Πήγασος
Όταν μετά τη… Ραψωδία Ωμέγα
της καθημερινής Οδύσσειάς σου
φτάνεις στην Πηνελόπη-Μοναξιά,
γίνεται η ποιητική γραφίδα σου
Πήγασος της απόδρασής σου
που του κρατά τα γκέμια
ο «άλλος» σου εαυτός,
ο «πιο όμορφος»,
παίρνοντας άδεια
από το Μορφέα.
«Έκπνευση»
Έλεγες και ξανάλεγες:
Άκοσμε κόσμε, εγώ ’μαι ποιητής
και συ θα γίνεις ένα ποίημα άψογο!
Κι έγινε ο κόσμος τέτοιο ποίημα,
το κέλυφος και το κελί σου.
Όμως απ’ έξω κλείστηκε
και η Έμπνευσή!
Αβέβαιη επένδυση
Ένιωθε όμορφα στη σκέψη
πως όταν θα χαθεί το υλικό εγώ του,
θα επιζήσει το άυλο στους στίχους του.
Και επένδυε το βέβαιο παρόν του
στο αβέβαιό του μέλλον…
(Το μόνο βέβαιο τελικά είναι τα αισθήματα
κι οι ψευδαισθήσεις την ώρα της γραφής)
Ιάνεια ποίηση
Η ποίηση δεν είναι μόνο για το ευ ζην
αλλά και για το ευ θνήσκειν
και κάποτε μόνο αυτό!
Δεν έχει μόνο δάφνες
έχει και πικροδάφνες
και κάποτε μόνο αυτές!
Δεν φέρει μόνο στέφανο
ανθών αλλά και ακανθών
και κάποτε μόνο αυτών!
Και ο ποιητής ειν’ ένας Ιανός
στην πιο καλή περίπτωση!…
*Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
