Αυτήν εδώ την αναφορά μου, δεν γίνεται να μην την αρχίσω με τη φράση της κ. Αρβελέρ, από μια συνέντευξη στο Πανεπιστήμιο Κρήτης: «Η Ελλάδα δεν είναι αίμα, είναι πνεύμα». Σαφής, περιεκτική και απαντητική φράση σε όλους τους γελοίους κι επικίνδυνους ιδεοληπτικούς παράλογους εθνικιστές.
Στο ζήτημα της γλώσσας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όσο πιο πολύπλοκη και πλούσια είναι μια γλώσσα άλλο τόσο διευρύνεται ο εγκέφαλος και το πεδίο ικανοτήτων με την προαγωγή ανώτερων εξελεγκτικών διαδικασιών.
Επίσης είναι εξαιρετικά σημαντική η βασική διαφορά της αρχαίας γλώσσας με τη σημερινή, όπου η μεν αρχαία ήταν μουσική γλώσσα χωρίς τόνους και βοηθητικά σύμβολα, ενώ η νέα ελληνική είναι δυναμική γλώσσα που στηρίζεται στην τονικότητα. Αυτό σημαίνει ότι τα αρχαία είχαν μια αυτοτέλεια χωρίς εξάρτηση και κατά κάποιο τρόπο ανάγκαζαν τον ομιλητή της σε μια εμβρίθεια, δηλαδή βάθος σκέψης και συγκρότηση για σωστή κι απαρέγκλιτη ερμηνεία των εννοιών.
Αντίθετα τα νέα ελληνικά έχουν άμεση εξάρτηση από τόνους και εύκολα παραφράζονται και παρερμηνεύονται, καθώς δεν έχουν τη συνοχή και δομή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Επίσης τα χρώματα κι ο πλούτος των εκφράσεων με το πολύπλοκο συντακτικό αποτελούσε πραγματικά μια ζωντανή μοναδική αναπαράσταση και άμεση σχέση γλώσσα και εικόνων. Αυτή η λειτουργία εγκεφάλου μάλιστα έχει τελευταία γίνει ξεχωριστή επιστήμη με επίκεντρο τη νευρογλωσσική μέθοδο σαν μέσο εξέλιξης του ανθρώπου.
Το πνεύμα των προγόνων μας, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και να δοθεί προτεραιότητα διδασκαλίας υψίστης σημασίας για τη διάπλαση και διαπαιδαγώγησή μας.
Ο επιτάφιος λόγος του Περικλή (κατά μια άποψη του Θουκυδίδη) και του Ισοκράτη, η άποψη για την αυτοκαταστροφή της Δημοκρατίας είναι αξιώματα και διδάγματα ανεκτίμητα. Τα ομηρικά έπη είναι κορυφαία στη λίστα των έργων στην παγκόσμια ιστορία, ενώ οι Σωκράτης-Πλάτωνας-Αριστοτέλης έχουν αφήσει ένα ασύγκριτο και διαχρονικό αποτύπωμα στην εξέλιξη του ανθρώπου. Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια σύγκριση της θυσίας του Σωκράτη με του Χριστού, ενώ είναι γεγονός ότι η σύγχρονη δίκη του Σωκράτη αποτελεί παγκόσμιο θεσμό διδασκαλίας απονομής δικαιοσύνης.
Δεν θα ήθελα να γράψω περισσότερα, καθώς τα λόγια είναι περιττά. Θα κλείσω με τον όρο «ευβουλία» δηλαδή την καλή πρόθεση στον άνθρωπο, που οι αρχαίοι στόχευαν με μια ευρείας έννοια εκπαίδευση, στηριζόμενη στη γλώσσα, στα μαθηματικά, στη μουσική και στην αστρονομία.