Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΝΑΚΗ
Το χειρότερο ίσως είδος της κοινωνικής και πολιτικής πανίδας δεν είναι οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι που λίγο πολύ εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Ιδιαίτερα ειδεχθείς είναι οι επιστήμονες και καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τη δήθεν «επιστημοσύνη» τους και τη δήθεν «πνευματικότητά» τους για να προσφέρουν τις χρήσιμες «υπηρεσίες» τους στα πολιτικά αφεντικά τους.
Θα υποστηρίξει κάποιος ότι και αυτοί οι άνθρωποι έχουν άποψη και λόγο και εν πάση περιπτώσει κινούνται στο χώρο του επιστητού. Σπουδαίοι επιστήμονες και καλλιτέχνες κατά το παρελθόν στρατεύθηκαν πίσω από ιδεολογίες και αρχές που τους ενέπνευσαν και πίστεψαν σ’ αυτές καλώς ή κακώς.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε κανέναν από αυτούς τους στρατευμένους ένθεν κακείθεν να διαφυλάξουν την αξιοπρέπειά τους και την αίγλη τους ώστε να τυγχάνουν το σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Σήμερα παρακολουθούμε την προσπάθεια κάποιων να πουλάνε τρέλα, ώστε να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες, να εκτίθενται ανεπανόρθωτα προσπαθώντας να αποδείξουν πράγματα που κι ένα μικρό παιδί αντιλαμβάνεται ότι είναι ανορθολογικοί συλλογισμοί. Κι όλα αυτά γιατί; Για να βγουν στο κανάλι με παπιγιόν και να αναλύσουν το «φυσικό φαινόμενο» ή να τεκμηριώσουν την άποψη -«επιστημονικά» πάντα βεβαίως-βεβαίως- ότι είναι πιο επικίνδυνο για τη διάδοση του ιού να λειτουργούν τμήματα 15 ατόμων στα σχολεία από τμήματα των 25!
Κανείς «φίλος» ή «αντίπαλος» δεν εκτίμησε ποτέ τους δουλικούς αυλοκόλακες, αφού η δουλικότητα -δυστυχώς γι’ αυτούς- υπερκερνά την όποια γνώση ή ικανότητα που έχει. Όσο αβανταδόρικα παρουσιάζουν τα αποσαθρωμένα ΜΜΕ τις «παρεμβάσεις» αυτές, αργά ή γρήγορα αυτού του είδους η «διανόηση» θα εκτεθεί και απλά θα αποτελέσει ένα αναλώσιμο δεκανίκι των πολιτικών εντολέων τους.
Κρίμα μεγάλο σε τέτοιες παρατεταμένες περιόδους βαθιάς κρίσης για την Ελλάδα να υπάρχουν τέτοιου είδους «Δούρειοι Ίπποι» στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας.