Παράλληλα με αυτήν την αλήθεια, παρακολουθούμε μια προώθηση «στην τοπική αγορά» (μέσα από τα δελτία τύπου, που εκδίδουν τα γραφεία τύπου και δημοσίων σχέσεων, των κέντρων εξουσίας, και μέσα από συνεντεύξεις που δίνουν οι «καρέκλες» της εξουσίας, και ακόμη μέσα από φωτογραφήσεις κλπ. οποιασδήποτε εκδήλωσης στο γραφείο της εξουσίας, κλπ.), μιας εικόνας που επιμελούνται οι διάφοροι «σύμβουλοι επικοινωνίας», που θέλει να μας διαβεβαιώσει, για μια κοπιώδη και εργώδη προσπάθεια που καταβάλλεται, για ένα τιτάνειο αγώνα κατά της γραφειοκρατίας και του ανάλγητου κράτους και εναντίον της οποιασδήποτε επινοούμενης αντίδρασης, ώστε να δικαιολογείται ετούτη η (παρεξηγούμενη από όλους εμάς, που γκρινιάζουμε!) έλλειψη παρουσίας και ανταπόκρισης της εξουσίας προς όλους μας.
Κάπου δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν, ότι οφείλουμε να δείξουμε κατανόηση για όλους αυτούς κατά των οποίων γκρινιάζουμε, διότι εκείνοι φροντίζουν, (και αναλίσκονται (έτσι επιμένουν να μας λένε!), εκατό τοις εκατό!), αποκλειστικά και μόνον για μας.
Δηλαδή, κοντολογίς, οι άνθρωποι αυτά πιστεύουν, (ή θέλουν, να πιστεύουν!), αυτά μεγαλοποιούν (με επιστημονικές μεθοδολογίες, που αξιοποιούν όλη την υπάρχουσα «τεχνολογία»), και αυτά επικαλούνται για να καλύψουν όλη την (δυστυχώς, αρνητική!), πραγματικότητα της παντελούς στασιμότητας (μάλλον, ορθότερα, της συνεχούς χειροτέρευσης!), των θεμάτων που ταλανίζουν την καθημερινότητα και που απομακρύνουν την αισιοδοξία για το μέλλον, του τόπου και των πολιτών.
Είναι γνωστό, ότι άλλη η γεύση των προϊόντων της ελεύθερης καλλιέργειας, έξω στην ύπαιθρο, υπό τον ζωογόνο ήλιο, και άλλη η γεύση (πολύ λιγότερης ποιότητας!) των προϊόντων υπό το τεχνητό καθεστώς ενός θερμοκηπίου.
Επίσης είναι γνωστό, ότι τα μεγέθη και η εμφάνιση των προϊόντων του θερμοκηπίου είναι «πιο εμπορικά» δηλ. πιο εντυπωσιακά, ενώ της υπαίθριας καλλιέργειας έχουν μειωμένες αυτές τις παραμέτρους εντυπωσιασμού.
Παρατηρούμε λοιπόν μια αντίστροφη αξία μεταξύ των δύο αυτών περιπτώσεων, αφού στην ποιότητα (στο περιεχόμενο!) υπερτερεί η εξωτερική ελεύθερη καλλιέργεια, ενώ στην εμφάνιση (στην παρουσίαση!) υστερεί ετούτη η καλλιέργεια του ήλιου και του οξυγόνου!
Έχουμε επομένως ένα υπαρκτό παραλληλισμό, κατά τον οποίο στα θερμοκήπια της εξουσίας παράγονται ειδήσεις και «αποτελέσματα δημοσιογραφικής αξίας», χωρίς το οξυγόνο και την φρεσκάδα της ελεύθερης υπαίθριας γης με την αντίστοιχη ποιότητα και ποσότητα γεύσης και εμφάνισης-συσκευασίας!
Το ζητούμενο, είναι ένα σοβαρό τιθέμενο πρόβλημα επιλογής για όλους μας.
Τι είναι προτιμότερο, η νοστιμιά και η ωφελιμότητα του ουσιαστικού περιεχομένου που ικανοποιεί την γεύση και την υγεία μας, ή η καλογυαλισμένη εξωτερική εμφάνιση που «χτυπά» σαγηνευτικά στα αυτιά μας;
Η επιλογή είναι, συνταγματικά, μόνον, δική μας!
επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου