Το γήπεδο των Μισιρίων μοιάζει πια περισσότερο με… γήπεδο. Μέχρι στιγμής, κακά τα ψέματα, βλέπαμε έναν πανέμορφο ανακαινισμένο αγωνιστικό χώρο αλλά και κοντέινερ -πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτά- τα οποία λειτουργούν δίκην αποδυτηρίων για τις ανάγκες των ομάδων ή των ακαδημιών των συλλόγων. Οι γονείς ή οι φίλαθλοι αναγκάζονταν να συγκεντρώνονται, είτε στα γραφεία και το καφενείο του Άρη, είτε στα πέριξ του γηπέδου…
Ο φίλαθλος διψούσε για μπάλα και οι παροχές φιλοξενίας έλειπαν. Η νέα κερκίδα με σιδηροκατασκευή που στήθηκε από την πλευρά του σχολείου θα εξυπηρετεί περίπου 250 φιλάθλους που θέλουν να παρακολουθήσουν τους αγώνες.
Ο δήμος δημιούργησε έναν καλό αισθητικά χώρο με ανάλογη θέαση (τηρουμένων των αναλογιών για το που έχει στηθεί η κερκίδα καθώς μόνον εκεί μπορούσε να πέσει μια μεγάλη πλατφόρμα από μπετό).
Αυτό που μένει είναι προφανώς, είτε να τοποθετηθεί ένα χαλί για να μην γίνεται ολισθηρή η σιδερένια βάση (ή να βαφεί μ’ ένα αντιολισθητικό υλικό) και να τοποθετηθούν πάνελ -όπως και δήποτε) στην πλάτη της κερκίδας καθώς ο βορριάς (με αέρα ή με βροχή) δεν πρόκειται λυπηθεί τους φιλάθλους που θα επιδιώξουν τις χειμερινές μέρες να παρακολουθήσουν ματς.
