήθεια ότι στην πολιτική οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα. Η παρατεταμένη οικονομική και πολιτική κρίση που βιώνει η χώρα θέτει επιτακτικά στο προσκήνιο ζητήματα που τα προηγούμενα χρόνια είχαν παραμερισθεί. Ζητήματα που είχαν τοποθετηθεί χαμηλά στην πολιτική ατζέντα όλων των κυβερνήσεων είτε εξαιτίας του υψηλού πολιτικού κόστους, είτε της έλλειψης πολιτικής βούλησης.
Λίγα χρόνια μετά την αναθεώρηση του 2008, μας δόθηκε η δυνατότητα να ξεκινήσουμε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης και επί του συνόλου του συνταγματικού κειμένου. Η παράταξή μας επιχείρησε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτή την ευκαιρία και ο λόγος προφανής. Από την πρώτη στιγμή θεωρήσαμε την επικείμενη αναθεώρηση ως αναγκαίο συμπλήρωμα για τη συνέχεια και ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που ξεκινήσαμε και είχαμε προγραμματίσει για την πορεία σε πολλούς τομείς της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Δυστυχώς για τη χώρα την ευκαιρία αυτή την απωλέσαμε.
Η άποψή μου αυτή βασίζεται στη συμμετοχή μου στην επιτροπή της Ν.Δ. με σκοπό την κατάρτιση της πρότασης για την επικείμενη αναθεώρηση. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίζω σε βάθος και από τους πρώτους τη μακροσκελή πρόταση που κατατέθηκε. Μια πρόταση που στη δομή της έχει δύο βασικούς άξονες. Από τη μία θωρακίζει ουσιαστικά τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου. Δικαιώματα στην Παιδεία, το Περιβάλλον και την Ιδιοκτησία. Από την άλλη στοχεύει στο να εξορθολογήσει τη λειτουργία των τριών Εξουσιών και να ενισχύσει τη διάκριση μεταξύ τους. Ζητήματα που βρίσκουν σύμφωνο το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού κοινοβουλίου. Το βασικό ζήτημα ωστόσο αποτέλεσε η ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας και η αποκατάσταση του ρόλου του ως Συντονιστή του Πολιτεύματος.
Κανένας συνάδελφος σήμερα δεν μπορεί να είναι αντίθετος στην κατάργηση των προνομίων που εμποδίζουν την απρόσκοπτη ποινική δίωξη υπουργών: τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Κανένας σήμερα δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ανάγκη εμπέδωσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και την ίδρυση ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου. Κανένα συνάδελφο δεν βρίσκει αντίθετο η αναθεώρηση της διάταξης σχετικά με τη βουλευτική ασυλία, ώστε να περιορισθεί αποκλειστικά στα όρια της άσκησης των κοινοβουλευτικών καθηκόντων τους. Οι Έλληνες βουλευτές, στην πλειοψηφία τους, είναι σύμφωνοι στην καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, στη θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του Πρωθυπουργού και στη συνταγματική πρόβλεψη για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων με έλεγχο από ειδικό σώμα, αποτελούμενο αποκλειστικά από ανώτατους λειτουργούς των τριών Ανώτατων Δικαστηρίων της Χώρας. Όλα αυτά συμπεριλήφθηκαν στην πρόταση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας. Μια πρόταση που αποτελούσε μεγάλη ευκαιρία.
Μια χαμένη ευκαιρία να αλλάξουμε όλα όσα μας οδήγησαν στα λάθη του χθες και να πείσουμε τους πολίτες ότι κάτι έχει αλλάξει στο πολιτικό σύστημα. Μόνο έτσι θα επιτελέσουμε το ρόλο μας ως εκπρόσωποι του Ελληνικού Λαού που δοκιμάζεται.
* Ο Γιάννης Α. Κεφαλογιάννης είναι υποψήφιος βουλευτής Ν.Δ. Ρεθύμνου